உலக வசிப்பிட நாள் 2025: நகர நெருக்கடியை சமாளித்தல்

 பி.எஸ்.எம் பத்திரிக்கை  அறிக்கை  – 

உலக வசிப்பிட நாள் 2025: நகர நெருக்கடியை சமாளித்தல்

மலிவு வீடுகள் மற்றும் நிலைத்த நகர வளர்ச்சிக்கான அரசியல் நிலைப்பாடு தேவை

“Urban Crisis Response (நகர நெருக்கடியை சமாளித்தல்)” என்ற கருப்பொருளுடன்,  2025 உலக வசிப்பிட நாளை முன்னிட்டு, மலேசிய சோசலிசக் கட்சி (PSM)  B40 குடும்பங்களுக்கான தோல்வியடைந்து வரும் நகர்ப்புற வீட்டுவசதி நெருக்கடிக்கு எதிராக மத்திய மற்றும் மாநில அரசுகள் உடனடி மற்றும் விரிவான நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும் என மலேசிய சோசலிசக் கட்சி (PSM) வலியுறுத்துகிறது. 

பின்னணி மற்றும் நெருக்கடியின் உண்மை நிலை

நகர்மயமாதல் விகிதம் தற்போது மொத்த மக்கள் தொகையின் சுமார் 75% அளவுக்கு உயர்ந்துள்ளது. இந்த சூழலில், நகரப் பகுதிகளில் மலிவு வீடுகள் வழங்குவதற்கான அழுத்தம் தொடர்ந்து அதிகரித்து வருகிறது — குறிப்பாக, வீட்டு விலைகள் குடும்ப வருமான உயர்வை விட மிக வேகமாக உயர்ந்துள்ளது.

சொத்துச் சந்தையும் தற்போது அதிகமான “overhang” (விற்பனை ஆகாத வீடுகள்) பிரச்சனையை எதிர்கொள்கிறது; அதாவது, கட்டுமானம் முடிந்தும் இன்னும் விற்கப்படாத வீடுகள் பெருமளவில் உள்ளன. B40 குடும்பங்கள் உயர் வாடகைச் சுமையால் பாதிக்கப்படுகின்றனர்; வீடு வாங்குவது கடினமாக உள்ளது, அல்லது அவர்கள் நகர மையத்திலிருந்து தொலைவான புறநகரப் பகுதிகளுக்கு இடம்பெயர வேண்டிய நிலைக்கு தள்ளப்பட்டுள்ளனர் — அங்கு போக்குவரத்து மற்றும் அடிப்படை வசதிகளுக்கான அணுகல் குறைந்துள்ளது.

கோலாலம்பூர் போன்ற நகர மையங்களில், வாடகையாளர்கள் நியாயமான வாடகை விலைகளைப் பற்றி பேச்சுவார்த்தை நடத்துவதிலும் சிரமங்களை சந்திக்கின்றனர். பல வீட்டு திட்டங்கள் தாமதமாகவோ அல்லது கைவிடப்பட்ட நிலையிலோ உள்ளன; ஜனவரி 2023 நிலவரப்படி, 718 வீட்டு திட்டங்கள் தாமதமாகவோ அல்லது கைவிடப்பட்டதாகப் பதிவாகியுள்ளன. இந்த நெருக்கடி வெறுமனே வீடுகளின் பற்றாக்குறை மட்டுமல்ல, நியாயமற்ற விநியோகமும் ஆகும்.

B40 குடும்பங்கள் எதிர்கொள்ளும் அடிப்படைப் பிரச்சினைகள்

 மலிவு விலை வீட்டுவசதி செயற்குழுவின் (JRM) அனுபவத்தில், கேமரன் மலை மற்றும் சிலாங்கூரில்  மக்கள்தொகை மற்றும் அரசியல் வேறுபாடுகள் இருந்தபோதிலும்,  சில முக்கியப் பிரச்சினைகள் ஒன்று போலவே காட்டுகின்றன:

a)  வீட்டு கடனைப் பெறுவதிலான சிரமங்கள்

B40 குடும்பங்கள் வீட்டு கடன் பெறுவதில் பெரும் சிரமங்களை எதிர்கொள்கின்றன. இதற்கு முக்கிய காரணங்கள் — அடமானமாகச் சமர்ப்பிக்கப் பொருந்தும் சொத்து இல்லாமை, வங்கிகளின் கடுமையான மதிப்பீட்டு அளவுகோல்கள், மேலும் பிறருக்காக கடன் உத்தரவாதம் அளித்ததற்காக கருப்புப் பட்டியலில் சேர்க்கப்படும் அபாயம் ஆகியவையாகும். Skim Jaminan Kredit Perumahan போன்ற திட்டங்கள், தேவையான அனைத்து ஆவணங்களும் உள்ளவர்களுக்கு மட்டும் உதவி வழங்குகின்றன; எனவே, ஆவணங்கள் முழுமையற்ற பல குடும்பங்கள் இதன் பலனை பெற முடியாமல் உள்ளனர்.

b) “மலிவு வீடு” என்ற பெயரில் விற்பனை செய்யப்படும் வீடுகள், உண்மையில் மலிவு அல்ல

“மலிவு வீடு” என்ற லேபிளுடன் விற்கப்படும் வீடுகளின் விலை பொதுவாக RM200,000 முதல் RM300,000 வரை இருக்கிறது.  இந்த விலை வரம்பு B40 குடும்பங்களின் நிதி திறனை வெகுவாக மீறுகிறது. அவர்கள் இப்படிப் பட்ட வீடுகளை வாங்கினாலும்,  அவை அதிக மாதாந்திர தவணை செலுத்தும் சுமையை ஏற்படுத்துகின்றன. மேலும்.  அவர்களின் அத்தியாவசிய செலவுகளைப் (உணவு, கல்வி, சுகாதாரம் போன்றவை) பாதிக்கிறது.

c) 10% வைப்புத்தொகை தடை

B40 குடும்பங்கள் வீடு சொந்தமாக்கிக் கொள்வதற்கான முக்கிய தடையாக இருப்பது 10% வைப்புத்தொகை செலுத்துவதாகும். குறைந்த ஊதியம் மற்றும் அதிக வாழ்க்கைச் செலவு காரணமாக இது வசூலிக்க கடினமாக உள்ளது. இதனால், சொந்த வீடு வாங்கும் அவர்களின் கனவு இன்னும் தொலைதூரமாகிறது.

d) தனியார் வங்கி கடன் வசூல் நடைமுறைகள் பேங்க் நெகாரா மலேசியாவால் மோசமாகக் கட்டுப்படுத்தப்படுகின்றன.

தனியார் வங்கிகள் வழங்கும் வீட்டுக்கடன்களில், வசூல் (collection) செய்யும் முறைகளில் கட்டுப்பாட்டு மேலாண்மை இல்லாததால், B40 குடும்பங்கள் மிகுந்த அபாயத்தில் உள்ளன. குடும்ப உறுப்பினர்கள் நோய், விபத்து அல்லது இயற்கை பேரழிவு போன்ற எதிர்பாராத நிகழ்வுகளை சந்திக்கும் போது, அவர்கள் கடன் தவணைகளைச் செலுத்த முடியாமல் போகும் அபாயம் அதிகரிக்கிறது. இதன் விளைவாக, அவர்கள் வீட்டிலிருந்து வெளியேற்றப்படுதல் (pengusiran) அல்லது வீடு இழத்தல் போன்ற நிலைகளுக்கு ஆளாகின்றனர்.

e) PPR / PPRT வீடுகளின் பற்றாக்குறை

மக்கள் வீட்டு திட்டம் (PPR) மற்றும் வறுமைநிலை மக்களுக்கான வீட்டு திட்டம் (PPRT) ஆகியவற்றின் கீழ் வழங்கப்படும் வீடுகளின் எண்ணிக்கை மிகவும் குறைவாக உள்ளது.  இதன் விளைவாக, B40 குடும்பங்கள் அரசாங்கம் ஏற்பாடு செய்திருக்கும் வீடு பெறுவதற்காக மிக நீண்டகாலம் காத்திருக்க வேண்டிய நிலைக்கு தள்ளப்பட்டுள்ளனர். இந்த நிதர்சன உண்மை சிலாங்கூர் மாநிலத்தின் அதிகாரப்பூர்வ புள்ளிவிவரங்கள் மூலமாகவும் உறுதிப்படுத்தப்பட்டுள்ளது.

f) அரசியல் தலையீடு மற்றும் அரசாங்க அமைப்புகளின் பலவீனமான செயல்திறன்

மலேசியாவில் B40 குடும்பங்களுக்கான தனித்துவமான வீட்டு கொள்கை (housing policy) இல்லை. இதனால், குறைந்தபட்ச ஊதியம் (gaji minimum) போன்ற முக்கிய காரணிகள் கூட கொள்கை உருவாக்கத்தில் சேர்க்கப்படவில்லை. சிலாங்கூர் மாநிலத்தில், LPHS (Lembaga Perumahan dan Hartanah Selangor) நிறுவனம் வீட்டு திட்டங்களை மேற்பார்வை மற்றும் ஒழுங்குமுறை செய்யும் வரையிலேயே தன்னை வரையறுக்கிறது — ஆனால், B40 குடும்பங்களுக்கு நேரடி ஆதரவு அளிப்பதில் தவறுகிறது. பாஹாங் மாநிலத்தில், மாநில அரசு நிலம் வழங்கும் திறனை மட்டுமே கொண்டுள்ளது; ஆனால், திட்டத்தை முன்னெடுக்க மத்தியஅரசின் அனுமதி, குறிப்பாக தேசிய வீட்டு துறை (JPN) மற்றும் பொருளாதார திட்டமிடல் பிரிவு (EPU) மற்றும் நிதி அமைச்சகம் (MOF) ஆகியவற்றின் விருப்பத்தைப்  சார்ந்துள்ளது.

மடானி மற்றும் URA

MADANI அரசு சில குழுக்களை இலக்காக கொண்டு (குறைந்த வருமானக் குடும்பங்கள் உள்ளிட்ட) வீடுகள் வழங்குவதற்கான சில நடவடிக்கைகளை எடுத்திருந்தாலும், அது நிலப் பயன்பாடு, நகர திட்டமிடல், மற்றும் வளர்ச்சி கொள்கைகள் ஆகியவற்றை நிர்வகிக்கும் முறையில் நிலவும்  ஏற்றத்தாழ்வுகளை  தீர்க்க முடியவில்லை. இந்த ஆண்டின் சர்ச்சைக்குரிய மசோதாவாக இருப்பது நகர மறுசீரமைப்பு சட்டம் (Urban Renewal Act – URA) ஆகும், இது தற்போது மேலதிக ஆய்வுக்காக ஒத்திவைக்கப்பட்டுள்ளது.

இந்த URA சட்டம் குறித்த கவலை என்னவெனில் — இது பேரம் பேசும் சக்தி இல்லாத சிறு சொத்து உரிமையாளர்களுக்கு அழுத்தம் ஏற்படுத்தக்கூடியது. மேலும், அமைச்சருக்கு (Menteri) மிகுந்த அதிகாரம் வழங்கப்பட்டிருப்பது மூலம், வெளிப்படையான ஆலோசனையில்லாமல் ஒரு பகுதியை “மறுசீரமைப்பு பகுதி” என அறிவிக்க முடியும். வேறு வார்த்தைகளில் கூறுவதானால் — URA சட்டம், அரசியல் அதிகாரத்தைப் பயன்படுத்தி மேம்பாட்டு நிறுவனங்களுக்கு (pemaju) நன்மை செய்யும் கருவியாக மாறும் அபாயம் உள்ளது; இதேவேளை, அது நகர்ப்புற மக்களின், குறிப்பாக B40 குடும்பங்களின் தேவைகளை புறக்கணிக்கும் சூழ்நிலையை உருவாக்கக்கூடும்.

உலக வசிப்பிட  நாள் 2025 (Hari Habitat 2025) மற்றும் இதன் “Urban Crisis Response” (நகர நெருக்கடியை சமாளித்தல்) என்ற தலைப்பை முன்னிட்டு, மலேசிய சோசலிசக் கட்சி (PSM) மத்திய மற்றும் மாநில அரசுகளிடம் கீழ்க்கண்ட தெளிவான மற்றும் நடைமுறைப்படியான நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்ளுமாறு வலியுறுத்துகிறது:

1. நகரம் மற்றும் புறநகரப் பகுதிகளில் நடைபெறும் ஒவ்வொரு புதிய வீட்டு திட்டத்திலும், குறைந்தபட்சம் 30–40% வீடுகல் B40/M40 வருமானம் குறைந்த மக்களுக்கு ஒதுக்கப்பட வேண்டும். இந்த வீடுகளின் விலை உண்மையில் மலிவு ஆக இருக்க வேண்டும் — அதாவது, நகர்ப்புற குடும்பங்கள் அடிப்படை வசதிகளுக்கான எளிய அணுகலுடன் வாழ முடியும் வகையில் அமைந்திருக்க வேண்டும். அரசு, சந்தை விலையை அடிப்படையாகக் கொண்டு அல்லாமல், வீட்டின் கட்டுமானச் செலவில் இருந்து நேரடியாக B40 குடும்பங்களுக்கு மானியம் (subsidy) வழங்க வேண்டும். இந்த மானியம், மேம்பாட்டாளர்களின் லாபத்தை உயர்த்துவதற்காக அல்ல, மாறாக, மக்களுக்கு உண்மையில் மலிவு வீடுகளை வழங்கும் நோக்கில் அமல்படுத்தப்பட வேண்டும்.

2. அரசு தெளிவான வழிகாட்டுதல்கள் (garis panduan) வெளியிட வேண்டும் — அதன்படி, தற்போதைய குடியிருப்பாளர்கள் அல்லது உள்ளூர் சமூகங்கள் புதிய வீட்டுக்கு முதல் உரிமையை (hak pertama) பெற வேண்டும். மேலும், வீட்டு ஒதுக்கீட்டு மற்றும் தேர்வு நடைமுறைகள் முழுமையாக லஞ்சம் (rasuah) மற்றும் ஊக சந்தைகளிலிருந்து (pasaran spekulatif) விடுபட்டதாக இருக்க வேண்டும்.

3. URA மறுபரிசீலனை செய்யப்பட வேண்டும். அமைச்சர்களின் அதிகாரங்கள் குறைவாக இருக்க வேண்டும் மற்றும் அசல் குடியிருப்பாளர்களுக்கு முன்னுரிமை அளிக்கப்பட வேண்டும். URA பாதுகாப்பற்றதாகவும் பாழடைந்ததாகவும் நிரூபிக்கப்பட்ட கட்டிடங்களுக்கு மட்டுமே பயன்படுத்தப்பட வேண்டும், டெவலப்பரின் நலனுக்காக கட்டமைப்புகளை கட்டுவதற்கு அல்ல.

4. தாமதமான அல்லது கைவிடப்பட்ட வீட்டு திட்டங்கள் (projek perumahan tertangguh / terbengkalai) மீது அரசு கடுமையான நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும்.இதில், அரசு நிலம் மற்றும் கைவிடப்பட்ட கட்டிடங்களின் உரிமையை மீண்டும் பெறுதல் (pemilikan semula), மேலும், திட்டத்தை சமூகத்தின் பங்கேற்புடன் (penglibatan masyarakat) மறு அட்டவணைப்படுத்தல் (penjadualan semula projek) ஆகியவை அடங்கியிருக்க வேண்டும்.

5. நகர்ப்புற வீட்டு திட்டங்கள், பொது போக்குவரத்து, அடிப்படை வசதிகள் மற்றும் வேலை வாய்ப்புகளுக்கு எளிய அணுகல் இல்லாத தூரப்பகுதிகளில் கட்டப்படக் கூடாது. நகர திட்டங்கள் அனைத்து சமூகத்தினரையும் உள்ளடக்கும் (inklusif) வகையில் வடிவமைக்கப்பட வேண்டும், மேலும் நிலைத்திருக்கும் போக்குவரத்து திட்டமிடல் (sustainable transit planning) இதில் முக்கிய இடம் பெற வேண்டும். இதற்காக, பொது போக்குவரத்துக்கு முன்னுரிமை (keutamaan kepada pengangkutan awam) வழங்கப்படுவது அவசியம்.

6. அரசு, நகர்ப்புற B40 குடும்பங்களுக்கான வீட்டு கடன் உதவி திட்டங்களை (skema bantuan kredit perumahan) மேலும் விரிவுபடுத்த வேண்டும். அதே நேரத்தில், அந்தக் கடனின் சுமை காரணமாக “மலிவு வீடு” என்ற கருத்து, நீண்டகாலக் கடன் சுமையாக (beban hutang jangka panjang) மாறாதபடி உறுதிசெய்யப்பட வேண்டும்.

செய்திவெளியிட்டவர்:
சுரேஷ் பாலசுப்ரமணியம்
மத்திய செயற்குழு உறுப்பினர்
மலேசிய சோசலிசக் கட்சி (PSM)

PSM 25 ஆண்டுகள்: ஒரு சுருக்கமான வரலாறு

இந்தக் கட்டுரை ஏப்ரல் 30, 2023 அன்று வரும் மலேசிய சோசலிசக் கட்சி (PSM) நிறுவப்பட்டதன் 25வது ஆண்டு நிறைவை முன்னிட்டு சிறப்பாக எழுதப்பட்டது. மேலும், இந்தக் கட்டுரை PSM நிறுவப்பட்டதற்கு முந்தைய காலத்திலிருந்து 21 ஆம் நூற்றாண்டின் இரண்டாம் தசாப்தம் வரையிலான அதன் போராட்டப் பயணத்தின் ஒரு பகுதியை மட்டுமே சுருக்கமாக எடுத்துறைக்கட்டுள்ளது, மேலும் இந்தக் காலகட்டம் முழுவதும் PSM சம்பந்தப்பட்ட அனைத்து போராட்டங்கள்  மற்றும் நிகழ்வுகளையும் இதில் உள்ளடக்க முடியாது என்பதை தெரிவித்துக்கொள்கிறோம்.

 

1. முன்னுரை : பிஎஸ்எம் நிறுவப்பட்ட காலப்பின்னணி

2. PSM இன் தோற்றம்: அடிப்படை உரிமைகள் மற்றும் கண்ணியமான வாழ்க்கைக்கான  மார்ஹைன் மக்களின் போராட்டம்.

3. பிஎஸ்எம் -மை  நிறுவியவர்கள்

4. வரலாற்றுப் பெருமை வாய்ந்த நாள் : 30 ஏப்ரல் 1998 

5. கட்சியை பதிவு செய்ய 10 ஆண்டுகளின் போராட்டம்

6. மார்ஹைன் மக்களின் போராட்டத்தை தொடர்ந்து வழிநடத்தும் பிஎஸ்எம்

7. ஜெரிட் (JERIT) இயக்கம்

8. பொருளாதார நீதி நிலைநாட்ட பிஎஸ்எம் மேற்கொண்ட போராட்டம்

9. தொழிலாளர் உரிமைக்காக பிஎஸ்எம் போராட்டம்

10. சிவில் சமூகத்துடன் பிரச்சாரம் 

11. சுற்றுச்சூழல்  மற்றும் உணவுப் பாதுகாப்பிற்கான பிஎஸ்எம் போராட்டம்

12. தேர்தல்களில் பிஎஸ்எம் ஈடுபாடு

 13. EO6: மக்கள் சக்தி PSM செயற்பாட்டாளர்களை காப்பாற்றியது

 14. பிஎஸ்எம் எப்போதும் மக்களுடன் இணைந்து போராடும்

 15. பிஎஸ்எம் வரலாற்றில் முக்கியமான நிகழ்வுகளின் காலவரிசைச் சுருக்கம்

 16. புகைப்படத் தொகுப்பு

முன்னுரை : பிஎஸ்எம் நிறுவப்பட்ட காலப்பின்னணி

 

 மலேசிய சோசலிசக் கட்சி (PSM) 20-ஆம் நூற்றாண்டின் பனிப்போர் காலத்திற்குப் பிந்தைய யுகத்தில் தோற்றுவிக்கப்பட்டது. நமது உலகம், இரண்டாம் உலகப் போரின் முடிவுக்குப் பிறகு நாற்பது ஆண்டுகளுக்கு மேல் பனிப்போரின் பிடியில் சிக்கியிருந்தது. அக்காலத்தில், அமெரிக்கா முன்னின்ற மேற்குக் கூட்டணி மற்றும் சோவியத் ஒன்றியம் தலைமை வகித்த கிழக்குக் கூட்டணி ஆகிய இரு பெரிய வல்லரசு கூட்டணிகளுகளின் மோதல், உலக மக்களை பல்வேறு புவியியல் அரசியல் மோதல்கள், பிரதிநிதிப் போர்கள் மற்றும் மக்களின் ஜனநாயக இடத்தை அடக்கிய இரும்புக் கை ஆட்சி ஆகியவற்றுக்குள் தள்ளியது.

மேற்குக் கூட்டணியில் அமெரிக்க பேராதிக்கம் சமூக நீதி மற்றும் உண்மையான விடுதலைக்காக போராடிய முன்னேற்ற இயக்கங்களை நசுக்க பல்வேறு அழுக்கான மற்றும் மனிதாபிமானமற்ற யுக்திகளைப் பயன்படுத்தியது. அதேவேளை, கிழக்குக் கூட்டணியில் ஸ்டாலினிய ஆட்சிப் பாணி, அதிகப்படியான வன்முறையைக் கொண்டு ஜனநாயக அடிப்படையிலும் விடுதலை நோக்கத்திலும் அமைந்த சமூகநீதி சீர்திருத்த முயற்சிகளைத் தடுக்கும் நோக்கில் செயல்பட்டது.

1989 இல் பெர்லின் சுவரின் வீழ்ச்சியும் 1991 இல் சோவியத் ஒன்றியத்தின் கலைப்பும் ஸ்ராலினிச அதிகாரத்துவ ஆட்சியின் திவால்நிலையைக் குறித்தது, ஆனால் அதே நேரத்தில் உலகெங்கிலும் உள்ள இடதுசாரி இயக்கங்களில் பெரும் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது.

உலகெங்கிலும் உள்ள மக்களைச் சுரண்டல்மிக்க முதலாளித்துவ  சமூக-பொருளாதார அமைப்புக்கு எதிராக எழுச்சி பெறவும்,  நீதி கொண்ட சமூகத்திற்காகப் போராடவும் தூண்டிய "சோசலிசம்" என்ற சொல், 20 ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் பொதுமக்களின் பார்வையில்  கவர்ச்சியிழந்து போனது.

கிழக்குக் தொகுதியில் “தேசிய சோசலிசம்” என்ற பெயரில் நடந்த பரிசோதனைகள் துயரமிகுந்த வரலாற்றுச் சம்பவங்களால் நிரம்பியவையாக இருந்ததுடன், இறுதியில் தோல்வியும் அடைந்தன. சோசலிசத்தின் நம்பகத்தன்மையைக் குறைமதிப்பிற்கு உட்படுத்தியுள்ளது மற்றும் கிழக்குத் தொகுதி அரசாங்கங்களின் அரசியல் கருத்துக்களுடன் அது ஒத்துப்போகவில்லை என்றாலும், எல்லா இடங்களிலும் உள்ள சோசலிச இயக்கங்களுக்கு ஒரு வரலாற்றுச் சுமையாக மாறியுள்ளது.

1970களின் பிற்பகுதியிலிருந்து சீன  குடியரசும் உலக முதலாளித்துவத்திற்கான கதவுகளைத் திறந்தது. பல இடதுசாரிக் கட்சிகள் தங்கள் பெயர்களை மாற்றியது மட்டுமல்லாமல், தங்கள் அரசியல் திசையையும் திட்டங்களையும் காலத்திற்கு ஏற்றவாறு மிதமான தோற்றத்திற்கு மாற்றியமைத்தன. மலேசியாவில் PSRM   கட்சி 1989 - இல் அதன் பெயரிலிருந்தும் கட்சி அரசியலமைப்பிலிருந்தும் "சோசலிஸ்ட்" (S) ஐ நீக்கியது.

இதற்கிடையில், முதலாளித்துவ அமைப்பை ஆதரிக்கும் சக்திகள் மேலும்  அகங்காரமாகவும் கட்டுப்பாடற்றவையாகவும் மாறின. அவர்கள் முன்னெடுத்த நியோலிபரல் பொருளாதாரக் கொள்கைகள் — சர்வதேச வர்த்தகத்தை சுதந்திரப்படுத்துதல், லாப நோக்கமுள்ள பெருநிறுவனங்களுக்காக பொது துறையை தனியார்மயமாக்குதல், சந்தைச் செயல்பாடுகளில் அரசு கட்டுப்பாடுகளை நீக்குதல் — ஆகியவை, உலகளவில் பணக்காரரும் ஏழையும் இடையிலான பிளவை விரிவாக்கியதோடு, சுற்றுச்சூழல் நெருக்கடிகளையும் தீவிரப்படுத்தின.

 

மலேசியாவில், 1980களிலிருந்து மகாதீர் முகமது தலைமையிலான அரசாங்கம், சுதந்திர சந்தை பொருளாதாரக் கொள்கைகளை ஏற்றுக்கொண்டதோடு, அவை கிரோனிசம் (கூட்டணி ஆதாயம்), நெபோட்டிசம் (உறவினர் ஆதரவு), மற்றும் ஆதரவாளர் அரசியல்ஆகியவற்றுடன் கலந்திருந்தன. அதே சமயம், மக்களின் ஜனநாயக இடம் பல்வேறு அடக்குமுறைச் சட்டங்களின் மூலம் தடுக்கப்பட்டது. அவற்றில் முக்கியமானவை: உள்நாட்டு பாதுகாப்புச் சட்டம் (ISA), பல்கலைக்கழகம் மற்றும் கல்லூரி பல்கலைக்கழகச் சட்டம் (AUKU), அரசதிகாரச் சட்டம், மற்றும் அச்சு-பதிப்புச் சட்டம் ஆகியவை ஆகும்.

 

1987 ஆம் ஆண்டு எதிர்க்கட்சிக் குரல்களை அடக்குவதற்காக ஆபரேஷன் லாலாங்கின் போது ISA இன் கீழ் நடத்தப்பட்ட பெருமளவிலான கைதுகள் மகாதீர் ஆட்சியின் வரலாற்றில் அடக்குமுறை கரும்புள்ளிகளில் ஒன்றாகப் பதிவாகியுள்ளது.

 

PSM இன் தோற்றம்: அடிப்படை உரிமைகள் மற்றும் கண்ணியமான வாழ்க்கைக்கான மார்ஹைன் மக்களின் போராட்டம்

 

1990களில் மலேசியாவின் பொருளாதாரம் வேகமாக வளர்ச்சி பெற்றது. ஆனால், அந்த வளர்ச்சி பெரும் தியாகங்களின் அடிப்படையிலும் பொதுமக்கள்,  குறிப்பாக ஏழைத் தொழிலாளர்கள் மீது நடைபெற்ற கடுமையான சுரண்டலின் அடிப்படையிலும் அமைந்திருந்தது. இதில் தோட்டத் தொழிலாளர்கள், தொழிற்சாலைத் தொழிலாளர்கள், நகர்ப்புற குடியேற்ற மக்கள், பழங்குடியினர், இளைஞர்கள், சிறு வியாபாரிகள் மற்றும் பலரும் அடங்கினர்.

உதாரணமாக, தோட்டத் துறையில், பல தலைமுறைகளாகப் பாடுபட்டு பெரிய தோட்ட நிறுவனங்களுக்கு லாபம் சேர்த்த தொழிலாளர்கள், 1990களின் தொடக்கத்தில் கூட மாதச்சம்பளம் பெறவில்லை. மேலும் மோசமான நிலை என்னவெனில், பெரிய தோட்டங்கள்  ரப்பர் சாகுபடியில் இருந்து செம்பனை சாகுபடிக்கு மாறியபோது, பல தொழிலாளர்கள் பணிநீக்கம் செய்யப்பட்டதோடு, மாற்று குடியிருப்பு ஏற்பாடுகள் செய்யப்படாமல் தோட்ட வீடுகளிலிருந்தும் வெளியேற்றப்பட்டனர்.

தோட்டத் தொழிலாளர்கள் எதிர்கொண்ட இந்த ஒடுக்குமுறை, தோட்ட மக்கள் ஆதரவு குழு (JSML) தலைமையிலான தொழிலாளர் இயக்கத்தை உருவாக்கியது. JSML-இல் இணைந்த சமூகக் குழுக்கள் பின்னர் பிஎஸ்எம் நிறுவலின் முக்கிய அங்கமாக மாறின.

தோட்டத் தொழிலாளர்களுக்கு மாதாந்திர சம்பளம் கோருதல் போன்ற பல்வேறு தோட்ட சமூக பிரச்சாரங்களைத் திரட்டுவதில் JSML முக்கிய பங்கு வகித்தது. கிராமப்புற மேம்பாட்டுத் திட்டங்களில் தோட்ட சமூகங்களைச் சேர்க்கக் கோரி JSML 1992 -இல் ஒரு தேசிய பிரச்சாரத்தைத் தொடங்கியது.

1990கள் மற்றும் 2000களின் முற்பகுதியில் கட்டாய வெளியேற்றங்களுக்கு எதிராக தோட்ட சமூகப் பகுதிகளில் பல போராட்டங்கள் நடந்தன, எடுத்துக்காட்டாக Stratshila  தோட்டம், Klebang  தோட்டம், சுங்கை ரசா தோட்டம் மற்றும் பலவற்றில் நடந்த போராட்டங்களை சொல்லலாம்.   இந்தப் போராட்டங்களில் பங்கேற்ற செயற்பாட்டாளர்களும் தோட்டத் தொழிலாளர்களும் பின்னர் மலேசிய சோசலிசக் கட்சி (PSM) அமைப்பின் முதுகெலும்பாக மாறினர்.

1995ஆம் ஆண்டு ஏப்ரல் 1ஆம் தேதி, தோட்ட சமூகத்தை கிராமப்புற அபிவிருத்தித் திட்டத்தில் சேர்க்க வேண்டும் என்ற கோரிக்கையை முன்வைத்து, பிரதமர் அலுவலகத்திற்குக் கோரிக்கை அட்டைகள் சமர்ப்பிக்கும் நடவடிக்கை நடைபெற்றது. இந்த நடவடிக்கை, அக்காலத்தில் நடைபெற்ற 9ஆம் பொதுத் தேர்தல் (PRU-9) முன்னிட்டு, தோட்ட மக்கள் ஆதரவு குழு (JSML) மற்றும் நகர்ப்புற குடியேற்ற மக்கள் ஆதரவு குழு (JSPB) இணைந்து முன்னெடுத்த பொதுமக்கள்
கோரிக்கைப் பிரச்சாரத்தின் ஒரு பகுதியாக இருந்தது.

PSM உருவாக்கத்திற்கு வழிவகுத்த  மர்ஹைன் சமூக இயக்கத்தின் மற்றொரு கூறு, நகர்ப்புற குடியேறிகளின் போராட்டமாகும். நகர்ப்புற குடியேறிகள் என்பது நமது நாட்டில் தொழில்துறை பொருளாதார வளர்ச்சி மற்றும் நகரமயமாக்கல் செயல்பாட்டின் போது கிராமப்புறங்களிலிருந்து நகர்ப்புறங்களுக்கு குடிபெயர்ந்தவர்கள், ஆனால் விரிவான பொது வீட்டுவசதி கொள்கை இல்லாததால் அரசாங்க நிலத்திலோ அல்லது மற்றவர்களுக்குச் சொந்தமான தனியார் நிலத்திலோ வீடுகளைக் கட்ட வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது. பெரிய நகரங்கள் மேலும் வளர்ச்சியடைந்தபோது, ​​இந்த நகர்ப்புற குடியேறிகளும் கட்டாய வெளியேற்ற அச்சுறுத்தலுக்கு ஆளானார்கள். மேலும், அரசாங்கத்தால் நடைமுறைப்படுத்தப்பட்ட "Setinggan Sifar" கொள்கையும் நகர்ப்புற குடியேறிகளை இரையாகக் கொண்டது. 

1990களில், நகர்ப்புற குடியேற்ற மக்கள் பல்வேறு இடங்களில் கட்டாய வெளியேற்றத்திற்கு எதிராகவும், தங்கள் வீட்டு உரிமைக்காகவும் கடுமையான போராட்டங்களை முன்னெடுத்தனர். அவற்றில் Kampung Bukit Sungai Putih, Kampung Udara மற்றும் Kampung Sungai Nipah. போன்ற பகுதிகள் குறிப்பிடத்தக்க உதாரணங்களாகும்.

தோட்டங்களிலும் நகர்ப்புற குடியேறி சமூகத்திலும் பொதுமக்கள் நடத்திய இந்தப் போராட்டங்கள், அடிப்படை மனித உரிமைகளை நிலைநிறுத்தவும், அடித்தட்டு மக்களின் கண்ணியமான வாழ்க்கையை பாதுகாக்கவும் மேற்கொள்ளப்பட்டவை. இந்தப் போராட்டங்களே, நம் நாட்டில் பொதுமக்களின் உரிமைகளை காக்கும் நோக்கில் புதிய இடதுசாரி அரசியல் கட்சியை உருவாக்கும் முயற்சிக்கான தூண்டுகோலாகவும் முன்னோடியாகவும் மாறின.

 பிஎஸ்எம் -மை  நிறுவியவர்கள்

1994 மே 1-ஆம் தேதி, மலேசிய தலைநகரின் இதயம் எனக் கருதப்படும் டத்தாரான் மெர்டேகாவில் சுமார் 3,000 பொதுமக்கள் ஒன்று கூடி, சர்வதேச தொழிலாளர் தினத்தை கொண்டாடியது நாடு முழுவதையும் அதிரவைத்தது. அந்த  நடவடிக்கை, அக்காலத்தின் கடந்த 20 ஆண்டுகளில் நடைபெற்ற மிகப் பெரிய தொழிலாளர் தினக் கூடுகையாகப் பதிவானது. இதற்கு சில ஆண்டுகள் முன்பே, 1987-ஆம் ஆண்டு Operasi Lalang அடக்குமுறை நடவடிக்கைக்கு பின்,  மலேசியாவில் சிவில் சமூகம் அதுவரையிலும் இருண்ட சூழ்நிலையில் மூழ்கியிருந்தது,  பெரிய அளவிலான போராட்டங்கள் எதுவும் நடைபெறாத சூழலில், 1994 மே தினப் பேரணி ஒரு புதிய எழுச்சியின் தொடக்கமாக மாறியது.

 

மே 1, 1994 அன்று கோலாலம்பூரில் உள்ள டத்தாரான்
மெர்டேகாவில் சர்வதேச தொழிலாளர் தினப் பேரணி.

1994ஆம் ஆண்டு கோலாலம்பூரில் நடைபெற்ற சர்வதேச தொழிலாளர் தினக் கொண்டாட்டத்தை, தோட்ட சமூக  மக்களும் நகர்ப்புற குடியேற்ற மக்களும் சார்ந்த வலையமைப்புகளின் அடிப்படையில் உருவாக்கப்பட்ட 1 மே  நடவடிக்கை குழு (Jawatankuasa 1 Mei) ஏற்பாடு செய்திருந்தது.

அந்த வலையமைப்பில் இணைந்திருந்த மூன்று முக்கிய சமூகக் குழுக்கள்: சுவாரா வர்கா பெர்டிவி ( Suara Warga Pertiwi (SWP), அலைகள் (Alaigal) மற்றும் புசாத் பெம்பாங்குனான் மஸ்யாராகாத் ( Pusat Pembangunan Masyarakat (CDC) ஆகும்.

“Mengapa 10 tahun untuk daftar PSM?” (2020) எனும் நூலில், பிஎஸ்எம் நிறுவுநர்களில் ஒருவரான எஸ். அருட்செல்வன், 1994 மே தினக் கூட்டத்தை “ஒரு சந்திப்புப் புள்ளி” என்று வர்ணிக்கிறார்; அங்கு மூன்று இயக்கங்களின் பாதைகள் ஒன்றிணைந்தன.

1994 மே தினக் கொண்டாட்டத்தில் ஒன்று கூடிய அந்த மூன்று சமூக இயக்கங்களே, பின்னாளில் மலேசிய சோசலிசக் கட்சி (PSM) உருவாகுவதற்கான அடித்தளமாகவும் அதன் முதன்மை உந்துதலாகவும் மாறியது.

சுவாரா வர்கா பெர்டிவி (SWP) எனும் சமூகக் குழுவை டாக்டர் டாக்டர் முகமது நசீர் ஹாஷிம்  மற்றும் வி. செல்வம் இணைந்து நிறுவினர்.

டாக்டர் நாசிர் மற்றும் செல்வம் ஆகியோரின் சமூக-அரசியல் செயற்பாடுகளை, 1980களில் அவர்கள் சோசியல் அனாலிசிஸ் இன்ஸ்டிட்யூட் (INSAN)-இன் தொழிலாளர் பிரிவில் (Biro Buruh)   பங்கேற்றதிலிருந்து அறியப்படுகிறது. அக்காலத்தில் அவர்கள் பல்வேறு அடிப்படை மக்கள் போராட்டங்களில் செயற்பட்டனர்.

1987ஆம் ஆண்டின் “ஒப்பராசி லாலாங்” (Operasi Lalang) நேரத்தில், டாக்டர் நாசிர் ISA சட்டத்தின் கீழ் 15 மாதங்கள் தடுப்புக் காவலில் வைக்கப்பட்டார். மேலும், அவர் சுவாரா ரக்யாத் மலேசியா (SUARAM)-வின் நிறுவனர்களில் ஒருவராகவும் இருந்தார். இந்த மனித உரிமை அமைப்பை, ISA கீழ் சிறையில் அடைக்கப்பட்டவர்களும் அவர்களின் குடும்பங்களும் இணைந்து, அந்தச் சட்டத்தை ரத்து செய்யும் நோக்கில் ஆரம்பித்தனர்.

இதேவேளை, செல்வம் 1980-களில் கோலாலம்பூர் மற்றும் பெட்டாலிங் ஜெயாவில் நடந்த வில்சன் பார்க்கிங் (Wilson Parking) தொழிலாளர் போராட்டங்களில் செயற்பட்டார்.

ஜூலை 12-14, 2019 அன்று காஜாங்கில் நடைபெற்ற 21-வது
PSM தேசிய மாநாட்டில் டாக்டர் நசீர் மற்றும் செல்வம்.

டாக்டர்  நாசிர் மற்றும் வி. செல்லம் ஆகியோர் முன்னதாக மலேசிய மக்கள் சோசலிசக் கட்சியில் (PSRM) இணைந்து, பிரிக்‌ஃபீல்ட்ஸ் கிளையின் மூலம் பொதுமக்களின் போராட்டங்களைச் சீரமைப்பதில் செயற்பட்டனர். எனினும், 1989-ஆம் ஆண்டில் PSRM மையத் தலைமையகம், கட்சியின் பெயர் மற்றும் அரசியலமைப்பிலிருந்து “சோசலிச” என்ற சொல்லை நீக்க தீர்மானித்தது.

இத்தீர்மானம், தொழிலாளர் வர்க்கப் போராட்டத்தின் அடிப்படைச் சிந்தனைகளை விலக்கியதாகக் கருதப்பட்டதால், டாக்டர் நாசிர் மற்றும் செல்லம் ஆகியோரால் கடுமையாக எதிர்க்கப்பட்டது. இந்த எதிர்ப்பின் விளைவாக, இருவரும் PSRM ஐ விட்டு வெளியேற வேண்டிய சூழ்நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டனர். இருப்பினும், அவர்கள் பொதுமக்களின் போராட்டங்களை ஒழுங்குபடுத்தும் முயற்சியைத் தொடர்ந்தனர்.

இருப்பினும், டாக்டர் நசீர் மற்றும் செல்வம் மார்ஹேன் மக்களின் போராட்டத்தை ஒழுங்கமைப்பதில் தொடர்ந்து தீவிரமாக இருந்தனர். நமது நாட்டில் ஒடுக்கப்பட்ட மற்றும் பாகுபாடு காட்டப்பட்ட கீழ் வகுப்பினரின் உரிமைகளுக்காகப் போராடுவதே முக்கிய குறிக்கோளாகக் கொண்டு SWP ஐ நிறுவினர். சோசலிசப் போராட்டத்திற்கான ஒரு தளத்தை உருவாக்கும் லட்சியத்தை SWP கொண்டிருந்தது.

அதோடு, டாக்டர் நாசிர் மற்றும் செல்லம் ஆகியோர் 1993ஆம் ஆண்டில் நகர்ப்புறக் குடியேற்றக்காரர் ஆதரவு குழுவின் (JSPB) நிறுவலிலும் பங்கு பெற்றனர். அதன் உச்ச கட்ட வளர்ச்சிக்காலத்தில், JSPB, கிளாங் பள்ளத்தாக்கு முழுவதும் 30-க்கும் மேற்பட்ட நகர்ப்புறக் குடியேற்றக் கிராமங்களின் போராட்டங்களை ஒருங்கிணைக்கச் செய்தது. இதனால், அது அத்தகைய காலகட்டத்தில் மிகவும் செல்வாக்கு வாய்ந்த அடிப்படை மக்களாட்சிசார் வலையமைப்புகளில் ஒன்றாக மாறியது.

அலைகள் குழு 1977 ஆம் ஆண்டு முதல் தொடங்குகிறது, அக்காலத்தில் மலாயா பல்கலைக்கழக மாணவர்கள் சிலர் சுங்கை சிப்புட் பகுதியில் உள்ள தோட்டத் தொழிலாளர் சமூகத்தில் ஒரு சமூகத் திட்டத்தை முன்னெடுத்தனர். அந்தக் காலத்தில் முக்கியமான தலைமைப் பங்காற்றிய மாணவர்களில் டாக்டர் ஜெயகுமார் தேவராஜ் மற்றும் ராணி ரசையா ஆகியோர் அடங்குவர்.

இதனைத் தொடர்ந்து, அவர்கள் சமூகத்தின் அடிப்படை நிலைகளில் அமைப்பு நடவடிக்கைகளை முன்னெடுக்க  ஒரு அங்கீகரிக்கப்படாத குழுவை உருவாக்கினர். ஜெயக்குமார் மற்றும் ராணி தவிர, இந்தக் குழுவை எம். சரஸ்வதி மற்றும் நேருவும் அணிதிரட்டினர். இளம் கிறிஸ்தவ தொழிலாளர்கள் (YCW) குழுவில் ஈடுபட்டதன் மூலம் சரஸ்வதிக்கு விரிவான அனுபவம் இருந்தது. ஆரம்பத்தில் தோட்ட சமூகத்துடன் இணைந்து பணியாற்றுவதில் கவனம் செலுத்தும் ஒரு கல்விக் குழுவை அவர்கள் நிறுவினர். 

ஆரம்பத்தில், அவர்கள் தோட்டத் தொழிலாளர்களுடன் கல்வி சார்ந்த செயல்பாடுகளை முன்னெடுத்தனர். பின்னர், இந்தக் குழு விரிவடைந்து, அடித்தட்டு சமூகக் குழுக்களைச் சிறப்பாக ஒழுங்குபடுத்தும் அலைகள் என்ற பெயரில் மாற்றமடைந்தது. "அலைகள்" என்ற சொல் தமிழில் “Ombak / Waves” எனப் பொருள் தருகிறது; இது மக்கள் போராட்டத்தின் அலைகளாக எழுந்து சமூக மாற்றத்தை உருவாக்கும் குழுவின் பார்வையை பிரதிபலிக்கிறது.

மற்றொரு முக்கியமான குழுவாக சமூக அபிவிருத்தி மையம் (Centre for Community Development - CDC) இருந்தது. இது மலேசியா தேசியப் பல்கலைக்கழகம் (UKM) மாணவர்களால் தொடங்கப்பட்டது. CDC-யின் நிறுவனர்களில் எஸ். அருட்செல்வன் மற்றும் எஸ்வரன் அடங்குவர்; பின்னர் ஆ. சிவராஜன், லெட்சுமி தேவி மற்றும் பல்வேறு சமூகச் செயற்பாட்டாளர்களும் இணைந்தனர்.

UKM-இல் கல்வி பயிலும் காலத்திலேயே, அவர்கள் முதலில் இந்திய மாணவர் நலக்குழு (Jawatankuasa Kebajikan Mahasiswa India - JKMI) என்ற மாணவர் அமைப்பை உருவாக்கினர். பின்னர் அதன் உறுப்பினர்கள் வர்க்கப் போராட்டத்தின் கருத்தை ஒரு நிறுவனக் கொள்கையாக ஏற்றுக்கொண்ட பிறகு அதன் பெயரை மாணவர் நலக் குழு (JKMI) என்று மாற்றினர் (இருப்பினும், அந்தக் காலத்தில் பரவலாகப் பயன்பட்ட சுருக்கமான JKMI என்பதையே தொடர்ந்தனர்).

JKMI, காஜாங் மற்றும் பாங்கி சுற்றுவட்டாரங்களில் உள்ள தோட்டத் தொழிலாளர் சமூகங்களுக்கு கல்வித் திட்டங்களை முன்னெடுத்தது. அதன் பின்பு, மனித உரிமைக்கான தோட்டத் தொழிலாளர்களின் போராட்டங்களில் அதிகமாக ஈடுபட்டது.

UKM-இல் கல்வியை முடித்த பிறகு, JKMI-யை முன்னெடுத்த மாணவர் செயற்பாட்டாளர்கள் 1992 ஆம் ஆண்டில் CDC-யை நிறுவினர். இது, அவர்கள் பல்கலைக்கழகத்தில் இருந்தபோதே ஆரம்பித்த சமூகப் போராட்டப் பணிகளைத் தொடர்ந்து முன்னெடுத்து செல்லும் நோக்கத்துடன் உருவாக்கப்பட்டது.

1980களின் இறுதிப் பகுதி மற்றும் 1990களின் தொடக்கத்தில் சமூகத்தின் அடித்தட்டு நிலைகளில் நடைபெற்ற பல்வேறு போராட்டங்களில் ஈடுபாடு, மக்கள் புறக்கணிக்கப்பட்ட தரப்பின் நலன்களை முன்னிறுத்த உறுதியுடனும் அர்ப்பணிப்புடனும் செயல்பட்ட மூன்று முக்கியக் குழுக்களை ஒன்றிணைத்தது.

அடித்தட்டு மக்களின் துயர்நிலையைப் பற்றிய ஆழ்ந்த அக்கறையும், சமூகப் பிரச்சினைகளைக் வகுப்பு பகுப்பாய்வு (class analysis) அடிப்படையில் புரிந்துகொள்ளும் அணுகுமுறையும், இக்குழுக்களை மேலும் நெருக்கமாக இணைத்தன. இத்தகைய ஒத்துழைப்பு, கீழ்மட்டத்திலிருந்து மக்கள் சக்தியை உருவாக்கும் கூட்டு முயற்சியாக வளர்ச்சி பெற்றது.

1994 மே 1 அன்று கோலாலம்பூரில் உள்ள  டத்தாரான் மெர்டேகாவில் நடைபெற்ற தொழிலாளர் தினப் பேரணி,  இத்தகைய அர்ப்பணிப்புடன் செயல்பட்ட சமூகக் குழுக்களின் சந்திப்பால் உருவான  சுடர் ஆகும். அந்தச் சுடர், இடைவிடா போராட்டத் தீப்பொறியாக வளர்ந்து, இறுதியில் நம் தாய்நாட்டில் ஒரு புதிய இடதுசாரி அரசியல் கட்சியை உருவாக்கியது – அது தான் மலேசிய சோசலிசக் கட்சி (PSM).

வரலாற்றுப் பெருமை வாய்ந்த நாள் : 30 ஏப்ரல் 1998 

1994ஆம் ஆண்டில் நடைபெற்ற வரலாற்றுச் சிறப்புமிக்க தொழிலாளர் தினக் கூட்டத்துக்குப் பின்னர், அந்தப் போராட்டத்தை ஒருங்கிணைத்த சமூகக் குழுக்கள், அடித்தட்டு மக்களின் உரிமைக்காக தொடர்ந்தும் கூட்டணியாகச் செயல்பட்டன.

1995 ஏப்ரல் மாதத்தில், தோட்டத் தொழிலாளர் சமூக ஆதரவு குழு (JSML) மற்றும் நகர்ப்புறப் புனர்வாழ்வாளர் சமூக ஆதரவு குழு (JSPB) இணைந்து, 9வது பொதுத் தேர்தலை முன்னிட்டு 10 கோரிக்கைகள் கொண்ட பிரச்சாரத்தை முன்னெடுத்தன — அதில் 5 கோரிக்கைகள் தோட்டத் தொழிலாளர் சமூகத்திற்கும், 5 கோரிக்கைகள் நகர்ப்புறப் புனர்வாழ்வாளர் சமூகத்திற்கும் உரியவையாக இருந்தன.

ஆனால், அந்நேரத்தில் போட்டியிட்ட எந்த அரசியல் கட்சியினரும் — அது நடப்பு கட்சியோ அல்லது எதிர்க்கட்சியோ — அடித்தட்டு சமூகத்தின் கோரிக்கைகளுக்கு ஆதரவு வழங்க அவை முன்வரவில்லை.

இது அடிமட்ட சமூகத்தை, தொழிலாள வர்க்கம் மற்றும் கீழ் வர்க்கத்தின் நலன்களை உண்மையிலேயே பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் ஒரு அரசியல் கட்சியை நிறுவ வேண்டியதன் அவசியத்தைப் பற்றி சிந்திக்கத் தொடங்கியது.

1995 முதல் 1998 வரையிலான காலக்கட்டத்தில், புதிய அரசியல் கட்சியை உருவாக்கும் முயற்சியைக் குறித்து, செயற்பாட்டாளர்களும் சமூகத் தலைவர்களும் இடைவிடாத கலந்துரையாடல்களை நடத்தினர்.

இறுதியாக, 1998 பிப்ரவரி 15ஆம் தேதி, மலேசிய சமூகவாதக் கட்சி (PSM) உருவாக்கத்திற்கான துவக்கக் குழு (Jawatankuasa Penaja) நிறுவப்பட்டது.

அந்தத் துவக்கக் குழுவின் முக்கியப் பொறுப்புகள் பின்வருமாறு வகுக்கப்பட்டன:

• டாக்டர் நாசீர் ஹாஷிம் (SWP) – தலைவர்

• எம். சரஸ்வதி (Alaigal) – துணைத் தலைவர்

• எஸ். அருட்செல்வன் (CDC) – செயலாளர்

• ஏ. சிவராஜன் (CDC) – பொருளாளர்

மேலும், மூன்று பேர் குழுக் உறுப்பினர்களாக நியமிக்கப்பட்டனர்:

• வி. செல்வம் (SWP)

• மணிவண்ணன் (SWP)

• அகமத் அமீருதின் காமருதின், Peneroka Bandar Kampung Chubadak Tambahan. குழுத் தலைவர்

1998 ஏப்ரல் 30ஆம் தேதி, உலக தொழிலாளர் தினத்திற்கு ஒரு நாள் முன்பு, PSM-இன் பதிவு மனு அதிகாரப்பூர்வமாக  பதிவுத்துறை (ROS)க்கு சமர்ப்பிக்கப்பட்டது.

அன்று, டாக்டர் நாசீர் ஹாஷிம், எஸ். அருட்செல்வன் மற்றும் வி. செல்வம், ROS அலுவலகத்துக்கு சென்று விண்ணப்பப் படிவத்தை ஒப்படைத்தனர். இந்தச் சம்பவம் குறைந்தளவு கவனத்துடன் நடத்தப்பட்டதால், ஊடகங்கள் எதுவும் அந்த நேரத்தில் அங்கு வரவில்லை.

இருப்பினும், அவர்கள் மேற்கொண்ட இந்தச் செயல் வரலாற்றில் ஒரு முக்கியப் புள்ளியாக அமைந்தது. ஏனெனில், மலேசியா நீண்டகாலமாக இடதுசாரி அரசியலில் வெற்றிடமாக இருந்த நிலையில், நீண்ட காலத்திற்குப் பிறகு,  "சோசலிச" பெயரையும் கொள்கைகளையும் நிலைநிறுத்திய ஒரு அரசியல் கட்சி பதிவைப் செய்ய முன்வந்தது.

அப்போதிருந்து, PSM நிறுவப்பட்ட நாளாக 30 ஏப்ரல் 1998 கருதப்படுகிறது.

1998 ஆம் ஆண்டு மலேசியா ஒரு புதிய எழுச்சி அலையின் விளிம்பில் இருந்தபோது PSM உருவாக்கப்பட்டது. அரசாங்கத்தில் ஏற்பட்ட அரசியல் நெருக்கடியால் சீர்திருத்த இயக்கம் (Gerakan Reformasi) தூண்டப்பட்ட 1998 அக்டோபர் 23-25 ​​அன்றுPSM அதன் முதல் தேசிய மாநாட்டை கேமரன் மலையில் நடத்தியது.

அந்த மாநாட்டில் பங்கேற்றது வெறும் 12 பேர் மட்டுமே என்றாலும், அது வரலாற்றுச் சிறப்புமிக்க தொடக்கமாக அமைந்தது. ஏனெனில், அதுவே PSM-க்கு வர்க்க பகுப்பாய்வு அடிப்படையில் சமூக மாற்றத்தை முன்னிறுத்தும், புரட்சிகர அரசியல் திட்டத்துடன் கூடிய ஒரு புதிய அரசியல் கட்சியை வளர்க்கும் அடித்தளத்தை அமைத்தது.

கட்சியை பதிவு செய்ய 10 ஆண்டுகளின் போராட்டம்

மலேசிய சோசலிசக் கட்சியின் (PSM) உருவாக்கம், அரசின் எந்தத் தடையுமின்றி நடைமுறைக்கு வந்திருந்தால், அது ஒருவித சலிப்பான வரலாற்றாகவே இருந்திருக்கும். ஆனால், பதிவு அலுவலகம் (ROS) தொடர்ந்து பல்வேறு தடைகள் உருவாக்கி, பதிவு செயல்முறையை தேவையின்றி நீட்டித்தது.

அவர்கள், அரசியல் கட்சி சட்டத்தில் (Perlembagaan Parti) திருத்தங்களைச் செய்ய வேண்டும் எனக் கோரியதோடு, PSM-க்கு 7 மாநிலங்களில் இருந்து போதிய பிரதிநிதித்துவம் இல்லை எனக் குற்றம் சாட்டினர். PSM வழங்கிய விளக்கங்களுக்கு பதில் அளிக்காமலேயே, மீண்டும் மீண்டும் ஆவணங்களில் மாற்றங்கள் கோரப்பட்டன.

இறுதியில், 1999 பிப்ரவரி 4-ஆம் தேதி, PSM, 1999 ஜனவரி 27-ஆம் தேதியிட்ட ROS கடிதத்தை பெற்றது. அந்தக் கடிதத்தில், PSM-ன் பதிவு விண்ணப்பம் நிராகரிக்கப்பட்டது என்று தெரிவிக்கப்பட்டிருந்தாலும், நிராகரிப்புக்கான காரணம் எதுவும் குறிப்பிடப்படவில்லை.

1999 பிப்ரவரி 23-ஆம் தேதி, 1966ஆம் ஆண்டின் பதிவுச் சட்டம் (Akta Pertubuhan 1966) பிரிவு 18-இன் கீழ் வழங்கப்பட்ட அதிகாரத்தின் பேரில், PSM உள்துறை அமைச்சகத்திற்குக் (KDN) முறையீட்டைச் சமர்ப்பித்தது.

பின்னர், PSM பல முறை KDN-க்கு கடிதங்கள் அனுப்பியதோடு, Biro Pengaduan Awam மூலமாகவும் புகார்கள் முன்வைக்கப்பட்டது. இருப்பினும், 1999 செப்டம்பர் 23-ஆம் தேதி, PSM-க்கு, 1999 செப்டம்பர் 15-ஆம் தேதியிட்ட மற்றும் KDN-ன் Ketua Setiausaha கையொப்பமிட்ட கடிதம் கிடைத்தது.

அந்தக் கடிதத்தில், PSM-ன் முறையீடு நிராகரிக்கப்பட்டது என்றும், அந்தத் தீர்ப்பு இறுதியானது என்றும் தெரிவிக்கப்பட்டிருந்தது. ஆனால்,  நிராகரிப்புக்கான காரணம் எதுவும் அப்பவும் வழங்கப்படவில்லை.

PSM பதிவை தாமதப்படுத்திய உள்துறை அமைச்சகத்தின் நடவடிக்கைகள் குறித்து ஆகஸ்ட் 5, 1999 அன்று பொது புகார்கள் அளிக்கப்பட்டன

1999 அக்டோபர் 26 அன்று, அரசியல் கட்சியின் பதிவை மறுத்த உள்துறை அமைச்சரின் முடிவை எதிர்த்து மலேசியாவில் முதல் அரசியல் கட்சியாக PSM வரலாறு படைத்தது. PSM மலேசிய அரசாங்கத்திற்கு எதிராக கோலாலம்பூர் உயர் நீதிமன்றத்தில் வழக்குத் தொடர்ந்தது.

2000 மார்ச் 21ஆம் தேதி, கோலாலம்பூர் உயர்நீதிமன்றம், உள்துறை அமைச்சருக்கு எதிராக வழக்குத் தொடர PSM முன்வைத்த மனுவை ஏற்றுக்கொண்டது.

தனது பதிவை மறுக்கும் KDN-ன் நடவடிக்கை, மலேசிய கூட்டாட்சி அரசியலமைப்பின் 10(1)(c) பிரிவுக்கு முரணானது என்று  வாதித்தது. அந்தப் பிரிவில், “அனைத்து குடிமக்களும் சங்கங்களை அமைப்பதற்கான உரிமை கொண்டவர்கள்” என்று வெளிப்படையாகக் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.

மேலும், KDN-ன் கீழுள்ள ROS (Jabatan Pendaftaran Pertubuhan), PSM-ன் பதிவை மறுக்கும் போதிலும், நிராகரிப்புக்கான எந்தவொரு காரணத்தையும் வழங்கத் தவறியது. தொடக்கத்திலிருந்தே PSM கேட்டுக்கொண்ட விளக்கங்கள், இறுதியாக 2000 ஜூலை மாதம், அக்காலத்தில் உள்துறை அமைச்சராக இருந்த Abdullah Ahmad Badawi தாக்கல் செய்த சத்தியப்பிரமாணப் பத்திரத்தின் (affidavit) மூலம் மட்டுமே தெரியவந்தது.

அந்தச் சத்தியப்பிரமாணத்தில் KDN முன்வைத்த முக்கிய காரணங்களில் சில:

1. PSM-ன் விண்ணப்பம் முழுமையற்றது,

2. KDN நிர்ணயித்திருந்த 7 மாநிலங்களை பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் விதிமுறையை பூர்த்தி செய்யவில்லை,

3. மற்றும் “தேசிய பாதுகாப்பு அம்சங்கள்” தொடர்பான காரணங்கள்.

அக்டோபர் 31, 2002 அன்று, PSM பதிவு செய்யப்பட வேண்டும் என்று கோரி PSM ஒரு பிரச்சாரத்தைத் தொடங்கியது. PSM பதிவு வழக்கு விசாரணை நவம்பர் 2002 இல் நடந்தது.

2003 ஜனவரி 13ஆம் தேதி, கோலாலம்பூர் உயர்நீதிமன்றத்தில் PSM தனது வழக்கில் தோல்வியுற்றது. நீதிபதி, PSM முன்வைத்த மனுவை செலவுகளுடன் நிராகரித்து, “தேசிய பாதுகாப்பு அம்சங்கள் என்பது நீதிமன்றத்தின் விருப்பத் தீர்மானம் அல்ல; அது அரசாங்கத்தின் பொறுப்பு” என்று தீர்ப்பளித்தார்.

இதனைத் தொடர்ந்து, 2003 பிப்ரவரி 7ஆம் தேதி, PSM தனது வழக்கை மேல் முறையீட்டு நீதிமன்றத்தில் (Mahkamah Rayuan) முறையிட்டது.

2005 மார்ச் 26ஆம் தேதி, மனித உரிமைக் குழுக்கள், சமூக இயக்கங்கள் மற்றும் மலேசிய தொழிற்சங்க காங்கிரஸ் (MTUC) ஆகியவற்றை உள்ளடக்கிய 36 அமைப்புகள் கையொப்பமிட்ட குறிப்பாணை / மகஜர் உள்துறை அமைச்சகத்திற்குச் சமர்ப்பிக்கப்பட்டது. அந்தக் குறிப்பாணையில், PSM-ஐ உடனடியாக பதிவு செய்ய வேண்டும் என வலியுறுத்தப்பட்டது.

அதே ஆண்டின் 2005 நவம்பர் 15ஆம் தேதி, நீதித்துறை மாளிகை (Istana Kehakiman) முன்பாக ஒரு போராட்டம் நடைபெற்று, PSM பதிவு தொடர்பான மேல்முறையீட்டு வழக்கின் விசாரணையை விரைவுபடுத்த வேண்டும் என்ற கோரிக்கையுடன், தேசிய தலைமை நீதிபதியின் அலுவலகத்திற்கு ஒரு குறிப்பாணை வழங்கப்பட்டது.

2006 ஆம் ஆண்டு, PSM-ஐ பதிவு செய்யும் இயக்கம் மேலும் வலுப்படுத்தப்பட்டது. 2006 மார்ச் 16ஆம் தேதி, கட்சி அமைக்கும் உரிமை தொடர்பான ஒரு வட்ட மேசை கலந்துரையாடல் (Forum Meja Bulat) நடத்தப்பட்டது. அதனுடன், மலேசியாவில் அரசியல் கட்சி ஒன்றை அமைக்கும் உரிமைக்கான PSM-இன் போராட்டத்திற்கு ஆதரவு தெரிவித்து, சர்வதேச அளவில் பல்வேறு அமைப்புகள் மற்றும் தனிநபர்களிடமிருந்து ஆதரவுச் செய்திகள் (messages of solidarity) கிடைத்தன.

மேல்முறையீட்டு நீதிமன்ற விசாரணை ஏப்ரல் 2006 இல் நடைபெற்று, ஆகஸ்ட் 16, 2006 அன்று தீர்ப்பு அறிவிக்கப்பட்டது. மேல்முறையீட்டு நீதிமன்ற நீதிபதிகள் குழு PSM இன் மேல்முறையீட்டை தள்ளுபடி செய்ய முடிவு செய்தபோது PSM மீண்டும் தோல்வியடைந்தது. இருப்பினும், தோல்வியில் ஒரு "சிறிய வெற்றி" என்னவென்றால், "தேசிய பாதுகாப்பு" பிரச்சினையை PSM இன் விண்ணப்பத்தை தள்ளுபடி செய்ய ஒரு காரணமாகப் பயன்படுத்த முடியாது என்று மேல்முறையீட்டு நீதிமன்ற நீதிபதி கூறினார்.

2006 ஏப்ரல் 10 அன்று மேல்முறையீட்டு நீதிமன்றத்தில் PSM பதிவு வழக்கு விசாரணையின் போது PSM ஆதரவாளர்கள் நீதிமன்றத்துக்கு வெளியே கூடினர்.

PSM, மேல்முறையீட்டு நீதிமன்றத்தில் தோல்வியடைந்த போதிலும், தனது பதிவு உரிமையை வலியுறுத்தும் இயக்கத்தைத் தொடர்ந்து முன்னெடுத்தது.2006 செப்டம்பர் 11ஆம் தேதி, PSM உச்ச நீதிமன்றத்தில் (Mahkamah Persekutuan) வழக்கு விசாரணைக்கான மேல்முறையீட்டைத் தொடர அனுமதி பெறும் வகையில் விண்ணப்பத்தையும் தாக்கல் செய்தது.

2008ஆம் ஆண்டு நடைபெற்ற 12-வது பொதுத் தேர்தலுக்குப் (PRU-12) பிந்தைய சூழலில், பாரிசான் நேஷனல் (BN) பாராளுமன்றத்தில் தனது மூன்றில் இரண்டு பங்கு பெரும்பான்மையை இழந்தது. அத்துடன், PSMயின் இரண்டு வேட்பாளர்கள், அக்காலத்தில் இன்னும் பதிவு செய்யப்படாத காரணத்தால் PKR சின்னத்தைப் பயன்படுத்தி போட்டியிட்டும், தேர்தலில் வெற்றி பெற்றனர்.

இதனால், நாட்டின் அரசியல் நிலைமையும், அதிகாரச் சமநிலையும் கணிசமான மாற்றத்துக்குள்ளானது.

PSM பதிவு தொடர்பான வழக்கு உச்ச நீதிமன்றத்தில் விசாரணைக்குத் தயாரான வேளையில்,

• 2008 மே 15-16 தேதிகளில், PSM உள்துறை  அமைச்சகத்திற்கு (KDN) இரண்டு நாட்கள் நீடித்த தொலைநகல் (fax) இயக்கத்தை மேற்கொண்டது.

• தொடர்ந்து, 2008 மே 28 அன்று, KDNக்கு ஒரு மகஜரும் (memorandum) சமர்ப்பிக்கப்பட்டது.

பின்னர், 2008 ஜூன் 4 அன்று, அக்காலத்தில் உள்துறை அமைச்சராகப் பணியாற்றிய Syed Hamid Bin Syed Jaafar Albar அவர்களிடமிருந்து ஒரு மின்னஞ்சல் (e-mail) கிடைத்தது. அதில், PSM-க்கு பதிவு வழங்க ஒப்புதல் அளிக்கப்பட்டுள்ளது என்று உறுதிப்படுத்தப்பட்டது.

2008 ஜூன் 17 அன்று, உள்துறை அமைச்சரிடமிருந்து PSMக்கு பதிவு வழங்க அனுமதி அளிக்கப்பட்டதாக அதிகாரப்பூர்வ கடிதம் கிடைத்தது. இதனையடுத்து, PSM மறுபடியும் விண்ணப்பித்து அனுமதி பெறும் செயல்முறையைத் தொடங்கியது.

இதன் காரணமாக, PSM உச்ச நீதிமன்றத்தில் நிலுவையில் இருந்த வழக்கை ஒத்திவைக்குமாறு கோரி, பதிவு செயல்முறையை முடிக்க அனுமதி பெற்றது.

PSM பதிவு தொடர்பான இந்தச் செய்தி, அக்காலத்தில் முதன்மை ஊடகங்களில் (mainstream media) பரவலான கவனத்தை பெற்றதோடு, பல தரப்பினராலும் வரவேற்கப்பட்டது.

10 ஆண்டுகள் நீண்ட போராட்டத்திற்குப் பின், 2008 ஆகஸ்ட் 19 அன்று, PSM, 1966ஆம் ஆண்டு அமைப்புகள் சட்டம் (Akta Pertubuhan 1966) பிரிவு 7 கீழ், சட்டபூர்வமான பதிவு சான்றிதழைப் பெற்றது.

அதனைத் தொடர்ந்து, 2008 செப்டம்பர் 10 அன்று, கோலாலம்பூரில் நடைபெற்ற ஒரு சிறப்பு செய்தியாளர் சந்திப்பில், PSM இந்த வரலாற்றுச் சிறப்புமிக்க நல்லச் செய்தியை அதிகாரப்பூர்வமாக அறிவித்தது.

PSM, ROS-இலிருந்து பதிவுச் சான்றிதழைப்
பெற்றதாக அறிவிக்கப்பட்ட செய்திக் குறிப்பு.

ROS மூலம் சட்டபூர்வ அரசியல் கட்சியாக பதிவான பின், PSM தேர்தல் ஆணையம் (SPR) முன்வைத்த புதிய தடைகளை எதிர்கொண்டது. அது, PSM கட்சியின் சின்னத்தை அதிகாரப்பூர்வமாக பதிவு செய்யாமல் தாமதப்படுத்தியது.

தொடக்கத்தில், SPR, PSM-இன் தேர்தல் சின்னப் பதிவு செயல்முறையை இடைவிடாமல் தாமதப்படுத்த முயன்றது. ஆனால், தொடர்ச்சியான அழுத்தம் மற்றும் வலியுறுத்தல்களின் காரணமாக, இறுதியில் கைச் சின்னம் (genggaman tangan) அதிகாரப்பூர்வமாக PSM-இன் தேர்தல் சின்னமாக பதிவு செய்யப்பட்டு, வாக்குச்சீட்டில் பயன்படுத்த அனுமதிக்கப்பட்டது.

மார்ஹைன் மக்களின் போராட்டத்தை தொடர்ந்து வழிநடத்தும் பிஎஸ்எம்

PSM பதிவு முன் மற்றும் பின் – மக்கள் இயக்கத்தின் தொடர்ச்சி

1998 முதல் 2008 வரை, PSM சட்டரீதியாகப் பதிவு செய்யப்படாத காலகட்டத்திலும், PSM-ஐ உருவாக்கிய செயற்பாட்டாளர்கள் தளராது செயல்பட்டு, பல்வேறு அடித்தட்டு சமூகப் போராட்டங்களுக்கு முன்னணித் தலைமையேற்று வந்தனர்.

PSM சட்டபூர்வமாகப் பதிவான பின், இடது கையில் ஏந்திக்கொண்ட சிவப்பு கொடி இன்னும் பெருமையுடன் பறக்கத் தொடங்கியது. அதன் வழியாக, PSM தொடர்ந்து மார்ஹைன் சமூகத்தை ஒழுங்குபடுத்தி, பொதுமக்களின் நலனையும் சமத்துவத்தையும் நிலைநாட்டும் போராட்டத்தை முன்னெடுத்தது.

PSM முன்னின்று வழிநடத்திய இந்த  மார்ஹைன் மக்கள்  போராட்டம், நம் நாட்டில் புதிய அரசியல் அடித்தளத்தை உருவாக்கி, எதிர்கால மாற்றங்களுக்கு வலிமையான பாய்ச்சலை ஏற்படுத்தியது.

PSM, தோட்டத் தொழிலாளர்கள் மற்றும் நகர்ப்புறக் குடியேற்றவாசிகள் சார்பாக கட்டாய வெளியேற்றங்களுக்கு எதிராகவும், குடியிருப்பு உரிமைகளை வலியுறுத்தியும் பல  போராட்டங்களில் ஈடுபட்டு முன்னணி வகித்துள்ளது.

PSM நிறுவப்பட்டதிலிருந்து இடம்பெற்ற குறிப்பிடத்தக்க மார்ஹைன் போராட்டங்களில் சில:

• சுங்கை ரிஞ்சிங் தோட்டத் தொழிலாளர்கள் – வீட்டு வசதி உரிமைக்கான போராட்டம்,

• Guppy Plastic தொழிற்சாலை தொழிலாளர்கள் – தொழிற்சங்கம் அமைக்கும் உரிமைக்கான போராட்டம்,

• புகிட் ஜெலுதோங் தோட்டத் தொழிலாளர்கள் – வீடுகள் நான்கு முறை இடிக்கப்பட்ட போதிலும் மீண்டும் கட்டியெழுப்பிய உறுதியான போராட்டம்,

• Chepor  கிராமக் குடியேற்றவாசிகள் – குடியிருப்பு உரிமைக்கான போராட்டம்,

• சுங்கை சிப்புட் சிறு விவசாயிகள் – விவசாய உரிமைக்கான போராட்டம்,

• குவாலா குவாங் புதிய கிராம மக்கள் – துர்நாற்றம் வீசும் ரப்பர் தொழிற்சாலைக்கு எதிரான போராட்டம்,

• காமிரி தோட்டத் தொழிலாளர்கள் – வீட்டு உரிமைக்கான போராட்டம்,

• பிரேமர் தோட்டத் தொழிலாளர்கள் – குடியிருப்பு உரிமைக்கான போராட்டம்,

• பெரம்பாங் கிராம மக்கள் – கட்டாய வெளியேற்றத்துக்கு எதிரான போராட்டம்,

• டெங்கில் தாமன் பெர்மாத்தா அடுக்குமாடி குடியிருப்பாளர்கள் – குடியிருப்பு உரிமைக்கான போராட்டம்,

• Pinang Pusing  கிராம மக்கள் - குடியிருப்பாளர்களின் போராட்டம்,

• மிட்லாந்த்ஸ் தோட்டத் தொழிலாளர்கள் போராட்டம்,

• செக்கடி கிராம மக்கள் போராட்டம்,

• பாங்கி தோட்டத் தொழிலாளர்கள் போராட்டம்,

• Semenyih தோட்டத் தொழிலாளர்கள் போராட்டம்

• கிர்பி தோட்டத் தொழிலாளர்கள் போராட்டம், 

• Hakka Mantin கிராம மக்கள் போராட்டம்,

• JTRG (நிலம், வீடு  மற்றும் கடை-க்கான செயற்பாட்டுக்குழு) – கேமரன் மலைப் பகுதியில் நிலம், வீடு, கடைக்கான உரிமைப்போராட்டம்,

மற்றும் பல போராட்டங்களும் அடங்கும்.

சிலாங்கூர், அம்பாங்கில் உள்ள கம்போங் பெரெம்பாங்கில் வசிப்பவர்களின் வீடுகள் இடிக்கப்படுவதிலிருந்து பாதுகாக்கும் போது, ​​எஸ். அருட்செல்வன் நவம்பர் 17, 2006 அன்று போலீசாரால் கைது செய்யப்பட்டார்.

PSM, குடியிருப்பு உரிமைப் போராட்டங்களில் முன்னோடியாக திகழ்ந்து வந்துள்ளது. PSM-இன் நிறுவுநர்களில் ஒருவரும், அதன் முதல் தேசியத் தலைவருமான டாக்டர் நாசீர் ஹாசிம், “செட்டில்மெண்ட்” (setinggan) என அரசு மற்றும் மேம்பாட்டாளர்களும் பயன்படுத்தியிருந்த சொல்லுக்குப் பதிலாக, “நகர்ப்புறக் குடியேற்றவாசிகள்” (peneroka bandar) என்ற சொல்லை அறிமுகப்படுத்தியவர் ஆவார்.

தோட்டத் தொழிலாளர்களுக்கும் நகர்ப்புறக் குடியேற்றவாசிகளுக்கும் குடியிருப்பு உரிமையைப் பெற்றுத்தருதல் முதல், அடுக்குமாடி குடியிருப்பாளர்கள் எதிர்கொண்ட பிரச்சினைகளைத் தீர்த்தல் வரை, மேலும் லாபத்தை மட்டுமே முன்னிலைப்படுத்திய வங்கிகள் மக்கள் வீடுகளை ஏலத்தில் விடுவதைக் கைவிடச் செய்ததிலும், PSM எப்போதும் அடித்தட்டு மக்களுடன் ஒன்றிணைந்து, வசதியான குடியிருப்பு உரிமைக்காக இடைவிடாது போராடி வந்துள்ளது.

PSM, ஒவ்வொரு ஆண்டும் உலகக் குடியிருப்பு தினத்தை (Hari Habitat Sedunia) குடியிருப்பு பிரச்சினைகள் தொடர்பான மார்ஹைன் மக்களின் கோரிக்கைகளை முன்னிறுத்தும் செயற்பாடுகள் மூலம் நினைவுகூர்கிறது.

மார்ஹைன் மக்களின் வீடுகளை காப்பாற்றும் போராட்டங்களிலும், மக்களுக்கு புதிய நிலம் அல்லது மாற்று வீடுகள் கிடைக்கச் செய்வதிலும், PSM பல்வேறு வெற்றிகளைப் பெற்றுள்ளது.

கட்டாய வெளியேற்றங்கள் நிகழும் போது, பொதுமக்கள் பெரும்பாலும் உதவிக்காக PSM-ஐ நாடுவதே வழக்கமாக கொண்டுள்ளனர்.

செப்டம்பர் 12, 2013,  நெகிரி செம்பிலானில் உள்ள கம்போங் ஹக்கா மாண்டினில் வசிப்பவர்களின் வீடுகளை டெவலப்பர்கள் இடிப்பதைத் தடுக்கும் பணியில் ஈடுபட்டிருந்த PSM தோழர்கள் போலீசாரால் கைது செய்யப்பட்டனர்.

JERIT

2002 ஆம் ஆண்டில், PSM செயற்பாட்டாளர்கள், அடித்தட்டு மக்களின் இயக்கப் போராட்டங்களில் ஈடுபட்டிருந்தவர்கள், அமைப்புசார்ந்த பணிகளை மீளமைக்க முன்னெடுத்து, Jaringan Rakyat Tertindas (JERIT) எனும் வலையமைப்பை உருவாக்கினர்.

JERIT, பல்வேறு அடித்தட்டு மக்களின் இயக்கங்களை ஒருங்கிணைக்கும் பெரிய குடை  (payung besar) அமைப்பாக, வர்க்கப் போராட்டக் கொள்கையை அடிப்படையாகக் கொண்டு நிறுவப்பட்டது.

JERIT இன் கீழ் இணைக்கப்பட்ட அடிமட்ட சமூக கூட்டணிகள்:

• தொழிலாளர்கள் குடியிருப்பு சமூக ஆதரவு குழு (JSML) – இது ஏற்கனவே இருந்து வந்த அமைப்பாகும்; தொழிற்சாலைத் தோட்டத் தொழிலாளர்களின் சமூகங்களை ஒருங்கிணைத்து, தொழிலாளர் உரிமைகள் மற்றும் குடியிருப்பு உரிமைகளுக்காக போராடியது.

• நகர்ப்புறப் புனர்வாழ்வு மற்றும் குடியிருப்பு கூட்டமைப்பு (GPBP) – நகர்ப்புறப் புனர்வாழ்வு சமூகங்களை ஒருங்கிணைத்து, குடியிருப்பு உரிமைகளுக்கான போராட்டத்தை முன்னெடுத்தது.

• தொழிற்சாலைத் தொழிலாளர் மற்றும் தொழிற்சங்க கூட்டமைப்பு (GPKK) – தொழிற்சாலைத் தொழிலாளர்களை ஒருங்கிணைக்கவும், தொழிற்சங்க இயக்கத்தை முன்னெடுக்கவும் நிறுவப்பட்டது.

• இளைஞர் மற்றும் மாணவர் முன்னேற்ற கூட்டமைப்பு (GAMP) – நம் நாட்டில் முற்போக்கான மாணவர் மற்றும் இளைஞர் குழுக்களை ஒன்றிணைத்தது.

21 செப்டம்பர் 2006 அன்று நாடாளுமன்ற கட்டிடத்தின் முன்
குறைந்தபட்ச ஊதியச் சட்டத்தை அமல்படுத்தக் கோரி ஆர்ப்பாட்டம்.

JERIT மார்ஹைன் சமூக மக்களின்  வாழ்க்கைத் தரத்தை மேம்படுத்தும் நோக்கில் பல்வேறு பிரச்சாரங்களையும் நேரடி நடவடிக்கைகளையும் முன்னெடுத்து வந்துள்ளது.

2003 ஆம் ஆண்டு, தொழிற்சாலைத் தொழிலாளர்கள் மற்றும் தொழிற்சங்கக் கூட்டமைப்பு (GPKK), JERIT இன் கீழ், குறைந்தபட்சக் சம்பளச் சட்டம் இயற்றப்பட வேண்டும் என்ற கோரிக்கையை முன்வைத்து, கருத்தரங்குகள், பிரச்சார பயணங்கள் மற்றும் அஞ்சல் அட்டைப் பிரச்சாரம் ஆகியவற்றை நடத்தி, ஆயிரக்கணக்கான கையொப்பங்களைச் சேகரித்தது. அப்போது, GPKK மாதாந்திர குறைந்தபட்ச சம்பளமாக  RM900 ஐ கோரியது.

2006 செப்டம்பர் 21 அன்று, பாராளுமன்றக் கட்டிடத்தின் முன்பாக GPKK–JERIT மிகப்பெரிய பேரணி ஒன்றை நடத்தி, பத்தாயிரக்கணக்கான கையொப்பமிட்ட அஞ்சல் அட்டைகளை அரசாங்கத்திடம் ஒப்படைத்தது.

சுமார் 10 ஆண்டுகள் நீண்ட கடுமையான போராட்டத்திற்குப் பின், 2011 ஆம் ஆண்டு மலேசிய பாராளுமன்றம் தேசிய ஊதிய ஆலோசனை கவுன்சில் சட்டத்தை நிறைவேற்றியது. அதனைத் தொடர்ந்து, அரசு 1 ஜனவரி 2013 முதல் குறைந்தபட்ச சம்பளம் (தீபகற்ப மலேசியாவிற்கு RM900, சபா மற்றும் சரவாக்கில் RM800) அமல்படுத்தப்படும் என அறிவித்தது.

குறைந்தபட்ச சம்பளம்அமலாக்கம் தானாகவே கிடைத்த சாதனை அல்ல; அது நம் நாட்டின் தொழிலாளர் வர்க்கம் தொடர்ந்து மேற்கொண்ட போராட்டங்களின் விளைவு ஆகும்.

அதன்பின்னரும், PSM மற்றும் JERIT தொடர்ந்து, வாழ்க்கைச் செலவின் அதிகரிப்புடன் பொருந்தும் வகையில் குறைந்தபட்ச சம்பளம் உயர்த்தப்பட வேண்டும் என்று வலியுறுத்தி,  பல்வேறு அழுத்தம் கொடுப்பதில் முக்கிய பங்கு வகித்தன

2018 ஆம் ஆண்டு, அரசு குறைந்தபட்ச சம்பளத்தை வெறும் RM50 மட்டுமே உயர்த்தி RM1,050 என நிர்ணயித்தபோது, PSM “Bantah RM1050” என்ற பேரணியை ஏற்பாடு செய்தது. அதன் பின்னர், 2018 அக்டோபர் 17 அன்று பாராளுமன்ற முன்பாக நடைபெற்ற எதிர்ப்பு நடவடிக்கையின் விளைவாக, அரசு குறைந்தபட்சக் கூலியை RM1,100 ஆக உயர்த்த வேண்டிய நிலைக்கு தள்ளப்பட்டது.

டிசம்பர் 2008 இல் JERIT ஏற்பாடு செய்த மற்றொரு முக்கியமான நிகழ்வு மிதிவண்டி பிரச்சாரமாகும். டிசம்பர் 3, 2008 முதல் டிசம்பர் 18, 2008 வரை, தொடர்ச்சியாக 16 நாட்கள், மக்களின் 6 கோரிக்கைகளை முன்வைக்க "மாற்றத்தின் மிதிவண்டியோட்டிகள்" (“Rakyat Pengayuh Perubahan” )என்ற கருப்பொருளில் JERIT ஒரு சைக்கிள் பயணத்தை நடத்தியது, அவையானவை:

1. குறைந்தபட்ச சம்பளம் சட்டத்தை இயற்றுதல் மற்றும் தொழிலாளர் உரிமைகளைப் பாதுகாத்தல்;

2. உள்நாட்டு பாதுகாப்புச் சட்டம் (ISA) போன்ற அடக்குமுறைச் சட்டங்களை ரத்து செய்தல்;

3. அனைத்து மக்களுக்கும் வசதியான வீடுகளை உறுதி செய்தல்;

4. அத்தியாவசியப் பொருட்களின் விலையை கட்டுப்படுத்துதல்;

5. உள்ளூராச்சி தேர்தல்களை மீண்டும் அமல்படுத்துதல்;

6. தண்ணீர், சுகாதாரம் மற்றும் கல்வி போன்ற அடிப்படைச் தேவைகளை தனியார்மயலாக்குதலை நிறுத்துதல்.

டிசம்பர் 2008 இல் JERIT -இன் மிதிவண்டி  பிரச்சாரம்.

“மாற்றத்திற்காக சக்கரம் மிதிக்கும் மக்கள்” என்ற தலைப்பில் நடைபெற்ற சைக்கிள் பயணம் இரண்டு அணிகளாகப் பிரிக்கப்பட்டது.

• ஒன்று வடக்கிலிருந்து(அலோர் ஸ்டார்) ஆரம்பமானது;

• மற்றொன்று தெற்கிலிருந்து (ஜொகூர் பாரு) துவங்கியது.

இவ்விரு அணிகளும் கோலாலம்பூரிலுள்ள பாராளுமன்றத்தை நோக்கிச் சென்று ஒன்றினைந்தன.

இந்தப் பயணத்தின் முழுக் காலத்திலும், JERIT சைக்கிள் தொடரணி, அதிகாரிகளிடமிருந்து பல்வேறு தடைகளையும் சவால்களையும் எதிர்கொண்டன. பல “விசித்திரமான” சம்பவங்களும் நிகழ்ந்தன, அவற்றில் சில:

• சைக்கிளில் பிரகாசக் கண்ணாடி (reflector) இல்லாத காரணத்தால் புலனாய்வு அதிகாரிகளால் அபராதம் விதிக்கப்பட்டது;

• Kubang Semang பகுதியில் நள்ளிரவில் சைக்கிள் எரிந்து சேதமடைந்தது;

• ரவாங் நகரில், இளைஞர்கள் பெருமளவில் கைது செய்யப்பட்ட சம்பவம்.

இத்தகைய அனைத்து தடைகள் மற்றும் சவால்களும் இருந்தபோதிலும், JERIT சைக்கிள் பேரணி தனது இலக்கை நிறைவேற்றுவதில் பின்வங்காமல், 2008 டிசம்பர் 16-ஆம் தேதி மலேசிய நாடாளுமன்றத்தில் ஒரு குறிப்பாணையை  (memorandum) வெற்றிகரமாக ஒப்படைத்தது.

2017ஆம் ஆண்டு ஜனவரி மாதம், JERIT மூலம் மக்கள் இயக்கத்தை கட்டியெழுப்பும் பணிகளில் ஈடுபட்டிருந்த செயற்பாட்டாளர்கள், தங்களின் பொதுமக்கள் அமைப்பு நடவடிக்கைகளை மறுசீரமைத்து, புதிய பணி நோக்கத்துடன் பல்வேறு சமூகத் துறைகளை உள்ளடக்கிய “மார்ஹைன் கூட்டமைப்பை” (Gabungan Marhaen) நிறுவும் முடிவை எடுத்தனர்.

அதனைத் தொடர்ந்து, நம் நாடு COVID-19 தொற்றுநோய் பேரழிவால் பாதிக்கப்பட்ட காலத்தில், மார்ஹைன் கூட்டமைப்பு 2021 அக்டோபர் 12 முதல் 17 வரை “மார்ஹைன் மாநாட்டை” (Himpunan Marhaen) ஆன்லைன் வழியாக ஏற்பாடு செய்தது. இம்மாநாடு, அடித்தட்டு மக்களின் குறைகளை வெளிப்படுத்துவதற்கும், சமூக மாற்றத்தை உறுதி செய்யும் வகையில் மக்களின் கோரிக்கைகளை முன்வைப்பதற்கும் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டது. 

மக்களை ஏழ்மையாக்கும் சரக்கு மற்றும் சேவை வரியை (ஜிஎஸ்டி) எதிர்த்து கோலாலம்பூரில் மே 1, 2014 அன்று நடைபெற்ற தொழிலாளர் தினப் பேரணி, 1994 முதல் மே 1 கமிட்டியால் நடத்தப்பட்ட மிகப்பெரிய தொழிலாளர் தின விழாவாகும்.

பொருளாதார நீதி நிலைநாட்ட பிஎஸ்எம் மேற்கொண்ட போராட்டம்

சமூகத்தின் முழுமையான நலனையும் செல்வத்தின் சமவிகிதப் பங்கீட்டையும் முன்னிருத்தும் இடதுசாரி அரசியல் கட்சியாக, மலேசிய சோசலிசக் கட்சி (PSM) பல்வேறு இயக்கங்கள் மற்றும் பிரச்சாரங்களை முன்னெடுத்து வருகிறது. இப்பிரச்சாரங்கள், சாதாரண மக்களின் பொருளாதார சுமையை குறைப்பதையும், சமுதாய நலனை உண்மையிலேயே உறுதிசெய்யக்கூடிய பொருளாதார ஒழுங்கை உருவாக்குவதையும் இலக்காகக் கொண்டுள்ளன.

2004-ஆம் ஆண்டில், அப்துல்லா அகமட் படாவி தலைமையிலான அரசு சரக்கு மற்றும் சேவை வரி (GST)யை அறிமுகப்படுத்தும் எண்ணத்தில் இருந்தபோது, அப்போது சட்டப்பூர்வமாக பதிவு செய்யப்படாத நிலையிலிருந்த PSM தான் நம் நாட்டில் இவ்வாறான பின்தங்கிய வரி முறைக்கு (regressive tax) எதிராகக் குரல் கொடுத்த முதல் அரசியல் கட்சியாக இருந்தது. சாதாரண மக்களை வறுமையடையச் செய்யும் GSTக்கு எதிராக, PSM பல்வேறு  அமைப்புகளுடன் இணைந்து “Gabungan Bantah GST ” எனும் கூட்டமைப்பை உருவாக்கியது.

PSM தான் GSTக்கு எதிராக மிகத் திறம்படவும், மிகச் செறிவான ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட அமைப்போடும்,  மிகுந்த தைரியத்தோடும் செயல்பட்டு, தேவையான இடங்களில் தீவிரமான (radikal) நடவடிக்கைகளையும் மேற்கொண்ட அரசியல் கட்சியாக திகழ்ந்தது.

2014-ஆம் ஆண்டு மே தினக் கொண்டாட்டத்தின் போது GSTக்கு எதிரான கோரிக்கையை மையமாகக் கொண்ட பெரும் பேரணி நடைபெற்றது. சுமார் 30,000 பேர் கலந்து கொண்ட அந்தப் பேரணி, மே 1 குழுவினால் நடத்தப்பட்ட மிகப்பெரிய மே தினப் பேரணியாக வரலாற்றில் பதிந்தது.

2015 மார்ச் 23ஆம் தேதி, GST அமல்படுத்தப்படவிருந்த நிலையில், Gabungan Bantah GST சார்பில் 100க்கும் மேற்பட்ட செயற்பாட்டாளர்கள்  கிளானா ஜெயா சுங்க வளாகத்தை (Kompleks Kastam Kelana Jaya) முற்றுகையிட்டனர். அந்த நடவடிக்கையில் 79 பேர் காவலில் தடுத்து வைக்கப்பட்டனர்; அவர்களில் 44 பேர் PSM உறுப்பினர்கள். எனினும், கைது செய்யப்பட்டோருக்கு எதிராகத் தொடரப்பட்ட வழக்குகள் பின்னர் கைவிடப்பட்டது.

சரக்கு மற்றும் சேவை வரி (ஜிஎஸ்டி) அமல்படுத்தப்படுவதை எதிர்த்து மார்ச் 23,
 2015 அன்று கிளனா ஜெயா சுங்க வளாகத்தை போராட்டக்காரர்கள் ஆக்கிரமித்தனர்.

ஏப்ரல் 1, 2015 அன்று GST-ஐ அமல்படுத்த வேண்டும் என்று பிடிவாதமாக வலியுறுத்திய நஜிப் ரசாக் தலைமையிலான BN அரசாங்கம், இறுதியாக 14வது பொதுத் தேர்தலில் வரலாற்றுத் தோல்வியைச் சந்தித்தது. 14வது பொதுத் தேர்தலுக்குப் பிறகு மிகவும் பிரபலமற்ற GST ரத்து செய்யப்பட்டது. GST ஒழிப்பு என்பது மக்களின் போராட்டத்தின் விளைவாகும், இதில் PSM-ம் ஒரு முக்கிய பங்கைக் கொண்டிருந்தது.

நாட்டின் செல்வத்தை உருவாக்குபவர்கள் உழைக்கும் மக்கள் என்பதையும், அந்தச் செல்வத்தை பெரும் பணக்கார கார்ப்பரேட் வர்க்கம் பறித்துக்கொள்வதையும் PSM, வலியுறுத்துகிறது. ஆகையால், அந்தச் செல்வம் முழு சமூகத்தின் நலனுக்காக மறுவிநியோகம் செய்யப்பட வேண்டும். இதனை உறுதி செய்யும் விதமாக, பெரும் பணக்காரர்களுக்கு அதிக வரி விதிக்கும் நியாயமான மற்றும் முற்போக்கான வரி அமைப்புக்காக PSM தொடர்ந்து உறுதியுடன் போராடி வருகிறது.

PSMக்கும் சர்வதேச பொருளாதார விவகாரங்களில் தெளிவான மற்றும் உறுதியான நிலைப்பாடு உள்ளது.  நியோலிபரல் மூலதனவாதக் கொள்கைகளை அடிப்படையாகக் கொண்ட சுதந்திர வர்த்தக ஒப்பந்தங்களை (FTA)  PSM கடுமையாக எதிர்க்கிறது. அத்தகைய ஒப்பந்தங்கள், வர்த்தகத்தை முழுமையாகத் திறந்துவிட, பொது துறையை தனியார்மயப்படுத்த, பொருளாதாரக் கட்டுப்பாடுகளை நீக்கி, பன்னாட்டு பெருநிறுவனங்களின் லாபத்தை அதிகப்படுத்த வடிவமைக்கப்பட்டவையாகும்.

மற்ற சமூக அமைப்புகளுடன் இணைந்து, PSM மலேசிய அரசாங்கம் 2005 ஆம் ஆண்டில் முன்மொழிந்த அமெரிக்காவுடன் சுதந்திர வர்த்தக ஒப்பந்தத்தை (FTA) பேச்சுவார்த்தை நடத்தும் திட்டத்தையும் எதிர்த்தது.

மலேசியா மற்றும் அமெரிக்காவுக்கிடையிலான சுதந்திர வர்த்தக ஒப்பந்த (FTA) பேச்சுவார்த்தைகள் 2009 ஆம் ஆண்டில் நிறுத்தப்பட்டன. ஆனால் அதன் பிறகு பசிபிக் கூட்டாண்மை ஒப்பந்தம் (TPPA) முன்வைக்கப்பட்டது.

PSM, TPPA-க்கு எதிரான நடவடிக்கை குழுவில் (Badan Bertindak Bantah TPPA) பங்கேற்றது.
TPPA-க்கு எதிராக பல்வேறு போராட்டங்கள் நடத்தப்பட்டன. அவற்றில் சில:

• 2013 அக்டோபர் 11 அன்று மலேசியாவிற்கு வந்திருந்த அமெரிக்க வெளியுறவு செயலாளர் ஜான் கெர்ரி வருகையின்போது KLCC-யில் நடத்தப்பட்ட எதிர்ப்பு போராட்டம்;

• 2015 அக்டோபர் 28 அன்று பாராளுமன்றம் முன் நடைபெற்ற எதிர்ப்பு ஆர்ப்பாட்டம்;

• 2016 ஜனவரி 23 அன்று கோலாலம்பூரில் நடைபெற்ற பேரணி.

2013 அக்டோபர் 11 அன்று KLCC இல் Trans-Pasifik
கூட்டாண்மை ஒப்பந்தத்திற்கு (TPPA) எதிரான எதிர்ப்பு நடவடிக்கை.

பின்னர் TPPA, அமெரிக்காவின் பங்களிப்பு இல்லாமல், டிரான்ஸ்-பசிபிக் கூட்டாண்மைக்கான விரிவான மற்றும் முற்போக்கான ஒப்பந்தம் (CPTPP) என மறுபெயரிடப்பட்டது, ஆனால் இன்னும் அதிகமாகவோ அல்லது ஏறக்குறைய அதே விதிமுறைகளைக் கொண்டிருந்தது. எனவே, Gabungan Kedaulatan Negara-வுடன் இணைந்து CPTPPக்கு எதிர்ப்பு தெரிவிக்கும் முயற்சியில் PSM தொடர்ந்து ஈடுபட்டது.

பெரும்பாலான பிரதான அரசியல் கட்சிகள் வெளிநாட்டு நேரடி முதலீட்டை (FDI) பொருளாதார வளர்ச்சியின் அடையாளமாகக் கருதி அதில் மிகுந்த உற்சாகம் காட்டிய காலகட்டத்தில், PSM மனிதநேயம் மற்றும் சாதாரண மக்களின் நல்வாழ்வை முன்னிறுத்தும் பார்வையிலிருந்து முதலீட்டு மற்றும் வர்த்தகத்தை அணுகியது.

PSM, வளர்ந்து வரும் நாடுகளுக்கு அநீதி விளைவிக்கும், உள்ளூர் மக்களின் பொருளாதார வாழ்க்கையை அச்சுறுத்தும் மற்றும் பன்னாட்டு பெருநிறுவனங்களுக்கு மட்டுமே நன்மை தரும் சுதந்திர வர்த்தக ஒப்பந்தங்களை எதிர்த்துள்ளது.

மேலும், பிராந்திய மற்றும் பன்னாட்டு மட்டத்தில் சமத்துவமான பொருளாதார ஒழுங்கை உருவாக்குவதற்காக, சர்வதேச வர்த்தக ஒப்பந்தங்கள் குறித்த “மக்கள் அறிக்கை” (Piagam Rakyat) என்ற சாசனத்தையும் PSM வடிவமைத்துள்ளது.

உலகமும் நம் நாடும் COVID-19 தொற்றுநோய் பந்தமியால் பாதிக்கப்பட்டதன் பின்னர், 2020 ஜூலை 16 அன்று PSM, COVID-19 பேரிடர் காரணமாக உருவான நாட்டின் பொருளாதார நெருக்கடியை சமாளிக்க தேசிய செயல் திட்டம் ஒன்றை முன்வைத்தது. அதன் தொடர்ச்சியாக, 2021 செப்டம்பர் 9 அன்று “தேசிய மீட்பு: மலேசியாவுக்கான புதிய பாதை” என்ற மாற்று செயல் திட்டத்தை 5 முக்கியக் கோரிக்கைகளுடன் வெளியிட்டது. அவை: சமூக பாதுகாப்பை வலுப்படுத்துதல், வேலை உத்தரவாதத் திட்டம், வீடு என்பது மக்களின் உரிமை, பொது சுகாதார சேவைகளை மேம்படுத்துதல் மற்றும் காலநிலை நெருக்கடியை உடனடியாக எதிர்கொள்ளுதல்.

இந்த 5 கோரிக்கைகள் “மக்கள் கேட்கும் ஐந்து” என்ற பிரச்சாரத்தின் மூலம் முன்னிறுத்தப்பட்டன. இப்பிரச்சாரம் 2022 மே 22 அன்று ஒரே நேரத்தில் 7 இடங்களில் தொடங்கப்பட்டது.

2023 ஏப்ரல் 14 அன்று தொடங்கிய PSM இன் சமீபத்திய பிரச்சாரம், “தேசிய ரீதியில் மூத்த குடிமக்கள் ஓய்வூதியத் திட்டம்” (Pencen Warga Emas Sejagat) அமல்படுத்தப்பட வேண்டும் என்ற கோரிக்கையை முன்வைத்துள்ளது. இந்த திட்டத்தின் ஆரம்பமாக, அரசு அல்லது தனியார் ஓய்வூதியம் எதுவும் இல்லாத, 65 வயது மற்றும் அதற்கு மேற்பட்ட மலேசிய குடிமக்கள் அனைவருக்கும் மாதந்தோறும் RM500 ஓய்வூதியம் வழங்கப்பட வேண்டும். இதன் நோக்கம், அனைத்து மூத்த குடிமக்களும் தங்கள் முதிய வயதைக் கண்ணியத்துடன் வாழ்வதை உறுதி செய்வதாகும்.

மே 1, 2012 அன்று கோலாலம்பூரில் நடந்த சர்வதேச தொழிலாளர் தின கொண்டாட்ட அணிவகுப்பு. தொழிலாள வர்க்கம் மற்றும் மர்ஹேன் மக்களின் கோரிக்கைகளை முன்னிலைப்படுத்தி தொழிலாளர் தினத்தை கொண்டாட 1994 இல் நிறுவப்பட்ட மே 1 குழுவில் PSM பங்கேற்றது.

தொழிலாளர் உரிமைக்காக பிஎஸ்எம் போராட்டம்

தொழிலாளர்களின் நலன்களை காப்பாற்றவும், தொழிலாளர் வர்க்கத்தின் விடுதலையை முன்னெடுக்கவும் உருவாக்கப்பட்ட ஒரு அரசியல் கட்சியாக, PSM பல்வேறு தொழிலாளர் போராட்டங்களில் தொடர்ந்து ஈடுபட்டு வந்துள்ளது. 2013 ஆம் ஆண்டு இறுதியில் பலன்களை அளித்த குறைந்தபட்ச ஊதியக் கோரிக்கைப் பிரச்சாரத்துடன், நிறுவனங்கள் திவாலானபோது வேலை இழந்த தொழிலாளர்களுக்கு பணி நிறுத்த நஷ்டஈடு வழங்கப்படாத நிலையை சமாளிக்க “பணி நிறுத்த நிதி” (Tabung Pemberhentian Kerja) அமைக்க வேண்டுமெனக் கோரி, PSM மேலும் ஒரு முக்கியமான பிரச்சாரத்தை முன்னெடுத்தது. 

இந்தப் பிரச்சாரம் 2015 அக்டோபர் 21 அன்று PSM மூலம் தொடங்கப்பட்டது. தளராத உறுதியுடனும் இடையறாத அழுத்தத்துடனும் PSM முன்வைத்த கோரிக்கையின் விளைவாக, இறுதியில் அரசு 2018 ஜனவரி 1 முதல் “தொழிலாளர் காப்பீட்டு திட்டத்தை” (Sistem Insurans Pekerjaan, SIP) அமல்படுத்தி, வேலை இழந்த தொழிலாளர்களுக்கு வருவாய் மாற்றீட்டு பாதுகாப்பை வழங்கியது.

அரசாங்கம் உடனடியாக வேலைவாய்ப்பு காப்பீட்டுத் திட்டத்தை (SIP)
செயல்படுத்த வேண்டும் என்று கோரி, PSM ஜனவரி 19, 2017 அன்று
மனிதவள அமைச்சகத்தின் முன் ஒரு போராட்டத்தை நடத்தியது.

PSM தொழிற்சங்கங்களை உருவாக்கும் பணியிலும் பல்வேறு தொழிலாளர் போராட்டங்களிலும் ஈடுபட்டுள்ளது. PSM-ன் செயற்பாட்டாளர்கள் தொடர்புடைய தொழிற்சங்கப் போராட்டங்களில் ஒன்றாக, “மலேசியா தீபகற்ப அரசாங்க மருத்துவமனைகளில் குத்தகை முறை தனியார் துறைக் துப்புரவு தொழிலாலர் சங்கம்” (NUWHSAS) செயல்படுத்துவதும் அடங்கும்.

அரசாங்க மருத்துவமனைகளில் பணிபுரியும் துப்புரவு பணியாளர்களை ஒருங்கிணைக்கும் NUWHSAS, தொழிற்சங்க அங்கீகாரம் பெறுவதற்காக பல்வேறு தடைகளையும் சவால்களையும் எதிர்கொண்டது. NUWHSAS பல்வேறு நடவடிக்கைகளையும் முன்னெடுத்தது, அவற்றில் சில:

• 2019 டிசம்பர் 2 அன்று சுகாதார அமைச்சகத்தின் முன் தொழிற்சங்கத் துன்புறுத்தலுக்கு எதிராக நடத்தப்பட்ட போராட்டம்;

• 2020 ஜூன் 5 அன்று ஈப்போ மருத்துவமனை முன் நடத்தப்பட்ட போராட்டம், இதில் 5 தொழிற்சங்கச் செயற்பாட்டாளர்கள் கைது செய்யப்பட்டனர்;

• 2022 பிப்ரவரி 5 முதல் 8 வரை புக்கிட் மெர்தாஜாம் முதல் புத்ராஜெயா வரை நடைபெற்ற மோட்டார் சைக்கிள் ஊர்வலம்.

அரசாங்கக் கட்டிடங்களில் பணிபுரியும் நிரந்தர ஊழியர்களுக்கான வெளிப்புற ஒப்பந்தத் (outsourcing) தொழிலாளர் முறையை ஒழிக்க வேண்டும் என்ற கோரிக்கையுடன், PSM “அரசாங்க ஒப்பந்தத் தொழிலாளர்கள் வலையமைப்பு ” (JPKK) என்ற அமைப்பை நிறுவும் முயற்சியும் மேற்கொள்ளப்பட்டது.

அரசாங்க ஒப்பந்தத் தொழிலாளர் வலையமைப்பு (JPKK) மற்றும் PSM, 2017 டிசம்பர் 13 அன்று
 கல்வி அமைச்சின் முன்பாக ஒரு எதிர்ப்பு நடவடிக்கைய மேற்கொண்டது. இந்நடவடிக்கை, கல்வி அமைச்சின் வளாகங்களில் பணிபுரியும் ஒப்பந்தத் தொழிலாளர்கள் எதிர்கொள்ளும் சிக்கல்களை தீர்க்கவும், ஏழைத் தொழிலாளர்களை மேலும் வறுமைக்கு தள்ளும்  ஒப்பந்த முறையை ஒழிக்கவும் வலியுறுத்தும் நோக்குடன் நடைபெற்றது. இது, ஒப்பந்த  முறையை ரத்து செய்ய JPKK மற்றும் PSM இணைந்து நடத்திய பல்வேறு நடவடிக்கைகளில் ஒன்றாகும்.

சிவில் சமூகத்துடன் பிரச்சாரம் செய்தல்

2003 ஆம் ஆண்டில், அமெரிக்காவின் ஏகாதிபத்திய சக்தி (அமெரிக்கா) ஆதாரமற்ற அடிப்படையில் ஈராக் மீது படையெடுக்கத் திட்டமிட்டபோது, ​​PSM போர் எதிர்ப்பு கூட்டணியை (GAP) நிறுவும் முயற்சியை வழிநடத்தியது, இதில் பல்வேறு சிவில் சமூக அமைப்புகளும் இணைந்தன. GAP பல போர் எதிர்ப்பு நடவடிக்கைகளை ஏற்பாடு செய்தது, இதில் 2003 பிப்ரவரி 15 அன்று கோலாலம்பூரில் உள்ள அமெரிக்க தூதரகம் முன் நடந்த ஒரு போராட்டமும் அடங்கும், இது உலக வரலாற்றில் மிகப்பெரிய போர் எதிர்ப்பு போராட்டத்தின் ஒரு பகுதியாகும்!

2004 ஆம் ஆண்டில், அரசு மருத்துவமனைகளில் மருந்தகங்களை தனியார்மயமாக்க அரசாங்கம் திட்டமிட்டபோது, ​​PSM சுகாதார சேவைகளை தனியார்மயமாக்குவதற்கு எதிரான கூட்டணியை (GMPPK) நிறுவ முன்முயற்சி எடுத்தது, அதன் முதல் நடவடிக்கையாக 2004 டிசம்பர் 23 அன்று சுகாதார அமைச்சக தலைமையகத்தின் முன் போராட்டம் நடத்தியது. GMPPK இன் எதிர்ப்புகள் மற்றும் அழுத்தத்தின் விளைவாக, அரசு மருத்துவமனைகளில் மருந்தகங்களை தனியார்மயமாக்கும் திட்டத்தை அரசாங்கம் ரத்து செய்தது.

நமது நாட்டில் பொது சுகாதார அமைப்பை மேம்படுத்துவதற்கான திட்டங்களை சமர்ப்பிக்க PSM ஆகஸ்ட் 29, 2018 அன்று சுகாதார அமைச்சகத்திற்கு ஒரு மகஜரை சமர்ப்பித்தது.

இருப்பினும், அரசாங்கத்தால் கொண்டுவரப்பட்ட புதிய தாராளமயக் கொள்கைகளால் பொது சுகாதார அமைப்பு எனினும், GMPPK அரசாங்கம் கொண்டு வந்த நியோ-லிபரல் கொள்கைகளால் பொது சுகாதார அமைப்பு 

பாதிக்கப்படாமல் காக்கும் முயற்சிகளில் தொடர்ந்து செயற்பட்டது. சிக்கலான தேசிய சுகாதார காப்பீட்டு திட்டத்தையும், Pesakit Bayar Penuh சேவைத் திட்டத்தையும் GMPPK கடுமையாக விமர்சித்து எதிர்த்தது. பொது சுகாதார பிரச்சினைகளை முன்னிறுத்துவதற்காக GMPPK பல்வேறு எதிர்ப்பு நடவடிக்கைகளையும் ஒருங்கிணைத்தது.

இந்த முயற்சிகள் பின்னர் PSM பங்கேற்ற மக்கள் சுகாதார மன்றம் (Forum Kesihatan Rakyat) வழியாகத் தொடர்ந்தன. மலேசியாவில் பொதுச் சுகாதாரத்தைப் பாதுகாப்பதில் மிகவும் உறுதியானவும் தொடர்ச்சியானவும் குரலைக் கொடுத்து வரும் ஒரே அரசியல் கட்சி PSM மட்டுமே ஆகும்.

PSM, சுகாதாரத்தை விற்பனைக்கு உட்பட்ட பொருளாகக் கருதி முன்னெடுக்கப்படும் “சுகாதார சுற்றுலா” (Health Tourism) என்ற கருத்தை கடுமையாக எதிர்க்கிறது. நம் நாட்டின் பொதுச் சுகாதார அமைப்பைப் பாதுகாக்கவும், அனைத்து மக்களுக்கும் நலன்களை உறுதி செய்யவும், சுகாதார அமைப்பை மேம்படுத்துவதற்கான பரிந்துரைகளை பலமுறை PSM முன்வைத்துள்ளது.

நமது நாட்டில் பல்வேறு அரசியல் கட்சிகள் மற்றும் சிவில் சமூக அமைப்புகளை இணைக்கும் பல முக்கியமான மக்கள் இயக்கங்களிலும் PSM ஈடுபட்டுள்ளது, அவற்றில் குறிப்பிடத்தக்கவை:

• ISA-வை ரத்து செய்யும் இயக்கம் (GMI) – இது 2001 ஆம் ஆண்டில் நிறுவப்பட்டு, 2009 ஆகஸ்ட் 1 அன்று கோலாலம்பூரில் நடைபெற்ற மிகப்பெரிய பொதுக் கூட்டத்தின் மூலம் முன்னெடுக்கப்பட்டது;

• எண்ணெய் விலை உயர்வை எதிர்க்கும் கூட்டணி (PROTES) – இது 2006 முதல் 2010 வரை சாதாரண மக்களுக்கு சுமையாக இருந்த எரிபொருள் விலை உயர்வுக்கு எதிராக பல்வேறு எதிர்ப்பு நடவடிக்கைகளை நடத்தியது;

• சுத்தமான மற்றும் நியாயமான தேர்தலுக்கான கூட்டணி (BERSIH) – இதன் பேரணிகள் 2011 ஜூலை 9, 2012 ஏப்ரல் 28, 2015 ஆகஸ்ட் 29-30 மற்றும் 2016 நவம்பர் 19 ஆகிய தேதிகளில் பெரும் அளவில் நடத்தப்பட்டன.

2008 ஜனவரி 26 அன்று கோலாலம்பூரில் நடைபெற்ற பணவீக்கத்திற்கு
 எதிரான போராட்டத்தில் PSM செயற்பாட்டாளர்களும் பங்கேற்றனர்.
அந்தப் போராட்டத்தில் 50 பேருக்கும் மேற்பட்டவர்கள் போலீசாரால் கைது
செய்யப்பட்டனர். அவர்களில் 35 பேர் (அதில் பெரும்பாலோர் PSM உறுப்பினர்கள்) “சட்டவிரோதக் கூட்டத்தில் பங்கேற்றது” என்ற குற்றச்சாட்டின் கீழ் வழக்குப் பதிவு செய்யப்பட்டனர். ஆனால், பல ஆண்டுகள் நீண்ட விசாரணைக்கு பின், நீதிமன்றம் அனைவரையும் விடுவித்தது.

ஏப்ரல் 28, 2012 அன்று கோலாலம்பூரில் நடந்த பெர்சே 3.0
பேரணியை ஏற்பாடு செய்வதில் PSM பங்கேற்றது.

சர்வதேசிய உணர்வைக் கொண்ட தொழிலாளர் கட்சியாகவும், தேசியவாத-பேரினவாத கொள்கைகளைப் பின்பற்றாததாலும் , புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்களின் நிலை குறித்து PSM மிகுந்த அக்கறை கொண்டுள்ளது. 

2016 ஆகஸ்ட் முதல் அக்டோபர் மாதங்கள் வரை பல்வேறு தரப்பினருடன் நடைபெற்ற தொடர் வட்டமேசைச் சந்திப்புகளுக்குப் பின், மலேசியாவில் தொழிலாளர் இடம்பெயர்வைச் சார்ந்த முழுமையான தேசியக் கொள்கையை உருவாக்கும் நோக்கில் “Menuju Dasar Nasional yang Menyeluruh tentang Migrasi Buruh untuk Malaysia” என்ற முக்கிய ஆவணத்தை தயாரித்த (Right to Redress Coalition) உரிமை நிவாரண கூட்டணியில் PSM பங்கேற்றது. 

கல்வி தொடர்பான விடயங்களில், கல்வி என்பது மக்களின் அடிப்படை உரிமை என்பதை உறுதியாகக் காக்க வேண்டும் என்றும், அதை முதலாளித்துவச் சந்தையின் பொருளாக மாற்றுவதைத் தவிர்க்க வேண்டும் என்றும் PSM உறுதியான நிலைப்பாட்டில் உள்ளது. முதலாவது பட்டப்படிப்பு (இளநிலை) வரையிலும் இலவசக் கல்விக்காக போராடுவதற்காக, 2010 ஆம் ஆண்டில் நிறுவப்பட்ட இலவசக் கல்வி கோரும் கூட்டமைப்பை (GMPP) PSM  சோசலிச இளைஞர் பிரிவு முன்னின்று வழிநடத்தியது.

போக்குவரத்துக் கொள்கையைப் பொறுத்தவரை, அனைத்து மலேசியர்களுக்கும் அணுகக்கூடிய மற்றும் நிலையான பொதுப் போக்குவரத்து அமைப்பை PSM உறுதியாக ஆதரிக்கிறது. பொதுப் போக்குவரத்து அமைப்பை மேம்படுத்துவதற்கான பரிந்துரைகளை விவாதிக்க, 2012 நவம்பர் 3 அன்று PSM தேசிய பொதுப் போக்குவரத்து மன்றத்தை நடத்தியது. மேலும், 2015 மார்ச் 6 அன்று நிலப்பரப்புப் பொதுப் போக்குவரத்து ஆணையத்துக்கு (SPAD) ஒரு மகஜரையும் சமர்ப்பித்தது.

 

சுற்றுச்சூழல் மற்றும் உணவுப் பாதுகாப்பிற்கான பிஎஸ்எம் 

போராட்டம்

மலேசியாவில் பொதுப் போக்குவரத்து அமைப்பை மேம்படுத்துவதில் PSM-ன் நிலைப்பாடு, சுற்றுச்சூழல் நீதிக்கான PSM-ன் தொலைநோக்குப் பார்வையுடன் ஒத்துப்போகிறது. PSM ஜனவரி 21, 2020 அன்று காலநிலை அவசரநிலையை அறிவிக்கக் கோரும் ஒரு அழைப்பைத் தொடங்கியது, அதில் 10 முக்கிய கோரிக்கைகள் அடங்கும்: 

• புதைபடிவ எரிபொருளில் இயங்கும் மின் உற்பத்தி நிலையங்களின் கட்டுமானத்தை நிறுத்துதல்,

• அனைத்து நிலக்கரியில் இயங்கும் மின் உற்பத்தி நிலையங்களையும் மூடுவதற்கான காலக்கெடுவை நிர்ணயித்தல்,

• காடழிப்புக்கு காரணமாக மரங்களை வெட்டுவதை நிறுத்துதல்,

• பஸ்சுக்கான பொது பரிவர்த்தனை மாற்று போக்குவரத்து (BMT) வலையமைப்பை உருவாக்குதல்,

மற்றும் பிற தொடர்புடைய நடவடிக்கைகள் இடம்பெற்றுள்ளன.

ஏப்ரல் 22, 2017 அன்று பகாங்கின் கேமரன் மலையில் பூமி தின கொண்டாட்டம் 

அதிகப்படியான மரம் வெட்டுதல் மற்றும் சுரங்கம் போன்ற நீடித்த வளர்ச்சி அச்சுறுத்தல்களிலிருந்து தங்கள் வழக்கமான நில உரிமைகள் மற்றும் வாழ்வாதார ஆதாரமாக இருக்கும் காடுகளைப் பாதுகாக்க ஒராங் அஸ்லி சமூகத்தினர் நடத்தும் போராட்டத்தையும் PSM தீவிரமாக ஆதரிக்கிறது.

தெலோம் அணை கட்டுமானத் திட்டத்தை நிறுத்துவதற்காக பகாங் மாநிலத்திலுள்ள  போஸ் லானாய் ஓராங் அஸ்லி நிலம் மற்றும் பிரதேச நடவடிக்கைக் குழுவுடன் கிட்டத்தட்ட 4 ஆண்டுகளாக (2015-2019) PSM இணைந்து போராடி வருகிறது. Pos Lanai இனத்தினர் சமூகமும் தற்போதும் அவர்களின் பாரம்பரிய நில உரிமைகளை கோரியும், நில அழிவை தடுக்கும் போராட்டத்தையும் தொடர்ந்து வருகின்றனர்.

 

மேலும், PSM பல சிறு விவசாயிகள் மற்றும் கால்நடை  விவசாயிகள்களின் போராட்டங்களில் ஈடுபட்டுள்ளது. குறிப்பாக, பேராக் மாநிலத்தில் சிறு விவசாயிகளின் போராட்டங்களை முன்னேடுக்க PSM முக்கிய பங்கு வகித்துள்ளது. இதற்காக 2000-களில் Gabungan Petani Atas Tanah Kerajaan (GAPETAK) மற்றும் பின்னர் 2010-களில் Gabungan Petani dan Penternak Perak ஆகிய அமைப்புகள் உருவாக்கப்பட்டன.

Gabungan Petani dan Penternak Perak பல ஆர்ப்பாட்டங்கள் மற்றும் நடவடிக்கைகள் (பேராக் மாநில அரசின் அலுவலகம் முன் போராட்டம், புத்ரா ஜாயாவில் மனு சமர்ப்பித்தல்) ஆகியவற்றை மேற்கொண்டுள்ளது. இந்தச் சிறு விவசாயிகள் அரசு அல்லது மேம்பாட்டு நிறுவனங்களால் மாற்று நிலம் வழங்கப்படாமல் கட்டாயமாக வெளியேற்றுவதற்கு எதிராகப் போராடி வருகின்றனர்.

Gabungan Petani dan Penternak Perak உடன் இணைந்து 2021 முதல் “Kekalkan Tanah untuk Pertanian” என்ற பிரச்சாரத்தையும் PSM  முன்னெடுத்து வருகிறது.

மாநில அரசு, அரசு சார்ந்த நிறுவனங்கள் மற்றும் தனியார் டெவலப்பர்கள் லாப வெறியில் விவசாய நிலங்களை கைப்பற்றுவதுக்கு எதிராக செயற்படும்  நிலையில் விவசாய
நிலங்களை பறிமுதல் செய்வதை எதிர்த்து. பேராக்கில் உள்ள சிறு விவசாயிகள் ஆகஸ்ட் 5, 2015 அன்று பேராக் மந்திரி புசார் அலுவலகம் முன் ஆர்ப்பாட்டம் நடத்தினர்.

PSM ஒருங்கிணைத்துள்ள கால்நடை வளர்ப்போர் வலையமைப்பு, குறிப்பாக சைம் டார்பி தோட்டங்களில் சிறு அளவில் கால்நடை வளர்ப்பில் ஈடுபட்டுள்ள மாடு மற்றும் ஆட்டு வளர்ப்போரின் வாழ்வாதாரத்தை பாதுகாப்பதற்காக பல்வேறு நடவடிக்கைகளை மேற்கொண்டுள்ளது.

விவசாயிகள் மற்றும் கால்நடை வளர்ப்போரின் பிரச்சினைகளைப் பற்றிய PSM-இன் போராட்டம், உள்ளூர் உணவுத் தயாரிப்பாளர்களின் வாழ்வாதாரத்தை மட்டுமல்லாது, மொத்த மலேசிய சமூகத்தின் உணவுப் பாதுகாப்பையும் உறுதிப்படுத்துவதையே நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது.

PSM இன் முன்முயற்சியான உணவு உற்பத்தியாளர்கள் வலையமைப்பு, உள்ளூர் அரிசி, காய்கறிகள், மீன், பால் மற்றும் மாட்டிறைச்சி உற்பத்தியைப் பாதிக்கும் விவசாயிகள், நெல் விவசாயிகள், கால்நடை விவசாயிகள் மற்றும் மீனவர்களுக்கு எதிரான அனைத்து நடவடிக்கைகளையும் நிறுத்துமாறு அரசாங்கத்தை வலியுறுத்துவதற்காக ஜூலை 26, 2022 அன்று பாராளுமன்றத்தின் முன் ஒரு  போராட்டத்தை நடத்தியது.

தேர்தல்களில் பிஎஸ்எம் ஈடுபாடு

1999 ஆம் ஆண்டிலிருந்து, மார்ஹைன் மக்களின்குரலையும் சமூகவாத அரசியல் நோக்கத்தையும் நாட்டின் சட்டமன்ற அமைப்புக்குள் கொண்டு வருவது என்ற நோக்கத்துடன், மலேசிய சோசலிசக் கட்சி (PSM) தேர்தல்களில் ச ஈடுபட்டு வருகிறது.  2008 இல் சட்டப்பூர்வ பதிவு பெறுவதற்கு முன்பு, அந்த நேரத்தில் பிரதான எதிர்க்கட்சியிடமிருந்து லோகோவை கடன் வாங்குவதற்கான புரிதலை உருவாக்கி PSM 10-வது (1999), 11-வது (2004) மற்றும் 12-வது (2008) பொதுத் தேர்தல்களில் (GE) போட்டியிட்டது. 

1999 ஆம் ஆண்டு 10வது பொதுத் தேர்தலில், டாக்டர் ஜெயகுமார் தேவராஜ் PSM சார்பில்  சுங்கை சிப்புட் நாடாளுமன்றத் தொகுதியில்  DAP சின்னத்தைப் பயன்படுத்தி PSM வேட்பாளராகப் போட்டியிட்டார். மூத்த அமைச்சராகவும் அரசியல் ஜாம்பவானாகவும் கருதப்படும் சாமிவேலுவை எதிர்த்துப் போட்டியிட்ட போதிலும், அந்த நேரத்தில் டாக்டர் ஜெயகுமார் மொத்தம் 12,221 வாக்குகள்  பெற்றார் (40.38% ).

2004 ஆம் ஆண்டில் நடைபெற்ற 11-ஆவது பொதுத் தேர்தலில்,  PSM நான்கு தொகுதிகளில் போட்டியிட்டது. அப்போது,  PKR சின்னத்தைப் பயன்படுத்தியது. போட்டியிட்ட தொகுதிகள்:

• சுங்கை சிப்புட் நாடாளுமன்றத் தொகுதி, 
• சுபாங் நாடாளுமன்றத் தொகுதி, 
• பேராக் மாநிலத்தின் ஜாலோங் சட்டமன்றத் தொகுதி, மற்றும் 
• சிலாங்கூர் மாநிலத்தின் புகிட் லாஞ்சான் சட்டமன்றத் தொகுதி ஆகும்.

அந்த தேர்தலில் பாரிசான் நேஷனல் (BN) மிகப்பெரிய வெற்றியைப் பெற்றது. டாக்டர் ஜெயகுமார் தேவராஜ் அவர்கள், இரண்டாவது முறையாக சுங்கை சிப்புட் நாடாளுமன்றத் தொகுதியில் போட்டியிட்டார். அப்போது அவர் PKR சின்னத்தைப் பயன்படுத்தி போட்டியிட்டார். மூன்று முனைப் போட்டியாக நடைபெற்ற தேர்தலில், அவர் 8,680 வாக்குகள் (28.37%) பெற்றதில், DAP வேட்பாளர் வைப்பு தொகையை இழக்கும் நிலை உருவானது.

சுபாங் நாடாளுமன்றத் தொகுதியில், டாக்டர் நாசிர் ஹாசிம் அவர்கள் BN வேட்பாளருடன் ஒரே நேரடி மோதலில் 17,481 வாக்குகள் (34.67%) பெற்றார். பேராக் மாநிலத்தின் ஜாலோங் சட்டமன்றத் தொகுதியில், கே. குணசேகரன் அவர்கள் 3,638 வாக்குகள் (21.66%) பெற்று, மூன்று முனைப் போட்டியில் இரண்டாம் இடத்தைப் பெற்றார். அதேபோல், சிலாங்கூர் மாநிலத்தின் புகிட் லாஞ்சான் சட்டமன்றத் தொகுதியில், வி. செல்வம் அவர்கள் BN வேட்பாளருடன் நேரடி மோதலில் 3,121 வாக்குகள் (21.40%) பெற்றார்.

சுங்கை சிப்புட் மற்றும் ஜாலோங் தொகுதிகளில் நடைபெற்ற மூன்று முனைப் போட்டிகளில், PSM வேட்பாளர்கள் DAP வேட்பாளர்களை விட அதிக வாக்குகளைப் பெற்றனர். குறிப்பிட்ட தேர்தலில்  வெற்றியைப் பெறாத போதிலும், இது அந்தப் பகுதிகளில் PSM கட்சி மேற்கொண்ட அடித்தளச் செயல்பாடுகள் வாக்காளர்களால் அங்கீகரிக்கப்பட்டதற்கான சான்றாகும். 

பிப்ரவரி 24, 2008 அன்று சுங்கை சிப்புட் நாடாளுமன்றத் தொகுதியில் GE-12
 வேட்பாளர்களின் வேட்புமனு தாக்கல் செய்யும் போது டாக்டர் ஜெயக்குமார் தேவராஜ் (இடமிருந்து நான்காவது).

2008 ஆம் ஆண்டில் நடைபெற்ற 12-வது பொதுத் தேர்தலில், நாட்டின் அரசியல் நிலைப்பாட்டில் பெரும் மாற்றத்தை ஏற்படுத்த ஒரு “அரசியல் சுனாமி” உருவானது. இதன் விளைவாக பாரிசான் நேஷனல் (BN) கூட்டணி பாராளுமன்றத்தில் மூன்றில் இரண்டு பங்கு   பெரும்பான்மையை இழந்ததுடன், பினாங்கு, சிலாங்கூர், கெடா, பேராக் மற்றும் கிளந்தான் ஆகிய ஐந்து மாநிலங்களில் ஆட்சியை இழந்தது.

இந்த தேர்தலில்  PSM மொத்தம் நான்கு தொகுதிகளில் போட்டியிட்டது. அவற்றில் மூன்று தொகுதிகளில் PKR சின்னத்தைப் பயன்படுத்தியது — அதாவது சுங்கை சிப்புட் நாடாளுமன்றத் தொகுதி, சிலாங்கூரின் கோத்தா டாமான்சாரா சட்டமன்றத் தொகுதி, மற்றும் சிலாங்கூரின் Semenyih  சட்டமன்றத் தொகுதி. மேலும், பேராக் மாநிலத்தின் ஜெலாபாங் சட்டமன்றத் தொகுதியில் வேட்பாளர் சுயேச்சையாகப் போட்டியிட்டனர்.

சுங்கை சிப்புட் நாடாளுமன்றத் தொகுதியில் மூன்றாவது முறையாகப் போட்டியிட்ட டாக்டர் ஜெயகுமார் தேவராஜ், அத்தொகுதியை தொடர்ந்து எட்டு முறை தேர்தலில் வென்று தம் வசம் வைத்திருந்த  சாமிவேலுவை தோற்கடித்து வரலாற்றுச் சிறப்பைப் படைத்தார். அவர் 16,458 வாக்குகள் (51.50%) பெற்றார்; இதேவேளை சாமிவேலுவுக்கு 14,637 வாக்குகள் (45.80%) கிடைத்தது. பெரும்பான்மைக் கணக்கில் 1,821 வாக்குகள் வித்தியாசத்தில் கடுமையான போட்டியில் டாக்டர் ஜெயகுமார் வெற்றி பெற்றார்.

சிலாங்கூரின் கோத்தா டாமன்சாரா சட்டமன்றத் தொகுதியில், டாக்டர் நாசீர் ஹாசிம் அவர்கள் 11,846 வாக்குகள் (52.38%) பெற்று வெற்றிப் பெற்றார். அதே மாநிலத்தின் Semenyih  சட்டமன்றத் தொகுதியில், எஸ். அருட்செல்வன் அவர்கள் 10,448 வாக்குகள் (47.71%) பெற்றார். பேராக் மாநிலத்தின் ஜெலாபாங் சட்டமன்றத் தொகுதியில், எம். சரஸ்வதி அவர்கள் சுயேச்சை வேட்பாளராகப் போட்டியிட்டு 1,275 வாக்குகள் (6.57%) பெற்றார்.

2013 ஆம் ஆண்டு நடைபெற்ற 13-ஆவது பொதுத் தேர்தலில், சமூகநீதி கட்சி (PSM) மீண்டும் நான்கு தொகுதிகளில் போட்டியிட்டது. இது, கட்சிக்கு சட்டரீதியான அரசியல் கட்சியாக அதிகாரப்பூர்வ பதிவு கிடைத்த பிறகு, முதல் முறை நடைபெற்ற பொதுத் தேர்தல் ஆகும்.

அந்த காலகட்டத்தில் முக்கிய எதிர்க்கட்சிகளின் கூட்டணியான பகாத்தான் ரக்யாத் (Pakatan Rakyat), PSM ஏற்கனவே சட்டப்படி பதிவு பெற்ற கட்சியாக இருந்தபோதிலும், அதன் சொந்த சின்னத்தைப் பயன்படுத்தி போட்டியிட அனுமதி வழங்க மறுத்தது. இதன் விளைவாக, PSM சுங்கை சிப்புட் நாடாளுமன்றத் தொகுதி மற்றும் கோத்தா  டாமான்சாரா சட்டமன்றத் தொகுதியில் PKR சின்னத்தைப் பயன்படுத்தி போட்டியிட நேர்ந்தது. அதேவேளையில், சிலாங்கூரின்  Semenyih சட்டமன்றத் தொகுதி மற்றும் பேராக் மாநிலத்தின் ஜெலாபாங் சட்டமன்றத் தொகுதி ஆகிய இடங்களில் PSM கட்சி தனது சொந்த சின்னத்தைப் பயன்படுத்தி போட்டியிட்டது.

டாக்டர் ஜெயகுமார் தேவராஜ் அவர்கள் சுங்கை சிப்புட் நாடாளுமன்றத் தொகுதியில் தனது இடத்தை வெற்றிகரமாகத் தக்க வைத்தார்; அவர் 21,593 வாக்குகள் (53.19%) பெற்று வெற்றி பெற்றார். மாறாக, டாக்டர் நசீர் ஹாசிம் அவர்கள் கோத்தா  டாமான்சாரா சட்டமன்றத் தொகுதியில் தோல்வியடைந்தார். இதற்கு முக்கிய காரணம்,  PAS கட்சி அதே தொகுதியில் வேறு ஒருவரை வேட்பாளராக நிறுத்தி, எதிர்க்கட்சிக் கூட்டணியின் வாக்குகளைப் பிரித்தது; இதனால் பாரிசான் நேஷனல் (BN) வேட்பாளர் வெற்றி பெற்றார். அப்போது டாக்டர் நாசிர் 14,860 வாக்குகள் (38.33%) பெற்று, ஆறு முனைப் போட்டியில் இரண்டாம் இடத்தைப் பெற்றார்.

இதற்கிடையில், எஸ். அருட்செல்வன் அவர்கள் Semenyih சட்டமன்றத் தொகுதியில் 5,568 வாக்குகள் (15.19%), மற்றும் எம். சரஸ்வதி அவர்கள் ஜெலாபாங் சட்டமன்றத் தொகுதியில் 2,568 வாக்குகள் (10.41%) பெற்றனர்.

2018 ஆம் ஆண்டில் நடைபெற்ற 14-ஆவது பொதுத் தேர்தலில்,  PSM தன்னுடைய சொந்த கட்சிச் சின்னத்தைப் பயன்படுத்தி மொத்தம் 16 தொகுதிகளில் போட்டியிட்டது. அதில் 4 நாடாளுமன்றத் தொகுதிகள் மற்றும் 12 மாநில சட்டமன்றத் தொகுதிகள் அடங்கும்.

PSM போட்டியிட்ட நாடாளுமன்றத் தொகுதிகள்:

• சுங்கை சிப்புட்,

• பத்துகாஜா,

• கேமரன்மலை, மற்றும்

• சுங்கைபூலோ.

PSM போட்டியிட்ட மாநில சட்டமன்றத் தொகுதிகள்:

• பேராக் மாநிலம் – Jelapang, Buntong, Tronoh, Menglembu மற்றும் Malim Nawar

• சிலாங்கூர் மாநிலம் – Kota Damansara, Semenyih, Pelabuhan Klang மற்றும் Kota Kemuning 

• பகாங் மாநிலம் – Jelai,

• கிளந்தான் மாநிலம் – Kota Lama,

• பினாங்கு மாநிலம் – Sungai Pinang .

இந்த தேர்தலில், PSM முக்கிய எதிர்க்கட்சிக் கூட்டணியான  Pakatan Harapan  உடன் இணைந்தில்லாமல் தனித்துப் போட்டியிட்டது. இதன் விளைவாக, கட்சி போட்டியிட்ட அனைத்து தொகுதிகளிலும் கடுமையான தோல்வியைச் சந்தித்தது.

டாக்டர் ஜெயகுமார் தேவராஜ் அவர்கள் சுங்கை சிப்புட் நாடாளுமன்றத் தொகுதியில் தனது இடத்தைத் தக்க வைத்துக் கொள்ள முடியவில்லை; நான்கு முனைப் போட்டியில் அவர் 1,505 வாக்குகள் (3.52%) மட்டுமே பெற்றார்.

அந்த காலத்தில் அரசியல் நிலைமை, அப்போதைய பிரதமர் நஜிப் தலைமையிலான பாரிசான் நேஷனல் (BN) ஆட்சியின் “kleptokratik” (ஊழல்) ஆட்சியிலிருந்து மலேசியாவை மீட்க வேண்டும் என்ற மக்களின் வலுவான உணர்வால் ஆட்கொள்ளப்பட்டது. இதன் விளைவாக, நாட்டின் வரலாற்றில் முதல்முறையாக BN கூட்டணி கூட்டாட்சி நிலை அரசை இழந்தது.

எனினும், நாட்டில் நீண்டகாலமாக நடைமுறையில் உள்ள “முதல்-பின்-பின்” (First-Past-The-Post) என்ற தேர்தல் முறை, எந்த பெரிய அரசியல் கூட்டணியிலும் சேராத சிறிய கட்சிகளுக்கு சாதகமாக அமையவில்லை என்பது PSM இன் தேர்தல் முடிவுகள் வெளிப்படுத்திய முக்கிய நியதியாகும்.

2019-ஆம் ஆண்டில்,  PSM,  சிலாங்கூர் மாநிலத்தின் Semenyih சட்டமன்றத் தொகுதிக்கான இடைத்தேர்தலில் போட்டியிட்டது. அப்போது கட்சி தனது சோசலிச இளைஞர் தலைவரான  நிக் அசீஸ்  அவர்களை வேட்பாளராக நிறுத்தியது. நிக் அசீஸ் 847 வாக்குகள் (2.16%) பெற்று, நான்கு முனைப் போட்டியாக நடைபெற்ற தேர்தலில் மூன்றாவது இடத்தை பெற்றார்.

2022- ஆம் ஆண்டு தொடக்கத்தில், PSM தனது வரலாற்றில் முதல் முறையாக ஜொகூர் மாநிலத் தேர்தலில் பங்கேற்றது. கட்சி அரங்கண்ணல் ராஜூவை  கோத்தா இஸ்கந்தார் சட்டமன்றத் தொகுதியில் வேட்பாளராக நியமித்தது. அரங்கண்ணல் ராஜூ  997 வாக்குகள் (1.76%) பெற்று, ஐந்து  முனைப் போட்டியாக நடைபெற்ற தேர்தலில் இறுதியிடத்தை பெற்றார்.

2022- ஆம் ஆண்டு நடைபெற்ற 15-ஆவது பொதுத் தேர்தலில், PSM வெறும் இரண்டு தொகுதிகளில் — ஒன்று நாடாளுமன்றம், மற்றொன்று மாநில சட்டமன்றம் — மட்டுமே போட்டியிட்டது. அவை: ரெம்பாவ் நாடாளுமன்றத் தொகுதி மற்றும் பேராக் மாநிலத்தின் ஆயேர் கூனிங் சட்டமன்றத் தொகுதி ஆகும்.

எஸ். தினாகரன் ரெம்பாவ் நாடாளுமன்றத் தொகுதியில் போட்டியிட்டு 779 வாக்குகள் (0.76%) பெற்றார். அதேபோன்று, பவானி கே.எஸ். அவர்கள் பேராக் மாநிலத்தின் ஆயேர் கூனிங்  சட்டமன்றத் தொகுதியில் போட்டியிட்டு 586 வாக்குகள் (2.50%) பெற்றார். இருவரும் தங்கள் தத்தமது தொகுதிகளில் ஐந்து முனைப் போட்டிகளில் நான்காவது இடத்தை பெற்றனர்.

இந்த முடிவுகள், அந்நேரத்தில் நாட்டின் அரசியல் சூழ்நிலையை ஆட்கொண்டிருந்த மூன்று முக்கிய அரசியல் கூட்டணிகளுக்கிடையேயான கடுமையான போட்டி நிலையை கருத்தில் கொள்ளும்போது, எதிர்பார்க்கத்தக்கவையாக இருந்தன.

PRU-15 இன் முடிவுகள், நாட்டின் அரசியல் தளத்தில் புதிய மறுசீரமைப்பை (realignment) ஏற்படுத்தியதோடு, அன்வர் இப்ராஹிம் தலைமையிலான ஐக்கிய அரசு (Kerajaan Perpaduan) மறுசீரமைக்க வழிவகுத்தது.

நவம்பர் 5, 2022 அன்று தாப்பாவில் வேட்பாளர் வேட்புமனு தாக்கல்,
பேராக்கில் உள்ள ஆயர் குனிங் DUN தொகுதிக்கு பவானி KS ஐ வேட்பாளராக PSM  நிறுத்தியுள்ளது.

PSM தேர்தலில்  வெல்வது மிகவும் கடினமானதாக இருந்தபோதிலும், அந்தக் கட்சியின் தேர்தல் பங்கேற்பு நமது நாட்டின் அரசியல் நிலைப்பரப்பை மாற்றிய பல்வேறு அம்சங்களில் புதிய உயிர்ச்சக்தியை ஊட்டியுள்ளது.

தேர்தல்களில் வெளிப்படையான அரசியலை நடைமுறைப்படுத்துவதில் PSM ஒரு முன்னோடியாகும். நமது நாட்டில், தமது வேட்பாளர்கள் தேர்தலில் போட்டியிடும் போது சொத்துகளை அறிவித்த முதல் அரசியல் கட்சியாக PSM விளங்குகிறது. மேலும், வெற்றிபெற்ற பின்னரும் ஆண்டுதோறும் அந்தச் சொத்து அறிவிப்பை தொடர்ச்சியாக மேற்கொள்கிறது.

PSM-இன் முதல் தேர்தல் வேட்பாளர் டாக்டர் ஜெயக்குமார் அவர்கள், 1999- ஆம் ஆண்டு நடைபெற்ற 10-வது பொதுத் தேர்தலில் (PRU-10) போட்டியிடும் போது முதல்முறையாக தனது சொத்துகளை அறிவித்தார். அதன் பின்னர், டாக்டர் ஜெயக்குமார் மற்றும் டாக்டர் நசீர் ஆகியோர் 2008- ஆம் ஆண்டு நடைபெற்ற 12-வது பொதுத் தேர்தலில் (PRU-12) வெற்றி பெற்ற பிறகும், ஆண்டுதோறும் தங்கள் சொத்துகளை அறிவித்து, ஆண்டிற்கான சேவை அறிக்கையையும் சமர்ப்பித்து வந்தனர்.

அதேபோல், சிலாங்கூர் மாநிலத்தில் உள்ள உள்ளூர் ஆட்சி அமைப்புகளில் கவுன்சிலராக நியமிக்கப்பட்ட மூவரான எஸ். அருட்செல்வன், ஏ. சிவராஜன் மற்றும் வி. செல்வம் ஆகியோரும் தங்களது பதவிக்காலத்தின் ஒவ்வொரு ஆண்டிலும் சொத்துகளை அறிவித்தனர்.

இந்த தேர்தல் வேட்பாளர் சொத்து அறிவிப்பு நடைமுறை பின்னர் பிற முக்கிய அரசியல் கட்சிகளாலும் பின்பற்றப்பட்டு, அரசியல் வெளிப்படைத்தன்மையை மேம்படுத்தும் ஒரு சிறந்த முன்னுதாரணமாக அமைந்தது.

PSM தமது வேட்பாளர்கள் அனைவரும் “இனவெறி எதிர்ப்பு உறுதிமொழி” (Ikrar Anti-Rasisme) எனப்படும் பிரமாணத்தை எடுத்துரைக்கும் நடைமுறையையும் தொடங்கியது. இந்த உறுதிமொழியின் மூலம், அவர்கள் வாக்குகளைப் பெறுவதற்கோ அல்லது மக்களின் ஆதரவைப் பெறுவதற்கோ இன, மொழி அல்லது சமூக அடிப்படையிலான அரசியல் பிரச்சினைகளை பயன்படுத்தமாட்டோம் என்று உறுதியளிக்கின்றனர்.

டாக்டர் ஜெயக்குமார் அவர்கள் சுங்கை சிப்புட் தொகுதியின் பாராளுமன்ற உறுப்பினராகவும், டாக்டர் நாசிர் அவர்கள் சிலாங்கூரின் கோத்தா டாமான்சாரா தொகுதியின் மாநில சட்டமன்ற உறுப்பினராகவும் (ADUN) பணியாற்றிய காலத்தில், இருவரும் தமக்குக் கிடைத்த வாய்ப்பை மக்களின் நலனுக்குப் பயன்படும் பல்வேறு முயற்சிகளுகாக பயன்படுத்தினர்.

PSM-இன் மக்கள் பிரதிநிதிகள், தங்கள் பதவியை தனிப்பட்ட செல்வச் சேர்க்கைக்காக அல்லாது, மக்களின் பிரச்சினைகளைத் தீர்க்கவும், அவர்களின் சக்தியை வளர்த்தெடுக்கவும், மக்களின் உண்மையான நலனை உறுதிப்படுத்தும் கொள்கைகளை முன்னெடுக்கவும் பயன்படுத்த வேண்டும் என்பதற்கான சிறந்த முன்னுதாரணத்தை வழங்கினர்.

டாக்டர் ஜெயக்குமார் அவர்கள், நாடாளுமன்றத்தில் பல்வேறு மக்கள்சார் பிரச்சினைகளைக் குறிக்கும் தனிநபர் மசோதாக்களை (Usul Ahli Persendirian) முன்வைக்க முயன்றுள்ளார். அவற்றில் நில பிரச்சினைகள், உணவு பாதுகாப்பு, ரோஹிங்யா சமூகத்திற்கான மனிதாபிமான உதவித் தேவை, தொழிற்சங்க உறவுகள் சட்டம் (Akta Perhubungan Perusahaan), சமூக உட்சேர்க்கைச் சட்டம் (Akta Keterangkuman Sosial) உள்ளிட்ட பல முக்கிய பிரச்சினைகள் அடங்கும்.

2010 அக்டோபர் 29 அன்று, டாக்டர் ஜெயக்குமார் அவர்கள் எதிர்க்கட்சியைச் சேர்ந்த பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களுக்கு தொகுதி நிதி ஒதுக்கீடு வழங்கப்படாத பிரச்சினையைச் சார்ந்த நீதித்துறை மறுஆய்விற்கான மனுவை கோலாலம்பூர் உயர்நீதிமன்றத்தில் தாக்கல் செய்தார்.

தொடக்கத்தில் உயர்நீதிமன்றம் வழக்கை விசாரணைக்கு ஏற்றுக்கொண்டாலும், 2011 அக்டோபர் 10 அன்று மேல் நீதிமன்றம், தேர்தல் தொகுதி நிதி எவ்வாறு பயன்படுத்தப்படுகிறது என்பது நிர்வாக அமைப்பின் சிறப்புரிமைக்குட்பட்ட விஷயம் என்பதால், அதில் நீதிமன்றம் தலையிட முடியாது என்று தீர்ப்பளித்தது.

இருப்பினும், இந்த வழக்கை நீதிமன்றத்துக்கு கொண்டு சென்ற டாக்டர் ஜெயக்குமார் அவர்களின் நடவடிக்கை, அரசாங்க நிதி ஒதுக்கீட்டில் நிலவும் அநீதி மற்றும் சார்புநிலைப் பிரச்சினைகளை வெளிச்சமிட்டது என்பதில் முக்கியத்துவம் பெற்றது.

2013 ஆம் ஆண்டு நடைபெற்ற 13வது பொதுத் தேர்தலுக்குப் (PRU-13) பிறகு, PSM - உடன்  நெருங்கிய உறவு கொண்ட பல முற்போக்கான செயற்பாட்டாளர்கள் மற்றும் அமைப்புகள், தெளிவான எதிர்–மூலதன (anti-capitalist) நிலைப்பாட்டைக் கொண்ட உண்மையான முன்னேற்ற அரசியல் மாற்று அவசியம் என்பதை உணர்ந்தன.

அதன் விளைவாக, இக்குழுக்கள் PSM உடன் இணைந்து இடதுசாரி கூட்டமைப்பை (Gabungan Kiri) உருவாக்கின.

2018 ஆம் ஆண்டில், 14வது பொதுத் தேர்தலுக்கு (PRU-14) முன்னதாக, இடதுசாரி கூட்டமைப்பு “99%-க்கான அறிக்கை” (Manifesto Untuk 99%) எனும் முக்கியக் கொள்கைப் பத்திரத்தை வெளியிட்டது. இந்த ஆவணம், நாட்டின் ஆட்சி மற்றும் நிர்வாகத்தின் பல்வேறு துறைகளைச் சார்ந்த கொள்கை முன்மொழிவுகளை உள்ளடக்கி, நமது அனைவரின் எதிர்காலத்திற்கும் தொடர்பான முக்கிய பிரச்சினைகள் குறித்து சிந்தனை மற்றும் கலந்துரையாடலுக்கான உறுதியான அடித்தளத்தை அமைத்தது.

EO6: மக்கள் சக்தி PSM செயற்பாட்டாளர்களை காப்பாற்றியது

PSM பல்வேறு சவால்களையும் போராட்டங்களின் கடினமான பாதைகளையும் கடந்தும், உறுதியுடன் நிலைத்து நின்று, தொடர்ந்து முன்னேற்றப் பாதையில் பயணித்து வருகிறது.

PSM எதிர்கொண்ட மிகப்பெரிய சவால்களில் ஒன்று “EO6” என அழைக்கப்படும் செயற்பாட்டாளர்களின் விடுதலைக்கான போராட்டம் ஆகும். 2011 ஆம் ஆண்டு, BERSIH 2.0 பேரணிக்கு முன்னதாக, அக்காலத்தில் எழுந்து வந்த மக்களின் விழிப்புணர்வை ஒடுக்கும் முயற்சியாக, அதிகாரிகள் PSM மீது குற்றம்சாட்டி பலிகடாவாக்க நினைத்தனர்.

எனினும், PSM வலுவாகவும், மக்கள் சக்தி மிகவும் சிறப்பாகவும் இருந்ததால் அந்த முயற்சி தோல்வியடைந்தது!

2011 ஆம் ஆண்டு ஜூன் 24 அன்று, PSM அக்காலத்தில் பாரிசான் நேஷனல் (BN) அரசின் ஆட்சியில் நிலவிய குறைபாடுகளையும் தவறுகளையும் வெளிக்கொணர்வதற்காக “போதும், ஓய்வெடுங்கள்” (Udahlah tu, Bersaralah) எனும் பிரச்சாரப் பயணத்தைத் தொடங்கியது.

ஆனால், 2011 ஜூன் 25 அன்று, அந்தப் பிரச்சாரத்தில் தீபகற்பத்தின் வடக்குப் பகுதியில் பங்கேற்றிருந்த குழுவினரை ஏற்றிச் சென்ற பேருந்து, கெபாலா பாதாஸ் பகுதியில் போலீசாரால் தடுத்து வைக்கப்பட்டது.

இதனைத் தொடர்ந்து, PSM-இன் 30 உறுப்பினர்கள் மற்றும் ஆதரவாளர்கள் போலீசாரால் கைது செய்யப்பட்டு, தண்டனைச் சட்டத்தின் பிரிவு 122 (Kanun Keseksaan Seksyen 122) கீழ் — “Yang di-Pertuan Agong, Raja atau Yang di-Pertua Negeri" -க்கு எதிராகப் போராடும் நோக்கத்துடன் ஆயுதம் திரட்டுதல்” என்ற அபத்தமான குற்றச்சாட்டின் பேரில் — விசாரணைக்காக ரிமாண்டில் வைக்கப்பட்டனர்.

இந்தக் குற்றச்சாட்டு முழுமையாகக் கட்டுக்கதையாக அமைந்தது. அதோடு அந்த நேரத்தில்  பொதுமக்களை பயமுறுத்துவதற்காக வடிவமைக்கப்பட்ட ஒரு சாக்குப்போக்காகும்.

2011 ஜூலை 2 அன்று, கெபாலா பாதாஸில் கைது செய்யப்பட்ட 30 பேரில் 6 பேர் அவசரச் சட்டம் (Emergency Ordinance, EO) கீழ் தடுத்து வைக்கப்பட்டனர். அவர்கள் "BERSIH ஆர்வலர்கள்" என்ற அடிப்படையில் தடுத்து வைக்கப்பட்டனர்.

அந்த ஆறு  PSM செயற்பாட்டாளர்கள் — 

• டாக்டர் ஜெயக்குமார் தேவராஜ், 
• எம். சரஸ்வதி, 
• சூ சோன் காய்,
•  எம். சுகுமாரன், 
• ஏ. லட்சுமணன் மற்றும் 
• ஆர். சரத் பாபு 

பின்னர் “EO6”  தோழர்கள் என அவர்கள் அறியப்பட்டனர்.

இந்த EO6 கைது நடவடிக்கை, சமூகத்தில் அச்சத்தையும் தடுமாற்றத்தையும் உருவாக்கி, மக்களை BERSIH 2.0 பேரணியில் பங்கேற்பதைத் தடுக்க அரசின் ஒருகட்டாய முயற்சியாக அது இருந்தது.

இருப்பினும், அதிகாரிகள் விதித்த அனைத்து கட்டுப்பாடுகளும் ஜூலை 9, 2011 அன்று கோலாலம்பூரில் நடந்த BERSIH 2.0 பேரணியில் 50,000 பேர் பங்கேற்பதைத் தடுக்கத் தவறிவிட்டன, இது நாட்டின் அரசியல் வரலாற்றில் ஒரு குறிப்பிடத்தக்க திருப்புமுனையாக அமைந்தது.

PSM “EO6” எனப்படும் ஆறு செயற்பாட்டாளர்களின் விடுதலைக்காக விரிவான பிரச்சாரத்தை ஆரம்பித்தது. இந்தப் பிரச்சாரம் சமூகத்தின் பல்வேறு நிலைகளிலிருந்து வலுவான ஆதரவைப் பெற்றது — தொழிலாளர் அமைப்புகள், மாணவர் இயக்கங்கள், மனித உரிமை அமைப்புகள், மற்றும் பொதுமக்களிடமிருந்தும் பெரும் ஆதரவைப் பெற்றது.

இந்த மகத்தான மக்கள் இயக்கத்தின் விளைவாக, அவசரச் சட்டம் (EO) கீழ் தடுத்து வைக்கப்பட்டிருந்த PSM-இன் ஆறு செயற்பாட்டாளர்கள் 2011 ஜூலை 29 அன்று எந்த நிபந்தனையும் இன்றி விடுவிக்கப்பட்டனர். அவர்கள் மொத்தம் 34 நாட்கள் சிறையில் வைக்கப்பட்டிருந்தனர் (அதில் 7 நாள் ரிமாண்டும், EO கீழ் 27 நாட்களும் அடங்கும்).

இந்த விடுதலையின் பின்னர், 2011 செப்டம்பர் 15 அன்று, அரசு உள்நாட்டு பாதுகாப்பு சட்டம் (ISA) மற்றும் அவசரச் சட்டம் (EO) ஆகியவற்றை ரத்து செய்ததாக அறிவித்தது — அதாவது, EO6 விடுதலைக்கு ஒன்றரை மாதத்திற்குப் பிறகு. PSM மற்றும் மக்களின் இணைந்த போராட்டம், இந்த அநீதி நிறைந்த சட்டத்திற்கு ஒரு முடிவை எட்டச் செய்தது. 

அவசரகாலச் சட்டத்தின் கீழ் கைது செய்யப்பட்ட 6 PSM ஆர்வலர்கள் ஜூலை 29, 2011 அன்று விடுவிக்கப்பட்டனர், மேலும் PSM ஆதரவாளர்களால் உற்சாகமாக வரவேற்கப்பட்டனர்.

அவசரச் சட்டம் (EO) கீழ் தடுத்து வைக்கப்பட்டிருந்த  PSM-இன் ஆறு செயற்பாட்டாளர்கள், 2012 மார்ச் 23 அன்று, மலேசிய அரசுக்கு எதிராக ஒரு சிவில் வழக்கை தாக்கல் செய்தனர். இந்த வழக்கின் நோக்கம், அவர்களது கைது நடவடிக்கை சட்டவிரோதமானது என்றும், அது போலீஸ் அதிகாரத்தை துஷ்பிரயோகம் செய்தது என்ற தீர்ப்பைக்  கோருவதாகும்.

2013 அக்டோபர் 8 அன்று, கோலாலம்பூர் உயர்நீதிமன்றத்தில் நடைபெற்ற ஒப்பந்தத் தீர்ப்பில், அரசு EO6 வழக்கில் ஈடுபட்ட ஆறு செயற்பாட்டாளர்களுக்கும் மொத்தம் RM200,000 இழப்பீடு வழங்க ஒப்புக்கொண்டது.

இந்த தீர்ப்பு, rule of law சட்டத்தின் கீழ் மக்களின் போராட்டம் முக்கியமான தாக்கத்தை ஏற்படுத்த முடியும் என்பதை உறுதிப்படுத்திய வரலாற்றுச் சம்பவமாகும்.

பிஎஸ்எம் எப்போதும் மக்களுடன் இணைந்து போராடும்

உறுப்பினர் எண்ணிக்கை, வாக்கு ஆதரவு மற்றும் அரசியல் செல்வாக்கு ஆகிய அம்சங்களில் PSM  இன்னும் சிறிய கட்சியாக இருந்தாலும், அந்தக் கட்சி மிகப்பெரிய நோக்கத்தையும், உறுதியான நிலைப்பாட்டையும், நீண்ட தொலைநோக்கு பார்வையையும் கொண்டுள்ளது. மக்களிடம் உண்மையான சமூக மாற்றத்தை ஏற்படுத்தி, அவர்களின் முழுமையான விடுதலையையும், ஒட்டுமொத்த நலனையும் உறுதிப்படுத்தும் "மக்கள் அதிகாரத்தை உருவாக்குவது" என்பதே அதன் மைய இலட்சியம்.

PSM - இன் பலம் சோசலிசக் கொள்கையை அடிப்படையாகக் கொண்ட போராட்ட தத்துவத்திலும், அடித்தளத்திலிருந்து மக்கள் சக்தியை உருவாக்குவதில் அசைக்க முடியாத அர்ப்பணிப்புடன் செயல்படும் செயற்பாட்டாளர்களிலும், மேலும் தங்கள் உரிமைகளுக்காக தைரியமாக குரல் கொடுக்கும் மக்களிடமும்தான் உள்ளது. 

கடந்த கால் நூற்றாண்டு காலமாக, PSM மலேசிய சமூகப் போராட்டங்களில் முக்கிய பங்கு வகித்துள்ளது. மூலதனவாத அமைப்பின் கீழ் வர்க்கச் சுரண்டலும் அடக்குமுறையும் நீடிக்கும் வரையில், சமூக நீதி மற்றும் மார்ஹைன் மக்களின் விடுதலையை நோக்கிய PSM-இன் போராட்டம் என்றும் பொருத்தமானதும் அவசியமானதுமாகத் தொடரும்.

PSM, மார்ஹைன் மக்களிடத்தில் அதிகாரத்தை உருவாக்கி, பொதுமக்களுக்கு உண்மையான அர்த்தமுள்ள சமூக மாற்றத்தை ஏற்படுத்தும் வரலாற்றுப் பொறுப்பை தொடர்ந்து ஏற்றுக்கொண்டு செயல்படும்.

முன்னேற்றம், வளமை, சமத்துவம், நலன், ஒற்றுமை, ஜனநாயகம், முன்னேற்றவாதம் மற்றும் முற்போக்கு ஆகிய பண்புகளால் ஆன ஒரு சமூகத்தை உருவாக்கும் முயற்சியில், PSM எப்போதும் மக்களுடன் இணைந்தே இருக்கும்.

24-வது PSM தேசிய மாநாடு ஜூலை 15-17, 2022 அன்று சிலாங்கூரில் உள்ள கிள்ளானில் நடைபெற்றது. இந்த மாநாட்டில் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட மத்திய செயற்குழுவில் 2/3 பங்கு பெண்களாவர், மலேசியாவில் எந்த அரசியல் கட்சியிலும் இதற்கு முன்பு நடந்திராத ஒன்று இது.

==========

சிலாங்கூரில் உள்ள காஜாங்கில் நவம்பர் 7-9, 2008 அன்று நடைபெற்ற சோசலிச மாநாட்டில் பங்கேற்றவர்களில் சிலர். இடதுசாரி அரசியல் மற்றும் மக்கள் போராட்டம் தொடர்பான முக்கியமான பிரச்சினைகளைப் பற்றி விவாதிக்க PSM 2005 முதல் ஒவ்வொரு ஆண்டும் சோசலிச மாநாட்டை ஏற்பாடு செய்து வருகிறது.

🟥 PSM வரலாற்றில் முக்கிய நிகழ்வுகளின் சுருக்கமான காலவரிசை

தேதி	நிகழ்வு
1 மே 1994	கோலாலம்பூர் டத்தாரான் மெர்டெக்காவில் 20 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு நடைபெற்ற மிகப் பெரிய தொழிலாளர் தினப் பேரணி.
1 ஏப்ரல் 1995	தோட்டத் தொழிலாளர்கள் மற்றும் நகர்ப்புற குடியேற்றத்தார்கள் PRU-9 க்காக, 10 கோரிக்கைகளை முன்வைத்தனர்.
1995–1998	புதிய இடதுசாரி அரசியல் கட்சியை உருவாக்க தொடர் கலந்துரையாடல்கள்.
15 பிப்ரவரி 1998	PSM முன்முயற்சி செயற்குழு (Jawatankuasa Penaja PSM) உருவாக்கப்பட்டது.
30 ஏப்ரல் 1998	PSM பதிவுக்கான விண்ணப்பம் ROS அலுவலகத்தில் சமர்ப்பிக்கப்பட்டது.
23–25 அக்டோபர் 1998	முதல் தேசிய மாநாடு கேமரன் மலையில் நடைபெற்றது.
26 அக்டோபர் 1999	கட்சி பதிவு மறுக்கப்பட்டதற்காக அரசு மீது வழக்கு தொடரப்பட்டது.
20–29 நவம்பர் 1999	10-வது பொதுத் தேர்தலில் (PRU-10) PSM முதல் முறையாகப் போட்டியிட்டது; டாக்டர் ஜெயகுமார் தேவராஜ் சுங்கை சிப்புட் தொகுதியில் போட்டியிட்டார்.
31 அக்டோபர் 2002	PSM பதிவு அங்கீகாரத்திற்கான பிரச்சாரம் தொடங்கப்பட்டது.
15 பிப்ரவரி 2003	ஈராக் போருக்கு எதிராக PSM முன்னிலை வகித்த GAP கூட்டணி போராட்டம் நடத்தியது.
2003–2006	குறைந்தபட்ச ஊதியச் சட்டத்திற்காக கையொப்பப் பிரச்சாரம்.
13–21 மார்ச் 2004	11-வது பொதுத் தேர்தலில் (PRU-11) 2 நாடாளுமன்ற மற்றும் 2 மாநில சட்டமன்றத் தொகுதிக்கும் போட்டியிட்டது.
23 டிசம்பர் 2004	மருத்துவமனைகளின் மருந்தகப் பிரிவை தனியார்மயப்படுத்துவதை எதிர்த்து போராட்டம்.
9–11 செப்டம்பர் 2005	முதல் சர்வதேச சோசலிச மாநாடு காஜாங்கில் நடைபெற்றது.
21 செப்டம்பர் 2006	குறைந்தபட்ச ஊதியச் சட்டத்திற்கான கையொப்ப அட்டைகளை (poskad) நாடாளுமன்றத்தில் ஒப்படைக்க போராட்டம்.
24 பிப்ரவரி – 8 மார்ச் 2008	12-வது பொதுத் தேர்தலில் (PRU-12) PSM 1 நாடாளுமன்றம், 3 மாநில சட்டமன்றத் தொகுதிக்கும்  போட்டியிட்டது. டாக்டர் ஜெயகுமார் தேவராஜ் சாமி வேலுவை தோற்கடித்து சுங்கை சிப்புட்டில் வெற்றி பெற்றார்; டாக்டர் நசீர் கோத்தா டாமான்சாராவில்  வெற்றி பெற்றார்.
4 ஜூன் 2008	PSM-ஐ பதிவு செய்ய அரசாங்கம் ஒப்புக்கொண்டதாக உள்துறை அமைச்சரிடமிருந்து PSM-க்கு ஒரு மின்னஞ்சல் வந்தது.
3–18 டிசம்பர் 2008	“மாற்றத்தின் மிதிவண்டியோட்டிகள்” (JERIT) பிரச்சாரம் நடத்தப்பட்டது.
19–20 நவம்பர் 2009	எம். சரஸ்வதி Caracas, Venezuela-வில் நடைபெற்ற சர்வதேச இடதுசாரி கட்சிகளின் மாநாட்டில் PSM-ஐ பிரதிநிதித்து கலந்துக்கொண்டார்.
5–7 ஜூலை 2010	'Solidariti Rakyat  தெற்கு–தெற்கு' மாநாடு பெட்டாலிங் ஜெயாவில் நடைபெற்றது
12 அக்டோபர் 2010	வேலைவாய்ப்புச் சட்டத்தில் செய்யப்பட்ட திருத்தங்களை எதிர்த்து 7 மாநிலங்களில் PSM மறியல் போராட்டங்களை நடத்தியது, இது கடந்த 40 ஆண்டுகளில் மிக மோசமானது என்று கூறப்பட்டது.
25 ஜூன் – 29 ஜூலை 2011	“Udahlah tu, Bersaralah” பிரச்சாரம் போலீசால் தடுக்கப்பட்டது; 30 பேர் கைது, 6 பேர் EO கீழ் தடுத்து வைக்கப்பட்டனர்; பின்னர் விடுதலைக்கான இயக்கம் தொடங்கப்பட்டது.
30 ஏப்ரல் 2012	குறைந்தபட்ச ஊதியம் RM900 (தீபகற்ப மலேசியா), RM800 (சபா/சரவாக்) என்று பிரதமர்  அறிவித்தார். 1 ஜனவரி 2013 முதல் அது அமல்படுத்தப்பட்டது.
20 ஏப்ரல் – 5 மே 2013	GE-13: PSM 1 நாடாளுமன்றத் தொகுதிக்கும் 3 மாநில சட்டமன்றத் தொகுதிகளுக்கும் போட்டியிட்டது. Semenyih மற்றும் Jelapang மாநில சட்டமன்றத் தொகுதிகளில் நடந்த தேர்தலில் PSM தனது சொந்த சின்னத்தைப் பயன்படுத்துவது இதுவே முதல் முறை. டாக்டர் ஜெயக்குமார் அதிக பெரும்பான்மை வாக்குகளுடன் சுங்கை சிப்புட் நாடாளுமன்றத் தொகுதியை வெற்றிகரமாகத் தக்க வைத்துக் கொண்டார்.
ஜனவரி – மார்ச் 2014	தீபகற்ப மலேசியாவில் Kempen Jelajah PSM பிரச்சாரப் பயணம்
1 மே 2014	“GST வரி: மக்களை ஏழையாக்கும் வரி” என்ற தலைப்பில் மிகப்பெரிய தொழிலாளர் தின கூட்டம்.
23 மார்ச்  2015	கேலானா ஜெயா சுங்கத்துறை கட்டிடத்தில் GSTக்கு எதிராக அமர்வு போராட்டம்; 80க்கும் மேற்பட்டோர் கைது.
2015-2018	வேலை நிறுத்த நிதிக்காக பிரச்சாரம்.
மார்ச் 2016	மார்ச் 20, 2016 அன்று திட்டமிடப்பட்டிருந்த மார்க்சிய  பயிற்சி வகுப்பை, காவல்துறைத் தலைவர் தடுத்தார், பல PSM உறுப்பினர்கள் காவல்துறையினரால் விசாரிக்கப்பட்டனர்.
2 அக்டோபர் 2016	அடித்தட்டு சமூகத்தின் முயற்சிகளைக் கொண்டாடுவதற்காக ஈப்போவில் ஆயிரம் போராளிகளின் கூட்டம் நடத்தப்பட்டது
25 அக்டோபர் 2017	வேலைவாய்ப்பு காப்புறுதி மசோதா நிறைவேறி, 1 ஜனவரி 2018 முதல் அமலுக்கு வந்தது.
10 பிப்ரவரி 2018	“99% மக்களுக்கான அறிக்கை” வெளியிடப்பட்டது.
28 ஏப்ரல் – 10 மே 2018	GE-14: PSM 4 நாடாளுமன்ற இடங்களுக்கும் 12 மாநில சட்டமன்ற இடங்களுக்கும் போட்டியிட்டது, ஆனால் போட்டியிட்ட அனைத்து பகுதிகளிலும் தோல்வியடைந்தது.
16 பிப்ரவரி – 2 மார்ச் 2019	Semenyih இடைத்தேர்தலில் PSM போட்டியிட்டது.
12–14 ஜூலை 2019	21-வது PSM தேசிய மாநாட்டில், தேசியத் தலைவர் டாக்டர் நசீர் ஹாஷிமிலிருந்து டாக்டர் ஜெயக்குமார் தேவராஜுக்கு தலைமைத்துவ மாற்றம் நடந்தது.
17–19 ஜனவரி 2020	"Trolak பிரகடனம்" என்று அழைக்கப்படும் 10 ஆண்டு திட்டத்தை வரைவதற்காக, PSM ஆர்வலர்கள் பேராக்கின் ட்ரோலக்கில் ஒரு உள் விவாத அமர்வை நடத்தினர்.
12–17 அக்டோபர் 2021	இணைய வழியாக “ஹிம்புனான் மர்ஹைன்” மாநாடு.
5–8 பிப்ரவரி 2022	ஒப்பந்த முறையை ஒழிக்கவும், தொழிற்சங்க உரிமைகளை அங்கீகரிக்கவும் கோரி மருத்துவமனை துப்புரவுத் தொழிலாளர்களின் மோட்டார் சைக்கிள் அணிவகுப்பு.
26 பிப்ரவரி – 12 மார்ச் 2022	ஜொகூர் மாநிலத் தேர்தலில் 1 இடத்தில் போட்டியிட்டது.
22 மே 2022	“மக்கள் கோரும் ஐந்து விடயங்கள்” என்ற தலைப்பில் தேசிய மறுசீரமைப்பு பிரச்சாரம் தொடங்கப்பட்டது.
5–19 நவம்பர் 2022	GE-15: பேராக்கில் PSM 1 நாடாளுமன்றத் தொகுதிக்கும் 1 மாநில சட்டமன்றத் தொகுதிக்கும்  போட்டியிட்டது.
14 ஏப்ரல் 2023	மூத்த குடிமக்களுக்கான  ஓய்வூதியத் திட்டத்தை கோரி பிரச்சாரம் தொடங்கப்பட்டது

 

2003 மே 1 அன்று கோலாலம்பூர் டத்தாரான் மெர்டேகாவில், “மூலதனவாதப்
 போர், துன்புறும்   தொழிலாளர்கள் ” என்ற தலைப்பில் தொழிலாளர் தினப் பேரணி நடத்தப்பட்டது.

"தொழிலாளர்கள் உண்மையான ஜனநாயகத்தைக் கோருகிறார்கள்" என்ற கருப்பொருளில், மே 1, 2004 அன்று பினாங்கின் ஜார்ஜ் டவுனில் நடைபெற்ற தொழிலாளர் தினப் பேரணி. படத்தில் பேசுபவர் அந்த நேரத்தில் JKMI  ஆர்வலராக இருந்த எம். சிவரஞ்சனி.

10வ்வது PSM தேசிய மாநாடு 2008 மே 30 முதல் ஜூன் 1 வரை
போர்ட்டிக்சனில் நடைபெற்றது.

ஆகஸ்ட் 1, 2009 அன்று கோலாலம்பூரில் உள்நாட்டுப் பாதுகாப்புச் சட்டத்திற்கு (ISA)
எதிரான போராட்ட நடவடிக்கை.

தெற்கு-தெற்கு மக்கள் ஒற்றுமை மாநாடு ஜூலை 5-7, 2010 அன்று PSM வ்ஆல் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டது. பெரும்பான்மையான மக்களுக்கு சிறந்த, நீதியான, சமமான, சுதந்திரமான மற்றும் ஜனநாயக உலகத்திற்காகப் போராட, உலகெங்கிலும் உள்ள இடதுசாரி இயக்கங்களுடன் சர்வதேச ஒற்றுமையை உருவாக்க PSM எப்போதும் உறுதியாக உள்ளது.

ஏப்ரல் 14, 2012 அன்று கோலாலம்பூரில் PTPTN-ஐ ஒழித்துவிட்டு, பல்கலைக்கழக நிலை வரை இலவசக் கல்வியைக் கொண்டுவரக் கோரி இளைஞர்கள் போராட்டம் நடத்தினர். இந்தப் போராட்டத்தில் PSM சோசலிச இளைஞர் பிரிவு தலைமையிலான இலவசக் கல்விக்கான கூட்டணி (GMPP)-ம் இணைந்தது.

2012 அக்டோபர் 20 அன்று,  PSM கேமரன் மலையில் “காமெரூன் மக்கள் ஒன்றுகூடல்” (Himpunan Rakyat Cameron) என்ற நிகழ்வை ஏற்பாடு செய்தது.
கார்ப்பரேட் வர்க்கத்திற்கு மட்டுமே பயனளிக்கும் ஆனால் மார்ஹைன் மக்களை வேட்டையாடும் வளர்ச்சிப் பிரச்சினைகளை முன்னிலைப்படுத்த இந்தப் பேரணி நடைபெற்றது.

2013 ஆம் ஆண்டு GE-13 தேர்தலில், பேராக்கில் உள்ள ஜெலாபாங் மாநில சட்டமன்ற தொகுதியில் எம். சரஸ்வதி இரண்டாவது முறையாகப் போட்டியிட்டார், பதிவு பெற்ற பிறகு  தேர்தலில் போட்டியிட PSM தனது சொந்த சின்னத்தைப் பயன்படுத்துவது இதுவே முதல் முறை.

2013 ஜூன் 22 அன்று கோலாலம்பூரில் நடைபெற்ற தேர்தல் முறைகேட்டுக்கு எதிரான மக்கள் போராட்டத்தின் போது,PSM கட்சியின் சிவப்பு கொடி பெருமையாக பறந்தது.

கோலாலம்பூரில் அக்டோபர் 6, 2013 அன்று வாழ்விட தின
கொண்டாட்ட நடவடிக்கை.

தாய்லாந்தில் இராணுவ ஆட்சிக் கவிழ்ப்புக்கு எதிராக ஜூன் 2, 2014 அன்று கோலாலம்பூரில் உள்ள தாய் தூதரகம் முன் நடைபெற்ற ஒரு எதிர்ப்பு நடவடிக்கை. தாய்லாந்தில் ஜனநாயக ஆதரவு இயக்கத்துடன் PSM எப்போதும் கைகோர்த்து நிற்கிறது.

22 ஜூன் 2014 அன்று பகாங்  கெபெங்கில் உள்ள லைனாஸ் அரிய பூமி செயலாக்க ஆலைக்கு எதிரான போராட்டத்தில் பிஎஸ்எம் 

20 ஆகஸ்ட் 2014 அன்று நகர்ப்புற நல்வாழ்வு, வீட்டுவசதி மற்றும் உள்ளாட்சி
அமைச்சகத்தின்முன் வீட்டு விலைகள் உயர்ந்து வருவதை எதிர்த்துப் போராட்டம்.

மலேசியாவில் புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்கள் எதிர்கொள்ளும் மனித உரிமை மீறல்கள் தொடர்பான பிரச்சினைகளை முன்னிலைப்படுத்த சர்வதேச புலம்பெயர்ந்தோர் தினத்தை முன்னிட்டு, டிசம்பர் 18, 2014 அன்று பிரதமர் அலுவலகத்தில் மகஜரை சமர்ப்பித்தல்.

PSM தலைமையிலான இடதுசாரி கூட்டணியால் ஏப்ரல் 11-12, 2015 அன்று பெட்டாலிங் ஜெயாவில் உள்ள மலேசியாகினி அலுவலகத்தில் ஏற்பாடு செய்யப்பட்ட 11வது மலேசியா திட்டம் குறித்த கருத்தரங்கு.

மக்கள் போராட்டத்தின் கலை மற்றும் கலாச்சாரத்தைக் கொண்டாடும் வகையில், டிசம்பர் 5, 2015 அன்று பெட்டாலிங் ஜெயாவில் பல்வேறு குழுக்களின் பங்கேற்புடன் PSM ஆல் ஏற்பாடு செய்யப்பட்ட “RADIKAL – Pesta Buku dan Seni Alternatif” -  கலை விழா”.

ஜனவரி 23, 2016 அன்று கோலாலம்பூரில் டிரான்ஸ்-பசிபிக்
கூட்டாண்மை ஒப்பந்தத்திற்கு (TPPA) எதிரான போராட்டம்

PSM (SWP, Alaigal மற்றும் CDC) ஸ்தாபனத்தில் முக்கிய பங்கு வகித்த 3 சமூக குழுக்களைச் சேர்ந்த மூத்த ஆர்வலர்கள், 2 அக்டோபர் 2016 அன்று ஈப்போவில் நடைபெற்ற Himpunan Seribu Pejuang-ங்கில் கலந்து கொண்டனர்.

சோசலிச மாநாடு 2016 நவம்பர் 25-27, 2016 அன்று
கோலாலம்பூரில் நடைபெற்றது.

மே 1, 2017 அன்று கோலாலம்பூரில் சர்வதேச தொழிலாளர் தின கொண்டாட்டம்.

மார்ச் 10, 2018 அன்று கோலாலம்பூரில் நடைபெற்ற சர்வதேச மகளிர் தின
அணிவகுப்பில் PSM ஆர்வலர்கள் பங்கேற்றனர்.

14-வது பொதுத் தேர்தல் பிரச்சாரக் காலத்தில், பினாங்கின் ஜெலுதோங்கில்
மே 1, 2018 அன்று தொழிலாளர் தினக் கொண்டாட்ட நடவடிக்கை.

2018 அக்டோபர் 17 அன்று நாடாளுமன்ற கட்டிடத்தின் முன் குறைந்தபட்ச ஊதியத்தை மிகக் குறைந்த அளவு (RM50) உயர்த்தும் அரசாங்கத்தின் முடிவுக்கு எதிரான போராட்டம். போராட்டத்தைத் தொடர்ந்து, அரசாங்கம் குறைந்தபட்ச ஊதியத்தை RM100 அதிகரித்தது.

மே 1, 2019 அன்று கோலாலம்பூரில் தொழிலாளர் தின கொண்டாட்ட நடவடிக்கை.

==========

இந்தக் கட்டுரையை மலேசிய சோசலிஸ்ட் கட்சியின் (PSM) மத்திய செயற்குழு உறுப்பினரும் Sosialis.net இன் தலைமை ஆசிரியருமான  சூ சோன் காய் மலாய் மொழியில் எழுதியுள்ளார். பி.எஸ்.எம் தலைமையக (HQ) செயல்முறை அதிகாரி தோழர் யோகி இதை தமிழில் மொழிபெயர்த்துள்ளார். 

==========

தகவல்கள்

Mengapa 10 tahun untuk daftar PSM? எஸ். அருட்செல்வன் எழுதிய புத்தகத்திலிருந்து.