உலு சிலாங்கூர் மற்றும் கோல சிலாங்கூர் பகுதிகளில் உள்ள 5 தோட்டங்களில் அதாவது Ladang Mary, Ladang Sungai Tinggi, Ladang Minyak, Ladang Nigel Gardner dan Ladang Bukit Tagar ஆகிய தோட்டங்களில் 26 ஆண்டுகளாக நீடித்துவந்த வீடமைப்பு பிரச்சனை தீர்க்கப்பட்டுள்ளதாக வீடமைப்பு மற்றும் ஊராட்சித்துறை அமைச்சர் Nga Kor Ming வெளியிட்ட அறிவிப்பை மலேசிய சோசலிசக் கட்சி (PSM), தோட்ட மக்கள் சமூக ஆதரவு குழு (JSML) மற்றும் தோட்டத் தொழிலாளர்கள் அனைவரும் வரவேற்கின்றனர்.
இந்த அறிவிப்பின் படி, மொத்தம் 245 தோட்டத் தொழிலாளர்கள் அரசாங்க மானியத்தோடு, மலிவு விலையில் நிலத்துடன் கூடிய வீடுகளை பெறவிருக்கிறார்கள். இதற்கான பெரும்பகுதி செலவுகளை மத்திய அரசும் மாநில அரசும் ஏற்கின்றன.
அமைச்சர் மேலும் தெரிவித்ததாவது, மத்திய மற்றும் மாநில அரசுகள் சேர்த்து RM75 மில்லியன் வெள்ளியை ஒதுக்கியுள்ளன, மேலும் பெர்ஜாயா கார்ப்பரேஷன் இந்த திட்டத்திற்கான நிலத்தை வழங்கியுள்ளது. கட்டுமான அனுமதி கிடைத்த பின், இந்த வீடமைப்பு திட்டம் 24 மாதங்களுக்குள் நிறைவு பெறும் என எதிர்பார்ப்பதாகவும் அவர் கூறினார்.
முன்னதாக, இந்தப் போராட்டத்தில் ஈடுபட்டிருந்த தொழிலாளர்களுக்கு நிலம், குறைந்தக் கட்டண அடுக்குமாடி வீடுகள், மற்றும் நகரவீடுகள் வழங்கும் சலுகைகள் முன்வைக்கப்பட்டன. ஆனால் அவர்கள் அவற்றை அனைத்தையும் நிராகரித்தனர், ஏனெனில் அவர்கள் வலியுறுத்திய கோரிக்கை கோல சிலாங்கூர் மற்றும் உலு சிலாங்கூரிலுள்ள பரந்த தோட்ட நில ஒதுக்குப்புறங்களில் தரை வீடுகள் கோரி வந்ததால் அவை அனைத்தும் தோட்ட பாட்டாளிகளால் நிராகரிக்கப்பட்டன.
கீழே எங்கள் பகுப்பாய்வு உள்ளது.
ஊடகச் சந்திப்பின் போது நிகழ்ந்த ஒரு நிகழ்ச்சி
ஐந்து தோட்டங்களின் வீட்டு வசதி பிரச்சினை தீர்வை அறிவிக்கும் ஊடகச் சந்திப்பின் போது நடந்த மிகப் பெரிய நகைச்சுவையும் கொசுறு நிகழ்ச்சியும் ஒன்று உள்ளது. மாநில அரசு ஆட்சிக்குழு உறுப்பினரின் ஆதரவாளர்கள் சிலர் அவருக்கும் அமைச்சருக்கும் நன்றி தெரிவிக்கும் சில பதாகைகளை கொண்டு வர மிகவும் ஆர்வமாக இருந்தனர்.
அவர்கள் அவசரமாக சில பதாதைகள் (plakad) கொண்டு வந்து, அதில் அந்த உறுப்பினருக்கும் அமைச்சருக்கும் நன்றி தெரிவிக்கும் வாசகங்களை எழுதியிருந்தனர். அவர்கள் தொழிலாளர்களையே அந்தப் பதாதைகளை பிடிக்க வற்புறுத்தினர்.
இதில் நகைச்சுவையானது என்னவெனில் — அந்த அரசியல்வாதிகள் அறியாதது, இந்த தொழிலாளர்கள் இதற்கு முன் ஒவ்வொரு போராட்டத்திலும் பதாதைகளை தூக்கிச் சென்றவர்கள் என்பது தான். ஆனால் இன்று அவர்கள் வெற்றியை கொண்டாட வந்திருந்தார்கள், போராட்டத்திற்காக அல்ல.
இதுவே அந்த நிகழ்வை நகைச்சுவையுடனும் வரலாற்றின் ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பமாகவும் ஆக்கியது.
இருப்பினும், நாங்கள் அமைச்சர் மற்றும் தோட்டத் தொழிலாளர்களுடன் புகைப்படம் எடுக்க முயன்றபோது, இந்தப் போராட்டத்தில் முன்பாகப் பெரிதாக பங்குபெறாத சில அரசியல்வாதிகள் திடீரென மேடையில் இடம் பிடிக்கப் போட்டியிட்டனர். அந்தச் செயலின் விளைவாக, தொழிலாளர்கள் நல்ல புகைப்படம் எடுக்க முடியவில்லை, ஏனெனில் அவர்கள் பார்வையிலிருந்து மறைத்து நின்றுவிட்டனர்.
கூடுதலாக, தொழிலாளர்கள் மேடைக்கு அருகில் நின்று கொண்டிருந்தபோது, மாநில அரசு ஆட்சிக்குழு உறுப்பினரின் உதவியாளர் என்று தன்னை அறிமுகப்படுத்திக் கொண்ட ஒரு பிரதிநிதி, தொழிலாளர்களை அங்கே நிற்க வேண்டாம் என்றும், மேடையை விட்டு விலகிச் செல்லுமாறும் கூறினார்.
சிலரின் அரசியல் நாடகங்கள் மற்றும் மலிவான காட்சிகள் இருந்தபோதிலும், நிகழ்ச்சி நல்ல முறையில் நடந்து முடிந்தது. முக்கியமானது, அறிவிப்பின் உள்ளடக்கம் மற்றும் வீடுகள் உண்மையில் கட்டப்படுமா என்பதே. முடிவுகள் தெளிவாக உள்ளன. 26 வருடங்களாக அளித்த இந்த வாக்குறுதியை இறுதியாக நிறைவேற்றிவிட்டதாக அமைச்சர் Nga Kor Ming எங்களிடம் கூறினார்.
ஏன் இது முக்கியம்?
தோட்டத் தொழிலாளர்கள் இலவச மற்றும் மானிய விலையில் வீடுகளைப் பெறுவது இது ஒன்றும் புதிதல்ல, ஏனென்றால் PSM, JSML ஆகியவை பல தோட்டங்களைச் சேர்ந்த துணிச்சலான தோட்டத் தொழிலாளர்களுடன் சேர்ந்து இதற்கு முன்பு வீடுகளைப் பெற்றுள்ளனர்;
சிலாங்கூரில் இலவச வீடுகள் பெற்ற முதல் தோட்டத் தொழிலாளர் குழு 1991 ஆம் ஆண்டில் சுங்கை ராசா தோட்டத்திலிருந்து வந்தவர்கள். அவர்களின் வெற்றியே பின்னர் சிலாங்கூர் மாநில அரசின் கொள்கையாக மாறியது — அதாவது, எந்தத் தோட்டமும் அபிவிருத்திக்காக மாற்றப்படுமானாலும், அதிலுள்ள தொழிலாளர்களின் வீட்டு வசதி பிரச்சினை முதலில் தீர்க்கப்பட வேண்டும் என்பதாகும்.
1990-களின் தொடக்கத்தில், பல தோட்ட நிலங்கள் தொழிற்துறைக் காணிகளாக மாற்றப்பட்டு, ரியல் எஸ்டேட் சந்தையில் விற்கப்பட்டன.இதனால், தோட்ட நிறுவனங்கள் தங்கள் நிலங்களை பெரும் லாபத்துடன் விற்பனை செய்தன. அவை பெரும்பாலும் தொழிலாளர்களை வெளியேற்ற, அவர்களுக்கு கூட்டு ஒப்பந்தம் (CA) அல்லது தொழிலாளர் சட்டத்தின் அடிப்படையில் சிறிதளவு இழப்பீடு வழங்கின.
இதுவே பல தோட்டங்களில் எதிர்ப்பை எழுப்பியது. தொழிலாளர்கள் ஒழுங்குபடுத்தப்பட்டு, வீட்டு வசதி உரிமையை வலியுறுத்தினர்.
அந்தக் காலத்தில், இதே போன்ற போராட்டங்கள் ப்ரேமர் தோட்டம், புகிட் ஜெலுதோங் தோட்டம், மிட்லாண்ட்ஸ் தோட்டம், ப்ரூக்லண்ட்ஸ் தோட்டம் மற்றும் பல இடங்களில் நடைபெற்றன.
தோட்டத் தொழிலாளர்களின் இந்த எதிர்ப்பு, சட்டத்தின் பெயரால் அல்லாமல் கொள்கையின் பெயரால் (policy) ஒருவித பாதுகாப்பை ஏற்படுத்தியது.
1995 ஆம் ஆண்டு, பொது தேர்தலுக்கு முன்பாக, அப்போது மனிதவள அமைச்சர் இருந்த Lim Ah Lek , சிலாங்கூரின் கொள்கையைப் போன்ற ஒரு தேசியக் கொள்கையை அறிவித்தார். அதன்படி, எந்த தோட்டமும் அபிவிருத்திக்காக மாற்றப்படுவதற்கு முன், அதில் உள்ள தொழிலாளர்களுக்கு மாற்று வீடுகள் வழங்கப்பட வேண்டும் என்ற நிபந்தனை விதிக்கப்பட்டது. ஆனால், இது சட்டப் பிணைப்பில்லாத கொள்கை மட்டுமே என்பதால், தோட்டத் தொழிலாளர்களின் வீட்டு உரிமைகளை சட்டரீதியாகக் காக்க முடியாத நிலை உருவாகியது.
மிகவும் பாராட்டப்பட்ட துன் அப்துல் ரசாக் அவர்களின் வீட்டு வசதி கொள்கை — அதாவது, புதிய பொருளாதாரக் கொள்கையின் (DEB) ஒரு பகுதியாக 1973- ஆம் ஆண்டு அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட வீடு சொந்தமாக்கும் திட்டம் (Skim Pemilikan Rumah) — இது திட்டம் மட்டுமே, சட்டப் பிணைப்பில்லாதது.
இந்தத் திட்டத்திற்காக 10 மில்லியன் ரிங்கிட் சுழற்சி நிதி ஒதுக்கப்பட்டிருந்தபோதிலும், ஆயிரக்கணக்கான தோட்டங்களில் வெறும் சில தோட்டங்கள் மட்டுமே இந்தத் திட்டத்தை உண்மையில் நடைமுறைப்படுத்தின.
மற்றொரு வரலாற்று சிறப்புமிக்க வெற்றி எனக் கருதப்படுவது,
மத்திய நிர்வாகத் தலைநகர் புத்ராஜெயா உருவாக்கத்திற்காக நிலம் பறிமுதல் செய்யப்பட்ட நான்கு தோட்டங்களில் இருந்து வெளியேற்றப்பட்ட தொழிலாளர்களுக்காக, தரை குடியிருப்புகள் (வீடுகள்) கட்டுவதற்கு அரசாங்கம் எடுத்த முடிவு. அந்த நேரத்தில் காலத்தில் மொத்தம் 4,600 ஹெக்டேர் நிலம் கையகப்படுத்தப்பட்டது.
அது மகாதீர், சாமி வேலு, மற்றும் சிலாங்கூர் முதல்வர் Muhammad Taib ஆகியோர் ஆட்சியில் இருந்த காலம். அவர்கள் தோட்டத் தொழிலாளர்களை வெளியேற்றி, டெங்க்கிலில் அமைத்த நான்கு குறைந்த தரமான அடுக்குமாடி வீடுகளுக்கு (Taman Permata flats) மாற்றினர். இந்த வீடுகள் அவசரமாகவும் தரமின்றியும் தற்காலிகமாக கட்டப்பட்டவை; இன்றுவரை அவற்றிற்கு தகுதிச் சான்றிதழ் (CF) வழங்கப்படவில்லை.
தொழிலாளர்கள் அங்கு குடியேறியபோது, அவர்களுக்கு முன்னதாக 1999-ஆம் ஆண்டுக்கான பொதுத் தேர்தலுக்கு முன், RM20,000 தள்ளுபடி விலையில் வீடுகள் வழங்கப்படும் என்று தெரிவிக்கப்பட்டிருந்தது. இதையடுத்து, PSM மற்றும் சமூக மேம்பாட்டு மையம் (CDC) இணைந்து,இந்த தோட்டத் தொழிலாளர்களுடன் மற்றொரு மாபெரும் போராட்டத்தை முன்னெடுத்தனர்.
இறுதியில், ஆகஸ்ட் 2017 இல், அதாவது 2018 ஆம் ஆண்டு பொதுத் தேர்தலுக்கு ஒரு வருடத்திற்கு முன், அப்போது பிரதமராக இருந்த நஜிப் ரசாக்,
404 வீடுகள் கட்டும் திட்டத்தின் அடிக்கல் நாட்டு விழாவை நடத்தினார் — இதற்காக அரசு சுமார் RM60 மில்லியன் செலவிடப்பட்டது.
தன் உரையில் நஜிப் கூறினார்:
“இந்த வீட்டு திட்டம், நாட்டின் அபிவிருத்திக்காக தியாகம் செய்த மக்களின் குரலை அரசாங்கம் மதிக்கிறது என்பதற்கான சான்றாகும்.
இந்த நான்கு தோட்டங்களும் 400 குடும்பங்களும் இல்லையெனில், இன்று நாம் கொண்டிருக்கும் புத்ராஜெயாவும் இருக்காது.”
அவர் மேலும் அறிவித்தது —
RM60 மில்லியன் மதிப்புள்ள இந்த வீட்டு திட்டத்தின் கீழ் உள்ள வீடுகள்,
அசல் கட்டுமானச் செலவான RM150,000-க்கு பதிலாக, RM20,000 விலையில் மட்டுமே விற்கப்படும் என்று.
பெஸ்தாரி ஜெயா, லோட் 25 -இல் உள்ள 5 தோட்டங்களுக்கான வீட்டு வெற்றி மிக முக்கியமான ஒன்றாகும். ஏனெனில் மடானி அரசு வரலாற்றில் முதன்முறையாக, இன்னும் வளர்ச்சியடையாத தோட்டப் பகுதிகளில் தோட்டத் தொழிலாளர்களுக்கான வீடுகள் கட்டும் முயற்சியைத் தொடங்கியுள்ளது. இது உண்மையில் ஒரு மிகவும் நேர்மையான மற்றும் முன்னேற்றமான நடவடிக்கை ஆகும், ஏனெனில் இன்று தோட்டத் தொழிலாளர்கள் பெறும் குறைந்த ஊதியத்தின் அடிப்படையில், RM250,000 மதிப்புள்ள வீடுகளை வாங்குவது அவர்களுக்கு சாத்தியமற்றது. எனவே, இந்த நடவடிக்கை மூன்று முதல் நான்கு தலைமுறைகளாக தோட்டங்களில் உழைத்து வந்த தொழிலாளர்களுக்கான அங்கீகாரம் மற்றும் நியாயமான பலனாக பார்க்கப்பட வேண்டும். அவர்களின் உழைப்பே நமது நாட்டின் பொருளாதார நலனுக்குக் காரணமாக இருந்தது, மேலும் சைம் டார்பி போன்ற நிறுவனங்களை இன்றைய பிராந்தியத்தின் மிகச் பணக்கார நிறுவனங்களில் ஒன்றாக மாற்றியது.
இதுவரை, தோட்டத் தொழிலாளர்கள் தாங்கள் வசிக்கும் வீடுகளுக்கே உரிமையாளர்கள் அல்லர், அந்த வீடுகள் தனியார் நிலங்களில் அமைந்துள்ள நிறுவனங்களுக்குச் சொந்தமானவை.
அவர்களின் நிலைமை FELDA குடியேற்றத்தார்களிடமிருந்து மாறுபட்டது,
ஏனெனில் FELDA குடியேற்றத்தார்கள் தங்கள் சொந்த வீடுகளைக் கொண்டுள்ளனர்; அதேபோல், பாரம்பரிய நிலங்களால் பாதுகாக்கப்படும் பழங்குடியினர் (Orang Asli) அல்லது சீனப் புதிய கிராமங்களில் வாழ்பவர்கள் ஆகியோருடன் ஒப்பிடும்போது, தோட்டத் தொழிலாளர்கள் எந்த சட்டபூர்வமான நில உரிமையும் கொண்டிருக்கவில்லை. எனவே, அவர்கள் ஓய்வுபெறும் போது அல்லது தங்கள் வேலையை இழக்கும் போது, அவர்கள் தங்களது வசிப்பு வீடுகளையும் இழக்கின்றனர்.
பல வருட போராட்டத்திற்குப் பிறகு கிடைத்த வெற்றி
அரசாங்கம் வீடுகள் கட்டத் தொடங்கும் அறிகுறிகள் தென்பட்டவுடன், இரு தரப்பிலிருந்தும் சில உள்ளூர்த் தலைவர்களிடையே மோதல் ஏற்பட்டது, அவர்கள் அதை தங்கள் சொந்த முயற்சியாக சித்தரிக்க முயன்றனர்.
ஆனால் உண்மையில், இந்த வெற்றி என்பது தோட்டத் தொழிலாளர்களின் துணிச்சலான மற்றும் நீண்டகாலப் போராட்டத்தின் விளைவாகும்.
மேலும் தேசிய வீட்டு வசதி துறை (JPN)-இன் மூத்த அதிகாரி
தத்தோ என். ஜயசேலன் அவர்களின் சிறந்த முயற்சிகளின் பலனும் ஆகும்.
விரிவான விளக்கத்திற்கு ஒரு புத்தகமே தேவைப்படும், ஆனால் நான் இதன் நீண்ட கதையைச் சுருக்கமாகச் சொல்ல முயற்சிக்கிறேன்.
Vincent Tan அவர்களுடைய பெர்ஜாயா நிறுவனமானது, 1998 -ஆம் ஆண்டில் பிரான்ஸ் நாட்டைச் சேர்ந்த SOCFIN நிறுவனத்திலிருந்து 11,500 ஏக்கர் நிலத்தை வாங்கியது. ஆரம்பத்திலிருந்தே பெர்ஜாயா நிறுவனம் உண்மையில் தோட்ட தொழில் நடவடிக்கைகளைத் தொடர்வதில் அதிக விருப்பம் கொண்டதாகத் தெரியவில்லை; மாறாக, அவர்கள் சில்லறை வணிகம், சூதாட்டம், உணவுத் தொழில், கட்டிட நிர்மாணம் போன்ற துறைகளில் அதிக ஆர்வம் கொண்டிருந்தனர். பெர்ஜெயா நற்பெயர் பெற, 1999 -ஆம் ஆண்டிலேயே அந்தத் தோட்ட நிலம் அபிவிருத்தி செய்யப்படுமானால் வீடுகள் கட்டுவோம் என்று அறிவித்திருந்தனர்.
எங்கள் துண்டுப்பிரசுரங்களில், இந்தத் தொழிலாளர்களுக்கான வீடுகளை வாக்குறுதி அளித்திருந்த பல அரசியல்வாதிகளின் பெயர்களை பட்டியலிட்டுள்ளோம். இவ்வாக்குறுதிகள் பெரும்பாலும் பொது தேர்தல் காலங்களில் அளிக்கப்பட்டவையாகும். 2008 ஆம் ஆண்டிற்கு முன்பு, இந்த அரசியல்வாதிகள் பெரும்பாலும் பாரிசான் நேஷனல் (BN) சார்ந்தவர்களாக இருந்தனர்;
அதேபோல், 2008 ஆம் ஆண்டிற்கு பின்னர், அவர்கள் பகாத்தான் ராக்யாட், பின்னர் பகாத்தான் ஹராப்பான் (PH) கூட்டணியில் சேர்ந்தவர்களாக இருந்தனர். அவர்களில் MIC கட்சியிலிருந்து பழனிவேல் மற்றும் சிவலிங்கம், PKR கட்சியிலிருந்து சேவியர் மற்றும் கணபதீராவ் போன்ற PH நிர்வாக சபை உறுப்பினர்கள், மேலும் UMNO கட்சியிலிருந்து Khir Toyo மற்றும் Noh Omar, அதனைத் தொடர்ந்து வீடமைப்பு மற்றும் ஊராட்சித்துறை அமைச்சராக இருந்த Zuraida ஆகியோரும் இருந்தனர்.
பெர்ஜாயா நிறுவனம் 2015 ஆம் ஆண்டு அந்த நிலத்தை Tagar Properties நிறுவனத்திற்கு விற்றபோது, பிரச்சினை மிகக் தீவிரமானது. இதன் விளைவாக, 57 தொழிலாளர்கள் வெளியேற்ற அறிவிப்பை பெற்றனர்;அந்த அறிவிப்பில் அவர்கள் 2016 ஏப்ரல் 15 க்குள் தோட்ட வீடுகளை காலி செய்ய வேண்டும் எனக் கூறப்பட்டிருந்தது. அதனால், 2016 ஏப்ரல் மாதம் பல நடவடிக்கைகள் நிறைந்த மாதமாக மாறியது. அந்த வெளியேற்ற அறிவிப்புக்கு எதிராக, நாங்கள் பெருமளவு காவல் நிலைய புகார்கள் செய்ததோடு,மாநில அரசுக்கும் பெர்ஜாயா நிறுவனத்திற்கும் கடிதங்கள் எழுதி, அந்த வெளியேற்றத்தைக் கடுமையாக எதிர்த்தோம்.
அந்த நேரத்தில் சிலாங்கூர் மாநில அரசு நிர்வாகக் குழு உறுப்பினராக (Exco) இருந்த கணபதிராவ் பெர்ஜாயா நிறுவனம் வீடுகளை கட்டத் தயாராக இருப்பதாக எங்களுக்கு தெரிவித்தார். ஆனால், அவர்கள் தண்ணீர் குழாய்களை அமைக்க வேண்டிய அவசியம் இருப்பதால்,
அதற்கான செலவு சுமார் 6 மில்லியன் ரிங்கிட் ஆகும் எனவும் கூறினார். வெளியேற்றத்தின் இறுதி நாளுக்கு இரு நாட்களுக்கு முன்பு, அதாவது 2016 ஏப்ரல் 13 அன்று, நூற்றுக்கணக்கான தொழிலாளர்கள் சிலாங்கூர் மாநில அரசுத் தலைமையகத்தின் முன்பு ஆர்ப்பாட்டம் நடத்தினர். அப்போது சிலாங்கூர் மந்திரி பெசாராக இருந்த அஸ்மின் அலியிடம் ஒரு மகஜர் (memorandum) வழங்கப்பட்டது.
அதற்குப் பிறகு, கணபதிராவ் அலுவலகத்தில் ஒரு கூட்டம் நடத்தப்பட்டது.
அந்தக் கூட்டத்தின் போது, பெர்ஜாயா மற்றும் புதிய நில உரிமையாளரான Tagar Properties ஆகிய நிறுவனங்கள் வீட்டு பிரச்சினை தீர்க்கப்படும் வரை தோட்ட மக்களின் வெளியேற்றம் நடைபெறாது என்று உறுதியளித்தன.
இதனால், தொழிலாளர்கள் எதிர்கொண்ட வெளியேற்ற அச்சம் தற்காலிகமாக ஒத்திவைக்கப்பட்டது. பின்னர், 2016 நவம்பர் மாதத்தில், பெர்ஜாயா நிறுவனம் கணபதிராவ் வழியாக ஒரு இறுதி தீர்வு முன்மொழிந்தது — அதாவது அவர்கள் Rumah Selangorku வீடுகளை தள்ளுபடி விலையில் வழங்கத் தயாராக இருப்பதாக அறிவித்தனர்.
ஆனால், அந்த முன்மொழிவு மொத்தம் 69 தொழிலாளர்களுக்கே வழங்கப்பட்டது, ஆனால் எங்கள் கோரிக்கை, அங்கு இன்னும் வேலை செய்து கொண்டிருக்கும் அனைவரையும் சேர்த்து 245 தொழிலாளர்களுக்காக இருக்க வேண்டும் என்பதாக இருந்தது. நாங்கள் மேலும் வலியுறுத்தியது, தொழிலாளர்கள் கேட்டது அடுக்குமாடி வீடுகள் (flat) அல்ல, தரைத்தள (terrace) வீடுகள் தான் என்பதையும் தெளிவாக தெரிவித்தோம். இதனால், தொழிலாளர்கள் குறைந்த விலையிலான அடுக்குமாடி வீடுகளுக்கான முன்மொழிவை நிராகரித்தனர்.
இதைத் தொடர்ந்து, ஏப்ரல் 13, 2017 அன்று, இந்த எஸ்டேட்களில் இருந்து தொழிலாளர்கள் 5 பேருந்துகளில் கோலாலம்பூரில் உள்ள பெர்ஜெயா டைம்ஸ் சதுக்கத்திற்குச் சென்றனர். தொழிலாளர்கள் பெர்ஜெயா நிறுவனத்திடம் 2 கோரிக்கைகளை முன்வைத்தனர், அதாவது 245 தரை வீடுகளைக் கட்ட வேண்டும், வீடுகள் கட்டி முடிக்கப்படும் வரை தோட்டத்திலிருந்து வெளியேற்றக்கூடாது.
வீட்டுவசதி பிரச்சினைகளை தீர்க்கும் வரை இந்த நிலத்தில் உள்ள அனைத்து பெர்ஜெயா மேம்பாட்டுத் திட்டங்களையும் முடக்குமாறு சிலாங்கூர் மாநில அரசுக்கு நாங்கள் கடிதம் எழுதினோம். NRD-யிடமிருந்து ஆலோசனையைப் பெற்ற பிறகு, 245 தொழிலாளர்களுக்கு தரை வீடுகள் கட்டும் வகையில் நிலத்தின் பரப்பளவை 12.75 ஏக்கரிலிருந்து 20 ஏக்கராக அதிகரிக்கக் கோரி, செப்டம்பர் 21, 2017 அன்று வீட்டுவசதி மற்றும் உள்ளூர் அரசாங்க அமைச்சரும் அதிபருமான வின்சென்ட் டானுக்கு கடிதம் எழுதினோம்.
திடீரென்று, 14-வது பொதுத் தேர்தல் (PRU-14) நெருங்கியிருந்த 2018 மே மாதத்தில், அந்தக் காலக்கட்டத்தில் வீடு மற்றும் ஊராட்சி அமைச்சராக இருந்த நொ ஓமர் (Noh Omar), தஞ்சோங் காராங்கில் (Tanjung Karang) அமைந்திருந்த “பிபிஆர் பெஸ்தாரி ஜாயா (PPR Bestari Jaya)” என்ற ஒரு வீட்டு திட்டத்தைத் தொடங்கி வைத்தார். இது தெளிவாகவே ஒரு தேர்தல் விளம்பர நாடகமாக இருந்தது, ஏனெனில் அப்போது பகாத்தான் ஹராபான் (PH) ஆட்சியில் இருந்த சிலாங்கூர் மாநில அரசு அந்தத் திட்டம் பற்றிய எந்தத் தகவலையும் அறியவில்லை. தேர்தல் முடிந்ததும், வீடு மற்றும் ஊராட்சி அமைச்சராக இருந்த Zuraida -வுக்கு நாங்கள், நோ ஓமர் முன்மொழிந்த அந்த அடுக்குமாடி வீட்டு (flat) திட்டத்தை ரத்து செய்யுமாறு எழுத்து வடிவில் கோரிக்கை அனுப்பினோம்.
இறுதியாக, 2019 பிப்ரவரி 26 அன்று, எங்கள் குழுவிற்கு, 2019 ஜனவரி 11 தேதியிட்ட பெர்ஜாயா (Berjaya) நிறுவனத்தின் கடிதம் கிடைத்தது. அந்தக் கடிதத்தில், அவர்கள் 20 ஏக்கர் நிலப்பரப்பை தரைத்தள வீடுகள் கட்டுவதற்காக ஒதுக்க முடியும் என்று தெரிவித்திருந்தனர்.
இந்தத் தடை தீர்க்கப்பட்ட பிறகு, ஜுரைடாவிடமிருந்து RM96.5 மில்லியன் பட்ஜெட் இருப்பதாகவும், ஆனால் டெண்டர் செயல்முறை போன்ற புதிய சிக்கல்கள் எழுந்ததாகவும் அறிந்துகொண்டோம். பின்னர் நமது நாடு COVID-19 தொற்றுநோயால் பாதிக்கப்பட்டது, மேலும் இந்த எஸ்டேட்களுக்கான பட்ஜெட் ஒதுக்கீடு வேறு நோக்கங்களுக்காகப் பயன்படுத்தப்பட்டது.
பின்னர், வீட்டுகள் கட்டுவதற்கான நிதி ஒதுக்கீட்டை பெற நாங்கள் பல கடிதங்களை எழுதினோம், ஆனால் எந்தப் பதிலும் வரவில்லை. ஒவ்வொரு ஆண்டும், நாங்கள்
பொருளாதார திட்டமிடல் பிரிவு (EPU),
வீட்டுவசதி மற்றும் ஊராட்சி அமைச்சகம் (KPKT), மற்றும்
நிதி அமைச்சருக்கு இந்தத் திட்டத்திற்கான நிதி ஒதுக்கீடு செய்யுமாறு கோரிக்கை கடிதங்களை அனுப்பினோம், ஆனால் அது ஒருபோதும் தீவிரமாக எடுத்துக் கொள்ளப்படவில்லை.
வீட்டுவசதி மற்றும் உள்ளாட்சித் துறையின் புதிய அமைச்சரான Nga Kor Ming, ஆரம்பத்தில் மிகவும் அலட்சியமாக இருந்தார், குழுவின் எந்த கடிதங்களுக்கும் பதிலளிக்கவில்லை. 20 ஏக்கர் பெர்ஜெயா நிலம் குறித்து கணபதிராவ் நாடாளுமன்றத்தில் கேட்ட கேள்விக்கும் அமைச்சகம் அலட்சியமாகவும் உறுதிபாடில்லாமலும் பதில் அளித்தது. கடந்த மாநிலத் தேர்தலின் போது, தற்போதைய கோலா குபு பாரு சட்டமன்ற உறுப்பினரான மறைந்த Lee Kee Hiong, ஆகஸ்ட் 31, 2023 க்கு முன்பு அமைச்சருடன் ஒரு சந்திப்பை ஏற்பாடு செய்வதாக வாக்குறுதி அளித்தார், ஆனால் அதுவும் நடக்கவில்லை.
பல உள்ளூர் பக்காத்தான் ஹரப்பான் (PH) தலைவர்கள், குறிப்பாக PKR உறுப்பினர்கள், எங்களைச் சந்தித்திருந்தபோதிலும், அவர்கள் அமைச்சருடன் ஒரு சந்திப்பை ஏற்பாடு செய்ய முடியவில்லை. நாங்கள் அமைச்சருடன் நேரடியாக ஒரு சந்திப்பு வேண்டியிருந்தது, ஏனெனில் நிலம் ஏற்கனவே கிடைத்திருந்தது — எங்களுக்கு தேவையானது வீட்டுமனைகள் கட்டுவதற்கான நிதி ஒதுக்கீடு மட்டுமே.
நிலைமையை இன்னும் மோசமாக்கும் வகையில், சிலாங்கூரின் புதிய நிர்வாகக் குழு உறுப்பினர் Papparaidu, தன்னுடன் நெருக்கமாக உள்ள ஒரு ஒரு புதிய குழுவை அமைக்க முயன்றார் மற்றும் ஒரு புதிய ஆய்வையும் மேற்கொள்ள விரும்பினார். இதன் மூலம், பல ஆண்டுகளாக இந்தப் பிரச்சினையில் உழைத்து வந்த அசல் குழுவை புறக்கணிக்கவும் அவர் முயன்றார்.
இதைக் கேள்விப்பட்டதும், தோட்டத் தொழிலாளர்கள் மார்ச் 22, 2024 அன்று மந்திரி பெசாருக்கு எதிர்ப்புக் கடிதம் ஒன்றை அனுப்பினர். சமீபத்திய செய்தியாளர் சந்திப்பில், ஆட்சிக்குழு உறுப்பினர் (எக்ஸ்கோ) தனது நெருங்கிய நண்பர் ஒருவரை, நியமித்ததாக கூறினார். இவ்விவகாரம் தொடர்பில் எங்கள் குழு கவலைக்குள்ளாகியுள்ளது, ஏனெனில் சம்பந்தப்பட்ட அந்நபர் முன்பே வீடுகளின் எண்ணிக்கையை அதிகரிக்க முயற்சித்தவர் மற்றும் அவர் புதிய தோட்ட உரிமையாளரின் கீழ் ஒப்பந்தப் பணியிலும் இருந்தவர்.
இடைத்தேர்தலால் காப்பாற்றப்பட்டது
கோலா குபு பாரு இடைத்தேர்தலுக்கு முன்பு, நிலைமை முற்றிலும் பதட்டமாகிவிட்டன, நாங்கள் ஏமாற்றப்பட்டதாக உணர்ந்தோம். பல அரசியல்வாதிகள் எங்களிடம் ஆவணங்களைக் கேட்டுக்கொண்டே இருந்தனர், ஆனால் ஒருவரும் அமைச்சருடன் அல்லது மந்திரி பெசாருடன் சந்திப்பு ஏற்பாடு செய்ய முடியவில்லை. புதிய ஆட்சிக்குழு உறுப்பினர்கள் (எக்ஸ்கோ) ஒரு புதிய குழுவைத் தொடங்கினர், அதிக வேலைகளைச் செய்த உள்ளூர் குழுக்களைத் தவிர்த்து முழு செயல்முறையையும் மீண்டும் தொடங்க விரும்பினர்.
இந்த நம்பிக்கையற்ற சூழ்நிலையைப் பார்த்தபோது, இந்தப் போராட்டத்தை மீண்டும் உயிர்ப்பிக்க இரண்டு வழிகளை நாங்கள் யோசித்தோம். எங்களின் மனதில் தோன்றிய யோசனைகள் —
ஒரு பக்கம், அமைச்சரின் கவனத்தை ஈர்க்கும் நோக்கில் KPKT அலுவலகத்தை ஆக்கிரமிப்பது, மறுபக்கம், மக்களை நாடாளுமன்றத்திற்குத் திரட்டுவது என்பதுதான். அந்தச் சமயத்தில்தான், இடைத்தேர்தல் நடைபெறப்போகிறது என்ற செய்தி திடீரென வந்தது, அது முழு சூழ்நிலையையும் மாற்றியது.
நாங்கள் அவசரக் கூட்டம் ஒன்றை நடத்தினோம்.
அந்தக் கூட்டத்தில் தீர்மானிக்கப்பட்டது — கடந்த வருடங்களைப் போல இந்த முறை அரசியல்வாதிகள் நம்மை ஏமாற்ற அனுமதிக்க மாட்டோம் என்பதுதான்.
அதனால், கூட்டத்தில் தொழிலாளர்கள் தங்களுடைய சொந்த கூடாரங்களை அமைக்க வேண்டும், மேலும் அரசியல் கட்சிகள் அமைக்கும் கூடாரங்களில் அமரக்கூடாது என்று முடிவு செய்யப்பட்டது.
அதேபோல், எந்த அரசியல்வாதி நம்மிடம் ஆதரவை நாடி வந்தாலும், அவரிடம்
-
அவர்களின் வேட்பாளர் நம்முடைய கோரிக்கையை உறுதிப்படுத்தும் சத்தியப்பிரமாணக் கடிதத்தில் (SD) கையெழுத்திட வேண்டும்,
-
மேலும் நாங்கள் தயாரித்த பிரசுரத்தைக் கவனமாகப் படிக்க வேண்டும்
என்பதை நாம் வலியுறுத்துவோம் என தீர்மானித்தோம்.
ஆளும் கட்சியிலிருந்து வருபவர்களுக்கு, மந்திரி பெசார் அல்லது வீட்டுவசதி மற்றும் ஊராட்சி அமைச்சரைச் சந்திக்க விரும்புகிறோம் என்ற செய்தியை தெளிவாகச் சொல்ல முடிவு செய்தோம்.
2024 ஏப்ரல் 24 அன்று, எங்கள் கோரிக்கைகளையும் நிபந்தனைகளையும் விளக்குவதற்காக ஒரு
செய்தியாளர் சந்திப்பு நடத்தப்பட்டது. 5 தோட்டங்களில் இருந்து,
Nigel Gardner மற்றும்
Bukit Tagar என்ற இரண்டு தோட்டங்கள் மட்டுமே
குவாலா குபு பாரு தேர்தல் தொகுதிக்குள் வந்தன. அந்த செய்தியாளர் சந்திப்பு மிகவும் சிறப்பாக நடந்தது — மொத்தம்
5 தோட்டங்களிலிருந்து சுமார் 60 தொழிலாளர்கள் தங்களது கோரிக்கைகளை வெளிப்படுத்துவதற்காக பங்கேற்றனர். மாற்றாக, மாநில அரசாங்கத்தின் ஒரு
EXCO உறுப்பினர் எதிர் செய்தியாளர் சந்திப்பு ஒன்றை நடத்தினார், ஆனால் அதில்
Sungai Tinggi தோட்டத்திலிருந்து ஒருவர் மட்டுமே கலந்து கொண்டார்.
சிலர் சத்தியப்பிரமாணக் கடிதத்தை (SD) நையாண்டி செய்திருந்தாலும், அது உண்மையில் அரசியல்வாதிகளை அந்த SD-யில் குறிப்பிடப்பட்ட சிறப்பான கோரிக்கைகளை படிக்கவும் கவனிக்கவும் கட்டாயப்படுத்தியது. சில செய்தி ஊடகங்களும் இந்த விஷயத்தை முன்னிறுத்தின; மேலும் SD-க்கு கையெழுத்திடுவது என்ற நடைமுறை தானாகவே புதிய ஒரு முன்னேற்றமான நடவடிக்கையாக அமைந்தது. தேர்தல் பிரச்சாரம் தொடங்கியபோது, முன்பு "அமைதியான" என கருதப்பட்ட தோட்ட தொழிலாளர்களிடமிருந்து வாக்கு பெறுவது இலகுவல்ல என்பது வெளிப்பட்டது.
இரு முக்கியக் கட்சிகளும் தோட்டப் பகுதிகளில் தங்களது கொடி மற்றும் பதாகைகளை நிறுவுவதில் சிக்கல்களை அனுபவித்தனர், ஏனெனில் அங்குள்ள இளைஞர்கள் அவற்றை களைந்து விடவோ அல்லது வீடமைப்பு கோரிக்கை நிறைவேற்றப்படும் வரை அவற்றை அகற்றுமாறு கேட்கவோ செய்தனர். அரசியல்வாதிகள் இரு தரப்பிலும் ஒரே மாதிரியான அணுகுமுறையை சந்தித்தனர். இது உண்மையில் ஒரு மக்கள் அதிகாரமடைதல் (empowerment) செயலாக இருந்தது.
பல பாராளுமன்ற உறுப்பினர்கள், மாநில சட்டமன்ற உறுப்பினர்கள், அமைச்சர்கள் ஆகியோர் Nigel Gardner தோட்டத்திற்குள் சென்றபோது தொழிலாளர்களிடமிருந்து சூடான வரவேற்பை பெற்றனர் — அந்தச் செய்தி வேகமாக பரவியது. இது ஒரு இனிமையான விஷயம் அல்ல. பரிசுப் பெட்டிகள் கொடுத்தல் அல்லது பொழுதுபோக்கு ஏற்பாடு செய்தல் உள்ளிட்டவை வாக்குகளை உறுதி செய்யாது, ஏனெனில் மக்கள் தங்களது அடிப்படை பிரச்சினைகள் தீர்க்கப்படுவதை மட்டுமே விரும்புகிறார்கள்.
அதற்குப் பிறகு, அதிகாரத்தில் இருப்பவர்களுக்கே இந்தச் செய்தி சென்றடைந்தது. பலரும் இந்த விஷயத்தை அமைச்சர், மந்திரி பெசார் மற்றும் பிரதமரிடம் எடுத்துரைத்தனர். இந்தப் பிரச்சினையைத் தீர்க்க அன்வாரே அமைச்சர் Nga Kor Ming-விடம் அறிவுறுத்தியதாக குணராஜ் (ADUN) எங்களிடம் கூறினார். முந்தைய தேர்தல்களில் அளிக்கப்பட்ட அனைத்து வாக்குறுதிகளையும், களத்தில் உள்ள உணர்வையும் அமைச்சர் Nga Kor Ming புரிந்துகொண்டதால், இந்தப் பிரச்சினையைத் தீர்க்க விரும்புவதாகவும் மற்றொரு வட்டாரத்திலிருந்து கேள்விப்பட்டோம். ஏனெனில் அவர் முன்தைய தேர்தல்களில் அளிக்கப்பட்ட வாக்குறுதிகளையும், மக்களின் தற்போதைய உணர்ச்சியையும் (sentiment di lapangan) நன்றாகப் புரிந்துகொண்டிருந்தார்.
இறுதியில் அறிவிப்பும் சாதனையும்
இந்த வீட்டு பிரச்சினைக்கான தீர்வு குறித்து இறுதியாக அறிவிப்பு வெளியிடப்பட்டது. நீண்டநாள் காத்திருப்பு (suspense) முடிவடைந்தது. ஒரு வேட்பாளர்கூட சத்தியப்பிரமாணக் கடிதத்தில் (SD) கையொப்பமிடவில்லை, ஆனால் அமைச்சரின் அறிவிப்பும், மந்திரி பெசாரின் ஆதரவும் தற்போது எங்களுக்கான உத்தரவாதமாக உள்ளது. பலர் இதை ஒரு தேர்தல் நாடகமாக (gimik pilihan raya) கூறினாலும், நாங்கள் நிலம், வீட்டு பரப்பளவு, நிதி ஆதாரம் போன்ற பல அம்சங்களை மீண்டும் மீண்டும் சரிபார்த்தோம் — அனைத்தும் உண்மையானவையே என்று தெரிந்தது. JPN-ஐச் சேர்ந்த டத்தோ' என். ஜெயசீலனின் கூற்றுப்படி, இந்தத் திட்டம் அங்கீகரிக்கப்பட்டுள்ளது.
நாங்கள் நன்றி தெரிவிக்க வேண்டிய பலர் உள்ளனர்.
இந்தத் தோட்டத் தொழிலாளர்களின் நிலையை கேள்விக்குட்படுத்தி, அதனை சமூகத்தில் வெளிப்படுத்திய ஊடகங்களுக்கு நன்றியைத் தெரிவித்துக்கொள்கிறோம். அதேபோல், அரசு கட்சியிலுள்ள சில அரசியல்வாதிகள் இந்தப் பிரச்சினைக்கு தீர்வு காண அழுத்தம் கொடுத்தனர்; எதிர்க்கட்சியும் இந்தப் பிரச்சினையைத் தேர்தல் பிரசாரத்திற்காக முன்வைத்தது. சிறப்பாக குறிப்பிட வேண்டியது — JPN தலைமை இயக்குநர் டத்தோ என். ஜயசீலன், அவர் எங்கள் பல கேள்விகளுக்கும் மிகுந்த பொறுமையுடன் ஆலோசனையும் உதவியும் வழங்கினார்.
தேர்தல் பிரச்சாரத்தின் முதல் வார இறுதியில், நல்ல செய்தி கசியத் தொடங்கியபோது, பல சந்தர்ப்பவாத அரசியல்வாதிகள் பெருமை பெறத் துடித்தனர். மே 11, 2024 க்குப் பிறகு, கோல குபு பாருவில் விஷயங்கள் மெதுவாக இயல்பு நிலைக்குத் திரும்பும் என்று நான் மக்களிடம் சொன்னேன். தொழிலாளர்கள் விஐபிகளாக பார்ப்பதை நிறுத்திவிடுவார்கள். வீட்டுக்கான unit-களை எவ்வாறு வாங்குவது, பெயர் பட்டியலை இறுதி செய்வது மற்றும் பிற விஷயங்களை எவ்வாறு கவனித்துக்கொள்வது என்பது குறித்து நாம் இன்னும் விவாதங்களை நடத்த வேண்டும்.
நாங்கள் எப்போதும் சொல்வது போல், இந்தப் போராட்டத்தில் எண்ணற்ற மணிநேரங்களைச் செலவழித்து போராடிய குழுக்களும் தொழிலாளர்களும்தான் இறுதிப் பாராட்டுக்குப் பாத்திரமானவர்கள். வீட்டுவசதிக்கான இந்தப் போராட்டம் சுமார் கால் நூற்றாண்டு காலம் (25 ஆண்டுகள்) நீடித்தது, ஆனால் இது இந்த நிலத்தில் கடுமையாக உழைத்த மூன்று முதல் நான்கு தலைமுறையினருக்கான நியாயமான இழப்பீடாகும், மேலும் அவர்கள் நமது நாட்டின் செழிப்பு மற்றும் வளத்திற்கு அளித்த பங்களிப்பை அங்கீகரிக்கும் ஒரு வடிவமாகும்.
இது ஒரு முக்கியமான வெற்றி ஆகும், மேலும் இது மற்ற தோட்டத் தொழிலாளர்கள் சமூகங்களின் போராட்டங்களுக்கு ஒரு ஊக்கியாக அமையக்கூடும்.
எழுதியவர் : எஸ்.அருட்செல்வன் மலேசிய சோசலிச கட்சியின் (PSM) தேசிய துணைத் தலைவர்
