மடானி அரசாங்கத்தில் மக்களுக்கு இருள் நீங்கி ஒளி கிடைக்குமா?

தீபாவளி என்பது இருளை விரட்டும் ஒளி விழா. இது துன்பங்களை வென்று மகிழ்ச்சி கொண்டு வாழ்வதற்கான ஓர் அடையாளம். ஆனால் இன்று, நம் சமூகத்தில் பலரும் — குறிப்பாக உழைக்கும் மக்கள், ஏழைகள், தொழிலாளர்கள் — அந்த ஒளியை உணர முடியாமல், அதிகாரம் மற்றும் பெரும்பணக்காரர்களால் உருவாக்கப்பட்ட இருளில் வாழ்ந்துகொண்டிருக்கிறார்கள்.

மடானி அரசாங்கம், நியாயம், நம்பிக்கை, நல்லாட்சி போன்ற வார்த்தைகளோடு உருவானது. மக்கள் நம்பிக்கையுடன் ஓட்டு போட்டனர். ஆனால், இப்போது அந்த நம்பிக்கை ஒரு கேள்விக்குறியாக மாறிவிட்டது. ஆண்டுகள் கடந்தும், மக்களின் அடிப்படை பிரச்சனைகள் தீர்க்கப்படவில்லை. விலைவாசி உயர்வு, வேலைவாய்ப்பு இல்லாமை, குறைந்த சம்பளம், நியாயமற்ற கல்வி கட்டணங்கள், தனியாராக்கப்பட்ட சுகாதார வசதிகள், இயற்கை பேரிடர்களின் பின்விளைவுகள் – இவை அனைத்தும் உழைக்கும் மக்களின் கழுத்தை நெரித்துக் கொண்டிருக்கின்றன.

இஃது ஓர் அரசியலமைப்பின் பிரச்சனை…

இன்று அரசாங்கம் செய்யும் செயல் என்னவென்றால், சிறு தொகை நிவாரணங்கள், ஒரு வேளைக்குச் சலுகைகள், அல்லது பண்டிகை காலத்தில் கொடுக்கப்படும் ‘சின்ன சந்தோஷம்’. ஆனால் இது ஒரு நிஜமான நிரந்தரமான தீர்வல்ல. அவ்வப்போதான சந்தோசங்கள் மட்டுமே. ஆட்சி மாறியும், சிந்தனை மாறவில்லை. அன்றைக்கு ஆட்சியில் இருந்தவர்களும் இதே சிந்தனை, இதே யுக்தி. இன்றைக்கு மடானியும் அதே யுக்தி.

 

நியாயமான வாழ்வாதாரத்திற்கேற்ப வருமானம், வாங்க முடியும் விலையில் வீடு, கல்வி-சுகாதாரம், வேலைவாய்ப்பு – இவை அனைவருக்கும் சென்று சேருவதோடு அவர்களின் உரிமையாக மாற வேண்டும். இந்த நிலை இல்லாத போது, அரசியலமைப்பில் பிரச்சனை இருக்கும் நிலையில், மக்கள் தங்கள் எதிர்ப்பை காட்ட வேண்டும், குரல் எழுப்ப வேண்டும், தட்டிக் கேட்க வேண்டும்.

தீபாவளி ஒளி வீசும் இந்த நேரத்தில், ஒரு கேள்வியை நாம் மறந்துவிடக்கூடாது:

“இந்த அமைப்பை மாற்றப்பட வேண்டிய நேரம் வந்துவிட்டதா?”

“பணக்காரருக்கு இடம் கொடுக்கும் அரசியலைவிட, உழைக்கும் மக்களுக்கு உரிமை தரும் அரசியலை நாம் கட்டமைக்க வேண்டிய நேரமா இதுவல்லவா?’

இன்றைய மடானி அரசாங்கமும் கடந்த கால அரசுகளும் ஒரே கோட்பாட்டில் இயங்குகின்றன. பெரிய முதலாளிகளுக்கும் தனியாருக்கும் சாதகமாக, மக்களை பின்புறத்தில் தள்ளும் கோட்பாடு. இதில் உண்மையான ஒளி கிடைக்காது.

நாம் தேடும் ஒளிக்கு தீபாவளி ஒரு சின்னமாக இருக்கட்டும். சமுதாயத்தின் நம்பிக்கை சின்னமாக இருக்கட்டும். தீப ஒளி மக்களின் ஒற்றுமையில், குரலில், போராட்டத்தில் இருந்து தான் பிறக்கும்.

நம்பிக்கையுடன் தீப ஒளியை ஏற்றுவோம் – சமத்துவத்திற்கான தீப ஒளி!

 

சிவரஞ்சனி                                                                                                                        மலேசிய சோசலிசக் கட்சி                                                                                                  தேசிய பொதுச் செயலாளர்

 

 

2026 ஆம் ஆண்டுக்கான பட்ஜெட்: மடானி அரசு புதிய யோசனைகளில் திணறுகிறது

2026ஆம் ஆண்டுக்கான பட்ஜெட் — பொதுமக்களுக்கு அல்ல,                                                முதலாளித் தரப்புக்கே ஆதரவானது!

2026ஆம் ஆண்டுக்கான பட்ஜெட் மீண்டும் ஒரு முறை முதலாளித்துவ (kapitalis) அணுகுமுறையில் செய்யப்பட்டிருக்கிறது. இது பொதுமக்களுக்கு பெரிதாகப் பயனளிக்காது. மொத்தத்தில், இப்போதைய பட்ஜெட், முந்தைய பட்ஜெட்களுடன் ஒப்பிடும்போது அறிவார்ந்த வேறுபாடு ஒன்றையும் காட்டவில்லை.

இந்த பட்ஜெட்டில் மலேசிய சோசலிசக் கட்சி செய்திருக்கும் சுருக்கமான பகுப்பாய்வு மக்களின் பார்வைக்கு வைக்கிறோம்:

மடானி பொருளாதார மேலாண்மை — தனியார் மற்றும் பன்னாட்டு முதலீட்டாளர்களை மையமாகக் கொண்டது

இந்தப் பட்ஜெட்டில் முன்வைக்கப்பட்ட அனைத்து வளர்ச்சி திட்டங்களும், மேலும் அரசுடன் இணைந்த நிறுவனங்கள் (GLC) மற்றும் அரசு இணைந்த முதலீட்டு நிறுவனங்கள் (GLIC) வழியாக முன்னெடுக்கப்படும் முதலீடுகளும், பெரிய நிறுவனங்களுக்கும் பன்னாட்டு முதலாளிகளுக்கும் அதிக நன்மைகள் அளிக்கின்றன.

உதாரணமாக:

• தொழில்துறை மேம்பாட்டு நிதி (NIMP Industry Development Fund)-யின் கீழ், RM180 மில்லியன் ஒதுக்கப்பட்டுள்ளது. இது மருந்துத் தொழில், அரைகட்டமைப்புகள் (semiconductors), செயற்கை நுண்ணறிவு (AI), டிஜிட்டல் மற்றும் நிலைத்தன்மை போன்ற உயர் தாக்கம் கொண்ட துறைகளில் தொழில் வளர்ச்சி திட்டங்களை நிதியளிக்கிறது.

• அதேசமயம், கசானா நேஷனல் (Khazanah) மற்றும் KWAP இணைந்து அரைகட்டமைப்பு துறையில் RM550 மில்லியன் முதலீடு செய்ய உள்ளன, இதன் நோக்கம் உள்நாட்டு நிறுவனங்கள் மற்றும் பன்னாட்டு நிறுவனங்களுக்கிடையிலான கூட்டாண்மையை வலுப்படுத்துவது.

இந்தத் தொழில்களில் அறிவுசார் சொத்துரிமையில் மலேசியாவுக்கு ஒரு நன்மை இருக்கிறதா என்பது ஒரு கேள்வி. தற்போதுள்ள சுற்றுச்சூழல் அமைப்பைக் கொண்டு, உலகளாவிய மதிப்புச் சங்கிலிக்கு குறைந்த மதிப்புள்ள கூறுகளை வழங்குபவராக இருப்பதன் மூலம் மட்டுமே மலேசியா இந்தத் தொழில்களை நிறைவு செய்ய முடியும். இத்தகைய கூறு வழங்குநர்கள் ( சப்ளையர்கள்)  பெரும்பாலும் பெரிய நிறுவனங்களிடமிருந்து உற்பத்தி ஒப்பந்தங்களைப் பெற தங்கள் தயாரிப்பு விலைகளை குறைக்க வேண்டிய நிலைக்கு தள்ளப்படுகிறார்கள். இதன் விளைவாக, அந்த நிறுவனங்கள் தொழிலாளர்களின் ஊதியத்தைச் சுருக்கி, மூலதனக்காரர்களுக்குப் பெரும் லாபத்தை ஏற்படுத்தும் நிலையை உருவாக்குகின்றன.

இந்த நடவடிக்கைகள், உண்மையில் முந்தைய அரசுகள் மேற்கொண்ட அதே அணுகுமுறையின் தொடர்ச்சியே — அதாவது, உள்ளூர் தொழில்துறை சூழலை (industrial ecosystem) வளர்த்தெடுத்து, தனியார் முதலீட்டாளர்கள் அதிக லாபம் ஈட்டும் வகையில் அமைப்பது. இத்தகைய முதலீட்டாளர்களை சார்ந்திருப்பது, மலேசிய தொழிலாளர்களுக்குப் புதிய வேலைவாய்ப்புகள் உருவாகும் மற்றும் தேசிய பொருளாதாரம் வளர்ச்சி அடையும் என்ற எதிர்பார்ப்பில் நியாயப்படுத்தப்படுகிறது. ஆனால், உண்மையில் அந்த முதலாளிகள் நாடுவது மலிவான தொழிலாளர்களையும் குறைந்த செலவுள்ள விநியோகச் சங்கிலியையும் (supply chain) மட்டுமே — இதன் மூலம் அவர்கள் மிகுந்த லாபத்தைப் பெற்று, அதை முதலாளித்துவ பங்குதாரர்களுக்கு (capitalist shareholders) மாற்றுகின்றனர்; பொதுமக்கள் அதிலிருந்து பயனடைவதில்லை.

அரசு, எந்தத் துறையையும் சார்ந்த முழுமையான விநியோகச் சங்கிலியை (supply chain) அரசின் சொந்தத்திலேயே உருவாக்கி வளர்த்தெடுத்தால், அதனால் கிடைக்கும் லாபத்தை நேரடியாக மக்களுக்கு திருப்பி வழங்க முடியும். தனியார் துறையைச் சார்ந்து இருப்பதைவிட, அரசு இத்தகைய விநியோகச் சங்கிலிகளைப் பயன்படுத்தி நியாயமான ஊதியத்துடன் கூடிய வேலைவாய்ப்புகளை மக்களுக்கு உருவாக்க முடியும். இதன் மூலம், குறிப்பாக இளைஞர்கள் மத்தியில் நிலவும் வேலையில்லா விகிதத்தையும் வேலைக்கான திறன்–தொழில் பொருத்தமின்மையையும் (job mismatch) குறைக்க முடியும்.

1970-களிலிருந்து இடைவிடாமல் குறைந்து கொண்டிருக்கும் நிறுவன வரியில் (corporate tax) இவ்வாண்டு பட்ஜெட்டிலும் எந்த உயர்வும் செய்யப்படவில்லை. பெரிய நிறுவனங்கள் தொடர்ந்து பணக்கார வர்க்கத்திற்கான (T1) லாபங்களை உருவாக்குகின்றன, ஆனால் அதற்கேற்ப நியாயமான வரி பங்களிப்பைச் செய்யவில்லை.

மேலும், ஆசியான்  நாடாகளின் தலைவராக  இருக்கும் நிலையில் கூட, இந்த அரசு நிறுவன வரி குறைப்பின் பிரச்சினையை பிராந்திய அளவில் முன்வைக்கத் தவறியுள்ளது. உண்மையில், ஒவ்வொரு ஆசியான் உறுப்புநாடும் தங்கள் நிறுவன வரி விகிதத்தை ஒரே அளவில் உயர்த்தி, அதன்மூலம் அதிக வருவாய் திரட்டவும், நாடுகளுக்கிடையிலான வரி போட்டியைத் (tax competition) தடுக்கவும் நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும்.

• அரசு சுகாதார அமைப்பு இன்னும் புறக்கணிக்கப்படுகிறது

மலேசியா சுகாதார அமைச்சகத்திற்கான ஒதுக்கீடு RM46.5 பில்லியனாக உயர்த்தப்பட்டிருந்தாலும், அது மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் (KDNK/GDP) ஒப்பிடப்படும் போது, அதன் விகிதம் 2.24 சதவீதத்திலிருந்து 2.19 சதவீதமாக குறைந்துள்ளது — இது, உலக சுகாதார அமைப்பின் (WHO) பரிந்துரையான 5 சதவீத இலக்கை விட குறிப்பிடத்தக்க அளவில் குறைவு ஆகும்.

இந்நிலையில், Dr. Dzul முன்னெடுத்துள்ள “ரகான் KKM” (Rakan KKM) என்ற திட்டம், KKM-க்கான ஒதுக்கீட்டைக் குறைக்க நிதி அமைச்சகத்திற்கு ஒரு ஊக்கமாக இருக்குமா?

மலேசிய சோசலிசக் கட்சி (PSM), வடக்கு மண்டல புற்றுநோய் மையம் (Northern Region Cancer Centre) கெடாவில் நிறுவப்படுவது, சில மருத்துவமனைகளில் புதிய இணைப்பு கட்டடங்கள் (blok tambahan) நிர்மாணிக்கப்படுவது, மேலும் 13 புதிய சுகாதாரக் கிளினிக் (Klinik Kesihatan) அமைக்கப்படுவது போன்ற மூலவள (infrastructure) மேம்பாடுகளுக்கு ஆதரவு தெரிவித்து பாராட்டுகிறது. எனினும், முழுமையான தேசிய சுகாதார அமைப்பிற்கான ஒருங்கிணைந்த அணுகுமுறை இல்லாதபோது, இத்தகைய தனிப்பட்ட மேம்பாடுகளால் ஏற்படும் நன்மைகள் மிகக் குறைவாகவே இருக்கும் என்பதையும் கட்சி எச்சரிக்கிறது.

நமது சுகாதாரத் துறையில் காணப்படும் மிகப்பெரிய சிக்கல், அதிக அளவில் தனியார் மருத்துவமனைகள் கட்டுவதே ஆகும். இத்தகைய தனியார் மருத்துவமனைகளின் வளர்ச்சி, பல நிபுணர் மருத்துவர்களை (doktor pakar) பொதுமருத்துவமனைகளை விட்டு வெளியேறச் செய்து, தனியார் துறையில் சேர்த்துள்ளது. தற்போது, நிபுணர் மருத்துவர்களில் சுமார் 70 சதவீதம் தனியார் மருத்துவமனைகளில் பணியாற்றுகின்றனர், ஆனால் மலேசிய நோயாளிகளின் 70 சதவீதம்  பொதுமருத்துவமனைகளின் சேவைக்கு காத்திருக்கின்றனர் என மதிப்பிடப்படுகிறது.

இதனாலேயே, மக்களின் பெரும்பாலான சுகாதாரத் தேவைகளை பூர்த்தி செய்ய நிபுணர் மருத்துவர்கள் பொதுமருத்துவமனைகளில் நீடிக்க வேண்டுமென, மலேசிய சோசலிசக் கட்சி (PSM) வலியுறுத்துகிறது. மேலும், புதிய தனியார் மருத்துவமனைகள் அமைப்பதை தற்காலிகமாக நிறுத்தும் (moratorium) நடவடிக்கையை அரசு மேற்கொள்ள வேண்டும் என்றும் பரிந்துரைக்கிறது.

சுகாதாரக் காப்பீட்டு பங்களிப்பு விரிவாக்கத்திற்கே இம்முறை மிகுந்த முக்கியத்துவம் வழங்கப்பட்டுள்ளது. அரசு மற்றும் தொழில்துறை இணைந்து RM60 மில்லியன் நிதியை வழங்கி, மலிவான அடிப்படை சுகாதாரக் காப்பீட்டு தயாரிப்புகளை அறிமுகப்படுத்தவும், நோயறிதல் சார்ந்த குழுவியல் முறை (Diagnosis Related Group – DRG) நடைமுறைப்படுத்தவும் திட்டமிடப்பட்டுள்ளது. மேலும், KWSP பங்களிப்பாளர்கள், தமது Akaun Sejahtera-வில் உள்ள சேமிப்புகளை பயன்படுத்தி, அடிப்படை மருத்துவ மற்றும் சுகாதாரக் காப்பீட்டு அல்லது தகாபுல் (MHIT) திட்டங்களுக்கு சந்தாதாரராக முடியும்.

இது, மடானி அரசு இன்னும் சுகாதாரத்தை ஒவ்வொரு மனிதனின் அடிப்படை உரிமையாகக் கருதுவதில்லை என்பதைக் காட்டுகிறது. அரசு  பொது சுகாதார வசதிகளை விரிவுபடுத்துவதிலும், அவற்றை வலுப்படுத்துவதிலும் தனது கவனத்தை செலுத்த வேண்டும். இது, சமூகத்தின் அனைத்து தரப்பினரும் தரமான மற்றும் மலிவான சுகாதார சேவைகளைப் பெறுவதற்கு என்ற இலட்சியத்துடன் இணங்கும்.

இருப்பினும், சுகாதார காப்பீடு, சாதாரண குடிமக்கள் தங்களுக்குத் தேவையான சுகாதாரப் பராமரிப்புக்காக அதிக கட்டணம் செலுத்த வேண்டிய கட்டாயத்தில் இருப்பதன் மூலம் சுகாதார அமைப்பை வணிகமயமாக்குகிறது. காலப்போக்கில், முழு பொது சுகாதார அமைப்பும் சுகாதாரக் காப்பீடு உள்ள நோயாளிகளைச் சார்ந்து இருக்கும், இதனால் மற்ற நோயாளிகள் சுகாதாரப் பராமரிப்பை இழக்க நேரிடும் என்று அஞ்சப்படுகிறது.

இந்த முறையானது, அமெரிக்க ஒன்றியத்தின் சுகாதார அமைப்பைப் போன்றது, அங்கு நோயாளிகள் பெறும் சிகிச்சை, அவர்களின் காப்பீட்டு நிறுவனம் செலுத்தத் தயாராக இருக்கும் தொகைக்கு ஏற்பவே நிர்ணயிக்கப்படுகிறது. சுகாதாரக் காப்பீடு என்பது மக்களின் நலனுக்காக உருவாக்கப்பட்ட ஒரு அமைப்பல்ல; மாறாக, இது லாபம் ஈட்டுவதற்காக வடிவமைக்கப்பட்ட வணிக மாதிரி ஆகும்.

பல நிகழ்வுகளில், காப்பீட்டு நிறுவனங்கள் சில சிகிச்சைச் செலவுகளை ஏற்க மறுக்கின்றன, இதனால் நோயாளிகள் அந்தச் செலவுகளைத் தாமே ஏற்க வேண்டிய நிலை உருவாகிறது. அதே நேரத்தில், மருத்துவமனைகள் கூடுதல் லாபம் பெறும் நோக்கில் சிகிச்சைச் செலவுகளை உயர்த்துகின்றன, இதனால் சுகாதார சேவைகள் மேலும் வணிகரீதியாக மாறுகின்றன. காப்பீட்டு அமைப்பை விரிவுபடுத்துவதற்குப் பதிலாக, அரசு அந்த நிதியைப் பயன்படுத்தி பொதுச் சுகாதார அமைப்பை வலுப்படுத்துவது மிகவும் சிறந்த மற்றும் நியாயமான அணுகுமுறை ஆகும்.

• மக்களின் நலன், அமைப்பின் முன்னேற்றத்தைக் காட்டிலும் அரசின் உதவிப்பணங்களின் மீது சார்ந்துள்ளது

ரஹ்மா உதவித்தொகை (STR) மற்றும் அடிப்படை மக்கள்சார் உதவி (SARA) ஆகியவை 2026ஆம் ஆண்டுக்கான பட்ஜெட்டில் மேலும் விரிவுபடுத்தப்பட்டுள்ளன.

இதன் அடிப்படையில்,

• ஒன்பது மில்லியன் STR பெறுநர்கள், மாதந்தோறும் RM100 அளவிலான SARA உதவியைப் பெறுவார்கள்;

• e-Kasih திட்டத்தின் கீழ் உள்ள ஒரு மில்லியன் STR பெறுநர்கள், மாதந்தோறும் அதிகபட்சம் RM200 வரை SARA உதவியைப் பெறுவார்கள்;

• திருமணம் ஆகாதவர்கள் (bujang) RM600, அதாவது மாதந்தோறும் RM50 அளவிலான SARA உதவியைப் பெறுவார்கள்.

இது சிறிதளவு உதவி செய்தாலும், ஒதுக்கப்பட்ட தொகை தேவைப்படும் பெரும்பாலான மக்களுக்கு போதுமானதாக இல்லை. தனியார் முதலீட்டாளர்களை ஈர்ப்பதற்காக குறைந்த ஊதியம் மற்றும் குறைந்த நிறுவன வரிகளை நம்பியிருக்கும் தற்போதைய பொருளாதார அமைப்புடன் இணைந்தால், பொருளாதார அமைப்பில் ஒரு விரிவான மாற்றத்தால் மட்டுமே சாதாரண மக்களின் நலனை மேம்படுத்த முடியும்.

மக்களின் வருமானத்தை உயர்த்துவதற்கான மிகவும் பயனுள்ள நடவடிக்கை என்பது குறைந்தபட்ச ஊதியத்தை உயர்த்துவது ஆகும் — ஆனால் இதை இந்தப் பட்ஜெட்டில் எவ்விதமான குறிப்பிடும் செய்யப்படவில்லை. மூத்த குடிமக்களின் நலனைக் கருத்தில் கொண்டு, மலேசிய சோசலிஸ்ட் கட்சி (PSM) ஒவ்வொரு 65 வயது மற்றும் அதற்கு மேற்பட்ட, வேறு எந்த ஓய்வூதியத்தையும் பெறாத நபருக்கும் மாதந்தோறும் RM500 அளவிலான "மூத்த குடிமக்கள் ஓய்வூதியத் திட்டம்" (Pencen Warga Emas) ஒன்றை அறிமுகப்படுத்த அரசுக்கு பரிந்துரைக்கிறது. இத்திட்டம், நஜிப் ரசாக் தலைமையிலான பாரிசான் நேஷனல் அரசின் BR1M திட்டத்தின் நீட்சியாக மட்டுமே உள்ள STR மற்றும் SARA திட்டங்களை விட மக்கள் நலனுக்குப் பெருமளவு பயனுள்ளதாக இருக்கும்.

• வேலைவாய்ப்பு நோக்கில் மட்டுமே மையப்படுத்தப்பட்ட கல்வி அமைப்பு

2026-ஆம் ஆண்டுக்கான பட்ஜெட்டில் கல்வித்துறைக்கு மீண்டும் மிக உயர்ந்த ஒதுக்கீடு வழங்கப்பட்டுள்ளது. ஆனால், அதின் அடிப்படை தத்துவம் (falsafah), குறிப்பிட்ட சில தொழில்துறைகளில் மாணவர்களைப் பயிற்றுவிப்பதிலேயே மையப்படுத்தப்பட்டுள்ளதாகத் தெரிகிறது. இத்துறைகள் — உதாரணமாக செயற்கை நுண்ணறிவு (AI), அரையிணைத் தொழில் (semikonduktor) மற்றும் டிஜிட்டல் தொழில்நுட்பம் — பெரும்பாலும் தனியார் முதலீட்டாளர்களின் நலனுக்கே ஆதரவாக உள்ளன. இதனால், தனியார் துறைகள் அதிக லாபம் ஈட்டுவதற்காக, மக்கள் பணம் (wang rakyat) பயன்படுத்தப்பட்டு, அவர்களுக்காகவே மலிவான தொழிலாளர்களைத் தயாரிக்கும் கல்வி அமைப்பு உருவாகியுள்ளது என்று தோன்றுகிறது.

அரசு, ஐந்து ஆய்வு பல்கலைக்கழகங்களில் பத்து துறைகளில் இளங்கலைப் பட்டப்படிப்பு (Ijazah Sarjana Muda) படிப்புகளுக்காக 1,500 கூடுதல் இடங்களை உருவாக்குவதாக அறிவித்திருந்தாலும், அவற்றில் எத்தனை இடங்கள் முழு கட்டணம் செலுத்தும் (full-paying) மாணவர்களால் நிரம்பும் என்பது கேள்வியாக உள்ளது. மலேசிய சோசலிசக் கட்சி (PSM) வலியுறுத்துவது, முழு கட்டணம் செலுத்தும் மாணவர்களை விட, STPM தேர்ச்சி பெற்ற மாணவர்களுக்கு அதிக அளவில் இடஒதுக்கீடு வழங்கப்பட வேண்டும் என்பதாகும். பல்கலைக்கழகங்களின் வருவாய் பற்றாக்குறையை இந்தப் பட்ஜெட்டில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள பொது பல்கலைக்கழகங்களின் ஆராய்ச்சி மற்றும் மேம்பாட்டு (R&D) முடிவுகளை வணிகரீதியாக்கும் முயற்சிகள் (pengkomersialan hasil R&D) மூலமாக ஈடு செய்ய முடியும்.

பாலர் பள்ளி நிலையிலிருந்து முதுநிலைப் பட்டப்படிப்பு வரை உள்ள அனைத்து மாணவர்களுக்கும் இலவசக் கல்வி வழங்கப்பட வேண்டும் என்ற கோரிக்கையை மலேசிய சோசலிசக் கட்சி (PSM) தொடர்ந்து முன்வைத்து வருகிறது. இம்முறைப் பட்ஜெட்டில், பொருளாதார ரீதியாகப் பின்தங்கிய குடும்பங்களைச் சேர்ந்த 5,800 மாணவர்கள், உயர் கல்விக்கான (tertiary education) முழுமையான இலவசக் கல்வி உதவியை தேசிய உயர் கல்வி நிதியகம் (PTPTN) வழியாகப் பெறுவார்கள். இந்த முயற்சி, கோவிட்-19 காலத்தில் சோசலிச இளைஞர் இயக்கம் (Pemuda Sosialis) முன்வைத்த பரிந்துரையின் அடிப்படையில் செயல்படுத்தப்பட்டுள்ளது. PSM, இந்நடவடிக்கை சரியாக நடைமுறைப்படுத்தப்படுகிறதா என்பதை நெருக்கமாகக் கண்காணித்து, அடுத்தாண்டுகளில் இது அனைத்து மாணவர்களுக்கும் விரிவுபடுத்தப்பட வேண்டும் என்பதற்காக தொடர்ந்து அழுத்தம் கொடுக்கும்.

• நிர்வாகத் துறை வலுப்படுத்தும் முயற்சிகள் இன்னும் போதுமானதாக இல்லை

இப்பட்ஜெட்டில் சிறந்த நிர்வாகத்தை நிலைநிறுத்துவதற்கான  நோக்கில் எடுக்கப்பட்ட சில நடவடிக்கைகள் நேர்மையானவையாகத் தோன்றினாலும், அவற்றில் சிக்கல்கள் உருவாகும் சாத்தியமும் காணப்படுகிறது. அட்டர்னி ஜெனரல்  (Peguam Negara) மற்றும் பொது வழக்கறிஞர் (Pendakwa Raya) பதவிகளின் பணிப்பிரிவு (pengasingan peranan) உண்மையிலேயே தேவையான ஒன்று. ஆனால், இருவரையும் பிரதமர் நியமிக்கும் நிலையில் இருந்தால், அதன் நோக்கம் பயனற்றதாக மாறும். அதேபோன்று, MyDigital ID திட்டம் 1.5 கோடி பயனர்களுக்காக விரிவுபடுத்தப்படுவது, அரசின் இணையச் சேவைகளை ஒருங்கிணைப்பதில் உதவலாம் என்றாலும், பல்வேறு தளங்களில் ஒரே மாதிரியான அணுகல் இல்லாதது இன்னும் ஒரு சிக்கலாகவே உள்ளது. மேலும், மக்களின் தனிப்பட்ட தரவு மற்றும் பதிவேற்றப்பட்ட தகவல்களின் பாதுகாப்பை உறுதிப்படுத்துவதில் அரசின் திறன் இன்னும் திருப்திகரமாக இல்லை.

இதற்கும் மேலாக, நிதி ஒழுங்கின்மை (ketirisan) தொடர்பான பிரச்சினைக்கு இப்பட்ஜெட்டில் போதுமான முக்கியத்துவம் வழங்கப்படவில்லை.

தேசிய கணக்காய்வாளர் (Ketua Audit Negara) அவர்களின் அறிக்கையின்படி, மொத்தப் பட்ஜெட்டின் சுமார் 10 சதவீதம் தொகை, மிகைப்படியான ஒப்பந்தச் செலவுகள், செயல்திறன் குறைபாடு மற்றும் பல்வேறு வீண்செலவுகள் மூலம் வீணடிக்கப்படுவதாக மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது.

மலேசிய சோசலிசக் கட்சி (PSM) பரிந்துரைப்பது:

• தேசிய கணக்காய்வுத் துறையின் (Jabatan Audit Negara) அதிகாரங்களையும் திறனையும் வலுப்படுத்தி, நிதி ஒழுங்கின்மை கண்டறியப்பட்ட பிற துறைகள் மற்றும் அமைப்புகளையும் விசாரிக்கும் அதிகாரத்தை கணக்காய்வாளர்  தலைவர் (Ketua Audit Negara) பெற வேண்டும்.

• இதனுடன், ஊழல் என்ற வரையறைக்கு (definisi rasuah) கணக்காய்வுக் கூறுகளும் இணைக்கப்பட வேண்டும் — அதாவது, தங்களின் வருமானத்தை விட அதிகமான சொத்துக்களை வைத்திருக்கும் ஒவ்வொரு நபரின் (குறிப்பாக அரசியல்வாதிகளின்) சொத்து மூலத்தைப் பற்றி விசாரணை நடத்தப்பட வேண்டும்.

சுருக்கமாகச் சொன்னால், 2026 பட்ஜெட், முதலாளித்துவ அமைப்புமுறையால் சாதாரண மக்களின் நிலை மோசமடைந்து வருவதன் தொடர்ச்சியாகும். 

மடானி அரசு அல்லது வேறு எந்த முக்கிய அரசியல் கட்சியோ மக்களுக்குத் தேவையான புதிய மற்றும் முன்னேற்றமான கருத்துக்களை உருவாக்குவதில் தோல்வியடைந்துள்ளன. இதனால், சாதாரண மக்கள் இவ்வகை புதிய சிந்தனைகளையும் மாற்றுக் கொள்கைகளையும் உணர்ந்து, அவற்றை முன்னெடுத்து, அவை பிரதான அரசியல் திசையாக ஏற்கப்படும் வகையில் போராடுவது அவசியம்.

எழுதியவர்

அரவீந்த் கதிர்ச்செல்வன்,                                                                                                          Penyelaras Biro Kajian Dasar                                                                                                        PSM மத்திய செயற்குழு உறுப்பினர்

நன்றி: உத்துசான் மலேசியா

டிரம்ப் வருகையை எதிர்க்கும் 5 காரணங்கள்

டிரம்ப் கலந்துக்கொள்ளும் ஆசியான் உச்சி நிலை மாநாடு வருகையை எதிர்க்கும் 5 காரணங்கள்

அமெரிக்கா அதிபர் டொனால்ட் டிரம்ப் , இம்மாத இறுதியில் நடைபெறவுள்ள 47-வது ஆசியான் உச்சி நிலை மாநாட்டில் பங்கேற்க திட்டமிடப்பட்டுள்ளார். எனினும், இந்த அழைப்பை திரும்பப் பெறுவது அவசியம்.

ஏன்?

கீழே உள்ள விளக்கத்தைப் படிப்பதோடு, அக்டோபர் 26 அன்று, கோலாலம்பூரில் நடைபெறும் “டிரம்பை எதிர்க்கும் மக்கள் ஒன்றுகூடலில்” கலந்து கொள்ளவும் மறக்காதீர்கள்!

1 காசாவில் இனப்படுகொலை குற்றத்திற்கு அமெரிக்கா மிக முக்கியமான துணைபுரிகிறது

                                    

• ஆயுதங்கள் மற்றும் வெடிமருந்துகளின் தடையற்ற விநியோகம் மற்றும் ஐக்கிய நாடுகள் பாதுகாப்பு சபையில் அமெரிக்க  veto அதிகாரத்தின் பாதுகாப்பு இல்லாமல், இஸ்ரேலிய இந்த வன்முறை தொடர முடியாது.
•  அமெரிக்கா தனது ஆதரவை நிறுத்தினால், இஸ்ரேல் போரை நிறுத்தி பேச்சுவார்த்தை செயல்முறையைத் தொடங்க வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்படும்.

 

2. அமெரிக்க வெளியுறவுக் கொள்கையை, இராணுவ-தொழில்துறை வளாகம் கையகப்படுத்தியுள்ளது

• அமெரிக்க பொருளாதாரம் மற்றும் அரசியலில் இராணுவ-தொழில்துறை வளாகம் அதிகளவில் ஆதிக்கம் செலுத்தி வருகிறது. 
• இக்கூட்டணி, உலகம் முழுவதும் அமைதியின்மையும் பதற்றத்தையும் தூண்டி, அதனால் மேம்பட்ட மற்றும் விலையுயர்ந்த ஆயுதங்களுக்கான தேவை அதிகரிப்பதன் மூலம் பெரும் லாபத்தைப் பெற்றுக்கொள்கிறது.

3 அமெரிக்காவின் கொடூரமான வர்த்தகத் தடைகள் — மக்களுக்குக் கெடுதியையும் துயரத்தையும் ஏற்படுத்துகின்றன

•        கியூபா, வெனிசுலா, ஆப்கானிஸ்தான் மற்றும் ஈரான் போன்ற நாடுகள் மீது அமெரிக்கா கடுமையான வர்த்தகத் தடைகள் விதித்துள்ளது. இந்த நாடுகள், அமெரிக்கா மற்றும் உலக வங்கியின் வளர்ச்சி மாதிரிகளைப் பின்பற்ற மறுத்ததற்காகவே தண்டிக்கப்படுகின்றன.
•       இந்தத் தடைகள், அந்த நாடுகளின் பொதுமக்களுக்குச் சிரமம், வறுமை மற்றும் அடிப்படைத் தேவைகளின் பற்றாக்குறை ஏற்படுத்தி, மனிதாபிமான நெருக்கடியை தீவிரப்படுத்துகின்றன.

 

4 அமெரிக்காவின் மிகப்பெரிய நிறுவனங்கள் மேலும் பணக்காரர்களாகி வருகின்றனர்

• நிறுவன வரிக் குறைப்புகள் மற்றும் அமெரிக்க பன்னாட்டு நிறுவனங்களுக்கு எதிராக உலகளாவிய குறைந்தபட்ச வரியை (Global Minimum Tax) விதிப்பதை மறுப்பது, பெரிய நிறுவனங்களுக்கு பெரும் நன்மையாகியுள்ளது.
• மேலும், அமெரிக்கா தனது பெருநிறுவனங்களைப் பாதுகாக்கும் வகையில் சர்வதேச விவகாரங்களில் தலையிடுகிறது — உதாரணமாக, கூகிள் மீது ஐரோப்பிய ஒன்றியம் (EU) 2.95 பில்லியன் யூரோ அபராதம் விதித்தபின், அமெரிக்கா அச்சுறுத்தும் நிலைப்பாட்டை எடுத்தது.

5 சர்வதேச குற்றவாளி மற்றும் அடக்குமுறை/ பகடிவதைச் செயல்களின் அடையாளம்

• பிற ஊழல்களுடன்  டொனால்ட் டிரம்ப்,  பாலியல் தாக்குதல் வழக்கிலும் வணிகப் பதிவுகள் போலி செய்த குற்றத்திலும் குற்றவாளியாகத் தீர்ப்பளிக்கப்பட்டுள்ளார்.
• அவர் அடக்குமுறை மற்றும் வன்முறையான நடத்தை மூலம் இளைஞர் தலைமுறைக்கு மிக மோசமான முன்னுதாரணமாக திகழ்கிறார்.

தோட்டங்களில் மாடுகள்: வாழ்வாதாரம் மற்றும் உணவுப் பாதுகாப்புக்கான போராட்டம்

தோட்டங்களில் மாடுகள்: 

வாழ்வாதாரம் மற்றும் உணவுப் பாதுகாப்புக்கான போராட்டம் !

தலைமுறை தலைமுறையாக, தோட்டத் தொழிலாளர்கள் தோட்டப் பகுதிகளில் மாடுகளை வளர்த்து வருகின்றனர். இந்த நடைமுறை, தோட்டத் தொழிலாளர்களின் சம்பளம் மிகவும் குறைந்திருந்த காலத்தில் தொடங்கியது. அப்போது, மறைந்த பிரதமர் துன் அப்துல் ரசாக் அவர்கள் “புக்கு ஹிஜாவ்” (Buku Hijau) என்ற முயற்சியை அறிமுகப்படுத்தி, தொழிலாளர்கள் தங்கள் வருமானத்தை அதிகரிக்க காய்கறி பயிரிடவும், கால்நடைகளை வளர்க்கவும் ஊக்குவித்தார்.

பல தசாப்தங்களாக, சில தோட்டக் குடும்பங்கள் அப்பகுதிகளை விட்டு வெளியேறியிருந்தாலும், சில குடும்பங்கள் இன்னும் தோட்டங்களின் எல்லைப் பகுதிகளில் மாடுகளை வளர்த்துவருகிறனர். கத்ரி (Guthrie) உள்ளிட்ட பல தோட்ட மேலாண்மைகள் வரலாற்றில்,  இத்தகைய சிறு அளவிலான கால்நடை வளர்ப்போருக்கு இடம் மற்றும் ஆதரவினை வழங்கியிருந்தன.

எனினும், சமீப ஆண்டுகளில், குறிப்பாக 2019ஆம் ஆண்டில், சைம் டார்பி (Sime Darby) நிறுவனம் “கால்நடைகள் இல்லாத கொள்கை” (Zero-Cattle Policy) என்ற புதிய நடைமுறையை அறிமுகப்படுத்தி, மூன்று மாதங்களுக்குள் அனைத்து கால்நடைகளையும் உடனடியாக அகற்றுமாறு உத்தரவு பிறப்பித்தது.

இந்த திடீர் தீர்மானம், தங்கள் கால்நடைகளை வேறு இடத்திற்கு மாற்ற இடமில்லாமல் இருந்த கால்நடை வளர்ப்போருக்கு கடுமையான பாதிப்பையும் பொருளாதார துன்பத்தையும் ஏற்படுத்தியது.

இதன் விளைவாக, பல்வேறு எதிர்ப்பு நடவடிக்கைகள் வெடித்தன. அதில், 2019 ஆகஸ்ட் 8-ஆம் தேதி சைம் டார்பி தலைமையகத்தின் முன்பாகவும், 2019 செப்டம்பர் 19-ஆம் தேதி விவசாய அமைச்சகத்தின்  முன்பாகவும் நடைபெற்ற போராட்டங்கள் குறிப்பிடத்தக்கவை.

அப்போது விவசாய அமைச்சராக இருந்த மறைந்த சலாவுதீன் அயூப்பின்  தலையீட்டின் பேரில், வெளியேற்ற நடவடிக்கைகள் தற்காலிகமாக நிறுத்தப்பட்டன.

ஆனால், துரதிர்ஷ்டவசமாக, இந்த பிரச்சினை 2024 - ஆம் ஆண்டில் மீண்டும் எழுந்தது, மேலும் விவசாயம் மற்றும் உணவுப் பாதுகாப்பு அமைச்சகத்திடம் (MAFS)  மீண்டும் உதவி கோரி, மாட்டு வளர்ப்போர் அணுகினர்.

இதனையடுத்து பல சந்திப்புகள் நடத்தப்பட்டன. மாட்டு வளர்ப்போர் குழு, வெளியேற்ற நடவடிக்கைகளை இடைநிறுத்துமாறு கோரிக்கை விடுத்தது. எனினும், சைம் டார்பி நிறுவனம் தங்கள் மேல்நிலை நிர்வாகிகளை அந்தக் கூட்டத்திற்கு அனுப்ப மறுத்து, செயலாக்க (enforcement) அதிகாரிகளை மட்டுமே அனுப்பியது.

இதன் அடிப்படையில், சம்பந்தப்பட்ட தரப்புகளின் நிலைப்பாடுகளைப் பின்வருமாறு சுருக்கமாகக் குறிப்பிடலாம்:

• சைம் டார்பி தோட்ட உரிமையாளர்கள்: மாடுகள் தொந்தரவு விளைவிப்பதாகவும், அவை தோட்டப் பகுதிகளுக்குள் நுழைந்து  செம்பனை நாற்றங்கால்கள் மற்றும் நர்சரிகளை சேதப்படுத்துவதாகவும் தெரிவித்தனர்.

• மாடு வளர்ப்போர்: தாங்கள் அரசாங்கத்திடமிருந்து எந்த நிதி உதவியையும் நாடவில்லை; மாறாக, தங்களின் கால்நடைகளுக்கு மேய்ச்சல் நிலம் மட்டுமே தேவைப்படுகின்றது, ஆனால் அதற்கான இடங்கள் மிகவும் குறைவாக உள்ளன என்று வலியுறுத்தினர். மேலும், பால் மற்றும் இறைச்சி வழங்குவதன் மூலம் தேசிய உணவுப் பாதுகாப்பில் பங்களிப்பு செய்வதையும், தடைசெய்யப்பட்ட பகுதிகளில் மாடுகள் நுழையாதவாறு முழு பொறுப்பும் ஏற்கத் தயாராக இருப்பதையும் அவர்கள் தெரிவித்தனர்.

• கால்நடைத் துறை (Veterinary Department): கால்நடைகளும் செம்பனை சாகுபடியும் இணைந்து செயலாற்ற முடியும் என்பதை ஒப்புக்கொண்டனர். மாடுகள் தோட்டங்களில் இருப்பது செம்பனை  விளைச்சலை மேம்படுத்தும் என்பதை நிரூபிக்கும் ஆதாரங்கள் உள்ளதாகவும், சாவித் சபா (Sawit Sabah) போன்ற நிறுவங்கள் மாடு–செம்பனை ஒருங்கிணைப்புக்காக ஊக்கத்தொகை வழங்குவதாகவும் குறிப்பிட்டது.

விவசாயம் மற்றும் உணவுக் காப்புறுதி அமைச்சகத்தின் (Kementerian Pertanian dan Keterjaminan Makanan) கீழ் செயல்படும் கால்நடைத் துறை, 2023 ஆம் ஆண்டில் “மாட்டிறைச்சி உற்பத்திக்கான ஒருங்கிணைந்த முறையான கால்நடை வளர்ப்பு வழிகாட்டி நூல் (Buku Panduan Menternak Lembu Pedaging Secara Integrasi Bersistematik)” எனும் 66 பக்க வழிகாட்டி ஆவணத்தை தயாரித்தது.

இந்த ஆவணம், மாடு வளர்ப்பு மற்றும் செம்பனைச் சாகுபடி இணைந்து இயங்கும் நடைமுறையை அதிகாரபூர்வமாக அமைப்பதற்காக வடிவமைக்கப்பட்டது. எனினும், சைம் டார்பி இந்நெறிமுறையை பின்பற்ற மறுத்துள்ளது.

இதுகுறித்து கேள்வி எழுப்பப்பட்டபோது, அவர்களின் செயலாக்க அதிகாரிகள், தாங்கள் விவசாய அமைச்சகத்தின் கீழ் அல்லாமல், பொருட்கள் அமைச்சகத்தின் (Ministry of Commodities) கீழ் வருவதாக தெரிவித்தனர்.

இவ்வாறு அமைச்சகங்களுக்கிடையிலான அதிகாரப் பிரிவு (jurisdictional divide) காரணமாக, இந்த விவகாரம் முன்னேற்றமின்றி நின்றுள்ளது —  சைம் டார்பி அரசாங்கத்துடன் இணைக்கப்பட்ட நிறுவனமாக- (Government-Linked Company) (GLC) இருந்தபோதிலும், இந்த அதிகார வரம்பு  முன்னேற்றத்தைத் தடுத்து நிறுத்தியுள்ளது, இது, அமைச்சகங்களுக்கு இடையேயான ஒருங்கிணைப்பை எளிதாக்க வேண்டும்.

சிலாங்கூரில் நிலைமை மோசமடைந்துள்ளது

சிலாங்கூரில், உள்ளூர் அதிகாரிகளும் காவல்துறையும், சைம் டார்பி நிறுவனத்துக்கு உதவி செய்து, மாடுகளை வலுக்கட்டாயமாக அகற்றும் நடவடிக்கைகளில் ஈடுபட்டுள்ளனர்.

இவ்வாறான ஒரு நடவடிக்கையின் போது,  இரு விவசாயிகள் கைது செய்யப்பட்டனர். மேலும் கவலையளிக்கும் விதமாக, நில அலுவலகத்தால் பறிமுதல் செய்யப்பட்ட கால்நடைகள் ஏலம் விடப்படுவதாகக் கூறப்படுகிறது. மேலும் விவசாயிகள் தங்கள் சொந்த கால்நடைகளை மீட்டெடுக்க அபராதம் செலுத்த வேண்டிய கட்டாய நிலை ஏற்பட்டுள்ளது. பின்னர் அவை மீண்டும் அதே தோட்டங்களுக்கு திருப்பி அனுப்பப்படுகின்றன, அங்கிருந்தே அவை முன்பு அகற்றப்பட்டிருந்தன. இத்தகைய நடைமுறை, ஒரு வகையில் வருவாய் ஈட்டும் திட்டமாக (revenue-generating scheme) மாறியிருக்கிறதா என்ற கேள்வி எழுகிறது.

இந்த நடவடிக்கைகளின் போது, ​​பல கால்நடைகள் இறந்துவிட்டன அல்லது காணாமல் போயின, மேலும் அவை சம்பந்தப்பட்ட சில நபர்களால் விற்கப்பட்டதா அல்லது நுகரப்பட்டதா என்பதில் சந்தேகம் நிலவுகிறது.

இந்தச்  செயல்முறை வெளிப்படைத்தன்மை இல்லாததால் (lack of transparency) கடுமையாக விமர்சிக்கப்பட்டுள்ளது — இரவில் விவசாயிகளின் மேற்பார்வை இல்லாமல்  நடத்தப்படுகின்றன, மேலும் இது குறித்து கால்நடை வளர்ப்போர் சமூகம் முழுமையாக கண்டனமும் தெரிவித்துள்ளனர்.

இதுவரை, கால்நடை வளர்ப்போர் சுமார் 120 போலீஸ் புகார்களை பதிவு செய்துள்ளனர்; ஆனால் அதற்கு இதுவரை அதிகாரிகளிடமிருந்து எந்தத் தெளிவான நடவடிக்கையும் எடுக்கப்படவில்லை.

இன வன்முறையும் அரசியல் தோல்விகளும்

இந்தப் பிரச்னை, சில உள்ளூர் சட்டமன்ற உறுப்பினர்களால் தவறாக இனப் பிரச்சினையாக மாற்றப்பட்டது. அவர்கள், இந்தியத் தோட்டத் தொழிலாளர்களின் மாடுகள் ஒரு மலாய் கிராமவாசியை கொன்றன என்று தவறான குற்றச்சாட்டுகளை முன்வைத்து, கிராமவாசிகளை தோட்டங்களுக்கு சென்று அந்த மாடுகளைப் பிடிக்கத் தூண்டினர்.

எந்தவிதமான ஆதாரங்களோ கைது நடவடிக்கைகளோ இல்லாதபோதிலும், இந்தச் சம்பவம் தேவையற்ற வகையில் இனச் சச்சரவுகளைத் தூண்டியுள்ளது.

இந்நிலையில், PSM மட்டுமே தலையீடு செய்து, மாநில அரசை நிலைமைக்குச் சமாதானம் ஏற்படுத்தி, தீர்வுகளைத் தேடுமாறு வலியுறுத்தியது.

மாநில முதல்வர் (Menteri Besar) அலுவலகத்துடன் பலமுறை உரையாடலுக்கான கோரிக்கைகள் வைக்கப்பட்டிருந்தாலும், வழக்கம்போல் வாக்குறுதிகள் மட்டும் வழங்கப்பட்டன; ஆனால் எந்தத் தெளிவான நடவடிக்கையும் எடுக்கப்படவில்லை.

2025 ஜனவரி 22 அன்று,  Gabungan Penternak Marhaen அமைப்பு  சிலாங்கூர் மாநில முதல்வருக்கு ஒரு மகஜரை சமர்ப்பித்தது. அதில் சுமார் 100 கால்நடை வளர்ப்போர்கள் கலந்து கொண்டனர்.  அப்போது Encik Daing Muhammad Reduan என்ற மாநில முதல்வரின் உதவியாளர், சம்பந்தப்பட்ட அனைத்து தரப்புகளையும் இணைத்து ஒரு சந்திப்பை ஏற்பாடு செய்வதாக உறுதியளித்தார்.

ஆனால், ஒன்பது மாதங்கள் கடந்தும், அந்தச் சந்திப்பு இன்னும் நடைபெறவில்லை.

தற்போது மீண்டும், 2025 அக்டோபர் 2-ஆம் தேதி, மேலும் ஒரு மகஜர் சமர்ப்பிக்கப்பட்டது; இம்முறை Firdaus என்ற அதிகாரி அதேவிதமான வாக்குறுதியையே வழங்கியுள்ளார்.

இதுவரை நடந்த அனைத்தையும் பொருத்து பார்க்கையில், இந்த பிரச்சினையை தீர்க்க அரசியல் விருப்பமோ உறுதிப்பாடோ இல்லாதது தெளிவாகத் தெரிகிறது.

தீர்வுகள் கண்முன் இருக்கின்றன — ஆனால் உறுதிமொழிகள்?

மலேசியா தற்போது தன்னுடைய மாட்டிறைச்சி மற்றும் பால் தேவைகளில் பெரும் பகுதியை இறக்குமதியையே நம்பியிருக்கிறது. 2023ஆம் ஆண்டு நிலவரப்படி, மலேசியாவின் மாட்டிறைச்சி/கால்நடை இறைச்சிக்கான  தன்னிறைவு விகிதம் (Self-Sufficiency Ratio – SSR) வெறும் 15.9% ஆக இருந்தது. அதேசமயம், புதிய மாட்டுப் பாலுக்கான SSR சுமார் 57.3% மட்டுமே; இதன் பொருள், நாட்டின் பால் தேவையின் 42–43% வெளிநாடுகளிலிருந்து இறக்குமதி செய்யப்படுகிறது.

இந்த கால்நடை விவசாயிகள் உணவுப் பாதுகாப்பிற்கான ஒரு உள்நாட்டு தீர்வை பிரதிநிதித்துவப்படுத்துகிறார்கள், இருப்பினும்  அவர்கள் தற்போது  திட்டமிட்ட இடமாற்றம் மற்றும் ஒடுக்குமுறைக்கு உட்படுத்தப்படுகின்றனர்.

இதற்கான ஒரே நடைமுறை தீர்வு —

• சைம் டார்பி உடனடியாக கால்நடை வளர்ப்போருக்கு எதிரான ஒடுக்குமுறைகளை நிறுத்த வேண்டும்,

• சம்பந்தப்பட்ட அனைத்து தரப்புகளுடனும் அர்த்தமுள்ள உரையாடலை ஏற்படுத்த வேண்டும். 

• அமைச்சகங்களுக்கிடையிலான ஒருங்கிணைப்பை எளிதாக்கி, கொள்கை முரண்பாடுகளை தீர்க்க நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும்,

• மேலும், மாடுவளர்ப்பு–செம்பனை ஒருங்கிணைப்பு தொடர்பான கூட்டாட்சி வழிகாட்டுதல்களை பின்பற்ற வேண்டும்.

மாநில மற்றும் மத்திய அரசாங்கங்கள் வாழ்வாதாரங்களைப் பாதுகாக்கவும், உணவு சுயாட்சியை (Food Sovereignty)  மேம்படுத்தவும், நீதியை நிலைநிறுத்தவும் தங்கள் கொள்கைகளை சீரமைக்க வேண்டும்.

இது மிகுந்த முரண்பாடாகும்: மத்திய மடானி அரசாங்கம் கால்நடை வளர்ப்பும் தோட்டச் சாகுபடியும் இணைந்து இயங்கும் கொள்கையை ஆதரிக்கிறது; ஆனால் அதே சமயம், மாநில மடானி அரசு மற்றும் கூட்டாட்சியுடன் இணைந்த ஒரு GLC நிறுவனம் (சைம் டார்பி) இதே கொள்கையை தகர்க்கும் விதத்தில் செயல்படுகின்றன.

எஸ். அருட்செல்வன்

PSM துணைத் தலைவர் மற்றும் 

Gabungan Marhaen ஒருங்கிணைப்பாளர்

9 அக்டோபர் 2025

மரியாதைக்குரிய YB NGA KOR MING அவர்களுக்கு பி.எஸ்.எம். கட்சியின் திறந்த கடிதம்

8 அக்டோபர் 2025

நகர்ப்புற புதுப்பித்தல் திட்டமிடல் சட்டம் (URA) மசோதாவை அடுத்த ஆண்டுக்கு ஒத்திவைக்க அறிவுறுத்தப்படுகிறது!

மரியாதைக்குரிய YB NGA KOR MING...  அவர்களுக்கு,

குடியிருப்பு சங்கங்கள், தேசிய வீடு வாங்குபவர்கள் சங்கம் மற்றும் அரசியல் கட்சிகள் உள்ளிட்ட பல குழுக்கள் நியாயமான கவலைகளை எழுப்பியுள்ளதால், நகர்ப்புற புதுப்பித்தல் சட்டத்தின் தாக்கல் அடுத்த ஆண்டுக்கு ஒத்திவைக்குமாறு நான் உங்களை மிகவும் மரியாதையுடன் கேட்டுக்கொள்கிறேன். திருத்தப்பட்ட மற்றும் மேம்படுத்தப்பட்ட மசோதா நாடாளுமன்றத்தில் தாக்கல் செய்யப்படுவதற்கு முன்பு பரந்த ஒருமித்த கருத்தை அடையும் வகையில் இந்தக் கவலைகள் கவனிக்கப்பட வேண்டும்.

PSM, இதற்கு முன்பு இது தொடர்பாக முன்வைத்த சில முக்கிய பிரச்சினைகளில் அரசாங்கம் கவனம் செலுத்துமாறு கேட்டுக்கொள்கிறது (மற்ற அமைப்புகள் எழுப்பியுள்ள அம்சங்களுக்கு கூடுதலாக).

முதலாவது பிரச்சினை வாடகையாளர்கள் குறித்ததாகும். தற்போது முன்மொழியப்பட்டுள்ள மசோதாவில், இந்த விவகாரம் குறித்த எந்தவித குறிப்பும் இல்லை. பழுதடைந்த பல குடியிருப்பு அடுக்குமாடிகளில், குறைந்த வருமானம் கொண்ட பல குடும்பங்கள் வாழ்ந்து வருகின்றன, ஏனெனில் அந்தக் கட்டிடங்களில் வாடகை குறைவாக உள்ளது.

மசோதாவின் பிரிவு 4-ல் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள அறிக்கையில், இவ்வாறான வாடகையாளர்களைப் பற்றிய தரவுகள் இடம்பெற வேண்டும். மேலும், திட்டமிடப்படும் மறுசீரமைப்பு நடவடிக்கைகள் அவர்களின் குடியிருப்பு தேவைகளை கருத்தில் கொள்ள வேண்டியது அவசியம்.

இத்தகைய சூழலில், மாநில அரசுகள் மறுசீரமைப்பு திட்டம் நடைமுறைக்கு வரும் அருகிலுள்ள பகுதியில் “PPR”  அடுக்குமாடி குடியிருப்புகளை அமைத்து, அந்தக் குடும்பங்களுக்கு அவர்களுக்கு ஏற்ற விலைகளில் வீடுகளை வாடகைக்கு வழங்குவது பொருத்தமானதாக இருக்கும்.

இரண்டாவது அம்சமாக, PSM வலியுறுத்த விரும்புவது — மறுசீரமைப்பு திட்டங்கள் இறுதியாக உறுதி செய்யப்படும் முன், உள்ளூர் சமூகத்தின் ஆலோசனை பெறப்பட வேண்டும் என்பதாகும். தற்போது முன்மொழியப்பட்டுள்ள மசோதாவில், இதற்கான எந்தவித ஏற்பாடும் இல்லை.

நகர்ப்புற புதுப்பித்தல் பெரும்பாலும் அதிக மக்கள் தொகை அடர்த்திக்கு வழிவகுக்கும். இது போக்குவரத்து நெரிசலை ஏற்படுத்துமா அல்லது உள்கட்டமைப்பு போதுமானதாக இல்லாததால் திடீர் வெள்ளத்தை ஏற்படுத்துமா? குழந்தைகள் விளையாடுவதற்கு பசுமையான இடங்கள் இருக்குமா? இவை அனைத்தும் அந்தப் பகுதியை மீண்டும் அபிவிருத்தி செய்வதற்கான திட்டத்தில் கவனிக்கப்பட வேண்டும்.

 மேலும், மறுசீரமைப்பு செய்ய திட்டமிடப்பட்ட இடத்தின் 1 கிலோமீட்டர் சுற்றளவில் வசிக்கும் அனைவரையும் உள்ளடக்கிய உள்ளூர் சமூகத்திற்கு, தங்களின் கருத்து மற்றும் பின்னூட்டங்களை வழங்குவதற்கான வாய்ப்பு வழங்கப்பட வேண்டும்.

பொது ஆலோசனை (Public Consultation) மசோதாவில் கட்டாயமாக சேர்க்கப்பட வேண்டும்; திட்டமிடுபவர்கள் தங்கள் கவலைகளை போதுமான அளவு நிவர்த்தி செய்யவில்லை என்று பொதுமக்கள் உணர்ந்தால், அவர்கள் புகார் அளிக்க தெளிவான வழிகளுடன், மசோதாவில் பொது ஆலோசனை கட்டாயமாக்கப்பட வேண்டும்.

அதேநேரத்தில், மசோதாவின் பிரிவு 14(2)-இல் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள இணக்கம் ஊக்குவிக்கும் குழுவிற்கு (Mediation Committee) கூட, பொதுமக்கள் தங்கள் குறைகளைத் தெரிவிக்க முடியுமெனும் வாய்ப்பையும் வழங்குவது பொருத்தமானதாக இருக்கும். இந்தப் பின்னணியில், பிரிவு 10(3) மற்றும் 11(3) ஆகியவை நீக்கப்படுவது அவசியம். இந்த இரு பிரிவுகளும், ஒரு நபர் திட்டம் பற்றிய அறிவிப்பைப் பெற்ற 30 நாட்களுக்குள் எதிர்ப்பைச் சமர்ப்பிக்காவிட்டால், அவர் அதற்கு சம்மதித்தவர் எனக் கருதப்படுவார் என்று கூறுகின்றன. இது மிகவும் கடுமையானது மற்றும் ஜனநாயகத்திற்கு விரோதமானது.

இறுதியாக, நகர்ப்புற புதுப்பித்தல் மத்தியஸ்தக் குழுவின் (Urban Renewal Mediation Committee) சுயாட்சி அல்லது சுதந்திரம் தொடர்பானது ஆகும். 

முன்மொழியப்பட்ட மசோதாவின் பிரிவு 14(2) இல், இந்த இணக்கப்பாட்டு குழுவை நியமிக்கும் அதிகாரம் கூட்டாட்சி மற்றும் மாநில செயற்குழுவிற்குக் கொடுக்கப்பட்டுள்ளது. எனினும், அந்தச் செயற்குழுவே திட்டம் குறித்து முடிவெடுக்கும், டெவலப்பரைத்  தேர்ந்தெடுக்கும், மற்றும் மறுசீரமைப்பு திட்டங்களை அங்கீகரிக்கும் அமைப்பாகவும் செயல்படுகிறது.

நிர்வாகக் குழுவின் நேரடி கட்டுப்பாட்டின் கீழ் இல்லாவிட்டால் மட்டுமே மத்தியஸ்தக் குழு பாரபட்சமற்றதாகவும் நியாயமாகவும் இருக்க முடியும். நகர்ப்புற புதுப்பித்தல் மத்தியஸ்தக் குழுவின் உறுப்பினர்களைத் தேர்ந்தெடுக்கும் பொறுப்பில் உள்ள ஒரு சுயாதீனமான குழுவை வரையறுக்க மசோதாவின் பகுதி IV மறுசீரமைக்கப்பட வேண்டும்.

இதனால், இணக்கப்பாட்டு குழு முழுமையான நடுநிலை மற்றும் நியாயமான வகையில் செயல்பட வேண்டுமெனில், அது செயற்குழுவின் நேரடி கட்டுப்பாட்டிலிருந்து விடுபட்டிருக்க வேண்டும்.

அதற்காக, மசோதாவின் பகுதி IV-ஐ மறுசீரமைத்து, நகர்ப்புற மறுசீரமைப்பு இணக்கப்பாட்டு குழுவின் உறுப்பினர்களைத் தேர்ந்தெடுக்கும் ஒரு சுயாதீனத் தேர்வு குழுவை (Independent Selection Committee) நிறுவுவதற்கான விதிகள் தெளிவாக வரையறுக்கப்பட வேண்டும்.

அந்த சுயாதீனத் தேர்வு குழுவில், ஓய்வு பெற்ற நீதிபதிகள், மூத்த தொழில்முறை நிபுணர்கள், தொழிற்சங்க தலைவர்கள், மற்றும் குடியிருப்பாளர்கள் சங்கத்தின் பிரதிநிதி  ஆகியோர் இடம்பெற வேண்டும்.

மாநில சுல்தான் அல்லது ஆளுநர், மேலே குறிப்பிட்டுள்ள தேர்வு குழுவின் பரிந்துரையின் பேரில், இணக்கப்பாட்டு குழுவின் உறுப்பினர்களை மூன்று ஆண்டுகளுக்கு ஒருமுறை நியமிக்க வேண்டும். மேலும், இணக்கப்பாட்டு குழுவிற்கு தங்களின் கடமைகளை சிறப்பாக நிறைவேற்ற போதுமான நிதி ஒதுக்கீடு வழங்கப்பட வேண்டும், இதன்மூலம் பணியாளர்களை நியமித்து அதன் பொறுப்புகளை திறம்படச் செய்ய முடியும்.

“அதிகாரப் பிரிவு” (Separation of Powers) என்ற இந்தக் கொள்கை, நமது நாட்டின் சிறந்த நிர்வாகத்திற்கான அடிப்படை தத்துவமாகும். எந்த ஒரு சரிபார்ப்பு மற்றும் சமநிலைக் கருவி (check-and-balance mechanism) அமைக்கப்பட்டாலும், இந்தக் கொள்கை கடைப்பிடிக்கப்படுவது மிக அவசியம்.

இத்தகைய அமைப்பு, அரசின் நிறைவேற்று பிரிவிலிருந்து (executive branch) சுயாதீனமாக இருக்க வேண்டும். இல்லையெனில், நிறைவேற்று அதிகாரத்துடன் ஒத்துப் போகாத குழுக்கள் அல்லது தரப்புகளுக்கு எதிராக இத்தகைய அமைப்பு அரசியல் ஆயுதமாகப் பயன்படுத்தப்படும் அபாயம் உள்ளது.

பல்வேறு அமைப்புகள் வெளியிட்டுள்ள கவலைகளை அரசு நேர்மையாக எடுத்துக்கொண்டு, அவற்றை வெளிப்படுத்தி தீர்வு காணும் வாய்ப்பை வழங்குவதன் மூலம், மடானி அரசு எதிர்கால நிர்வாகங்களுக்கு ஒரு நல்ல முன்னுதாரணமாக விளங்குமென நாங்கள் நம்புகிறோம்.

இது, நகர்ப்புற புதுப்பிப்பு சட்ட மசோதா (URA Bill) வில் பொருத்தமான திருத்தங்களின் மூலம் நிறைவேற்றப்படலாம்.

நன்றி

டாக்டர் ஜெயக்குமார் தேவராஜ் 

மலேசிய சோசலிசக் கட்சியின் தேசியத் தலைவர்

உலக வசிப்பிட நாள் 2025: நகர நெருக்கடியை சமாளித்தல்

 பி.எஸ்.எம் பத்திரிக்கை  அறிக்கை  – 

உலக வசிப்பிட நாள் 2025: நகர நெருக்கடியை சமாளித்தல்

மலிவு வீடுகள் மற்றும் நிலைத்த நகர வளர்ச்சிக்கான அரசியல் நிலைப்பாடு தேவை

“Urban Crisis Response (நகர நெருக்கடியை சமாளித்தல்)” என்ற கருப்பொருளுடன்,  2025 உலக வசிப்பிட நாளை முன்னிட்டு, மலேசிய சோசலிசக் கட்சி (PSM)  B40 குடும்பங்களுக்கான தோல்வியடைந்து வரும் நகர்ப்புற வீட்டுவசதி நெருக்கடிக்கு எதிராக மத்திய மற்றும் மாநில அரசுகள் உடனடி மற்றும் விரிவான நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும் என மலேசிய சோசலிசக் கட்சி (PSM) வலியுறுத்துகிறது. 

பின்னணி மற்றும் நெருக்கடியின் உண்மை நிலை

நகர்மயமாதல் விகிதம் தற்போது மொத்த மக்கள் தொகையின் சுமார் 75% அளவுக்கு உயர்ந்துள்ளது. இந்த சூழலில், நகரப் பகுதிகளில் மலிவு வீடுகள் வழங்குவதற்கான அழுத்தம் தொடர்ந்து அதிகரித்து வருகிறது — குறிப்பாக, வீட்டு விலைகள் குடும்ப வருமான உயர்வை விட மிக வேகமாக உயர்ந்துள்ளது.

சொத்துச் சந்தையும் தற்போது அதிகமான “overhang” (விற்பனை ஆகாத வீடுகள்) பிரச்சனையை எதிர்கொள்கிறது; அதாவது, கட்டுமானம் முடிந்தும் இன்னும் விற்கப்படாத வீடுகள் பெருமளவில் உள்ளன. B40 குடும்பங்கள் உயர் வாடகைச் சுமையால் பாதிக்கப்படுகின்றனர்; வீடு வாங்குவது கடினமாக உள்ளது, அல்லது அவர்கள் நகர மையத்திலிருந்து தொலைவான புறநகரப் பகுதிகளுக்கு இடம்பெயர வேண்டிய நிலைக்கு தள்ளப்பட்டுள்ளனர் — அங்கு போக்குவரத்து மற்றும் அடிப்படை வசதிகளுக்கான அணுகல் குறைந்துள்ளது.

கோலாலம்பூர் போன்ற நகர மையங்களில், வாடகையாளர்கள் நியாயமான வாடகை விலைகளைப் பற்றி பேச்சுவார்த்தை நடத்துவதிலும் சிரமங்களை சந்திக்கின்றனர். பல வீட்டு திட்டங்கள் தாமதமாகவோ அல்லது கைவிடப்பட்ட நிலையிலோ உள்ளன; ஜனவரி 2023 நிலவரப்படி, 718 வீட்டு திட்டங்கள் தாமதமாகவோ அல்லது கைவிடப்பட்டதாகப் பதிவாகியுள்ளன. இந்த நெருக்கடி வெறுமனே வீடுகளின் பற்றாக்குறை மட்டுமல்ல, நியாயமற்ற விநியோகமும் ஆகும்.

B40 குடும்பங்கள் எதிர்கொள்ளும் அடிப்படைப் பிரச்சினைகள்

 மலிவு விலை வீட்டுவசதி செயற்குழுவின் (JRM) அனுபவத்தில், கேமரன் மலை மற்றும் சிலாங்கூரில்  மக்கள்தொகை மற்றும் அரசியல் வேறுபாடுகள் இருந்தபோதிலும்,  சில முக்கியப் பிரச்சினைகள் ஒன்று போலவே காட்டுகின்றன:

a)  வீட்டு கடனைப் பெறுவதிலான சிரமங்கள்

B40 குடும்பங்கள் வீட்டு கடன் பெறுவதில் பெரும் சிரமங்களை எதிர்கொள்கின்றன. இதற்கு முக்கிய காரணங்கள் — அடமானமாகச் சமர்ப்பிக்கப் பொருந்தும் சொத்து இல்லாமை, வங்கிகளின் கடுமையான மதிப்பீட்டு அளவுகோல்கள், மேலும் பிறருக்காக கடன் உத்தரவாதம் அளித்ததற்காக கருப்புப் பட்டியலில் சேர்க்கப்படும் அபாயம் ஆகியவையாகும். Skim Jaminan Kredit Perumahan போன்ற திட்டங்கள், தேவையான அனைத்து ஆவணங்களும் உள்ளவர்களுக்கு மட்டும் உதவி வழங்குகின்றன; எனவே, ஆவணங்கள் முழுமையற்ற பல குடும்பங்கள் இதன் பலனை பெற முடியாமல் உள்ளனர்.

b) “மலிவு வீடு” என்ற பெயரில் விற்பனை செய்யப்படும் வீடுகள், உண்மையில் மலிவு அல்ல

“மலிவு வீடு” என்ற லேபிளுடன் விற்கப்படும் வீடுகளின் விலை பொதுவாக RM200,000 முதல் RM300,000 வரை இருக்கிறது.  இந்த விலை வரம்பு B40 குடும்பங்களின் நிதி திறனை வெகுவாக மீறுகிறது. அவர்கள் இப்படிப் பட்ட வீடுகளை வாங்கினாலும்,  அவை அதிக மாதாந்திர தவணை செலுத்தும் சுமையை ஏற்படுத்துகின்றன. மேலும்.  அவர்களின் அத்தியாவசிய செலவுகளைப் (உணவு, கல்வி, சுகாதாரம் போன்றவை) பாதிக்கிறது.

c) 10% வைப்புத்தொகை தடை

B40 குடும்பங்கள் வீடு சொந்தமாக்கிக் கொள்வதற்கான முக்கிய தடையாக இருப்பது 10% வைப்புத்தொகை செலுத்துவதாகும். குறைந்த ஊதியம் மற்றும் அதிக வாழ்க்கைச் செலவு காரணமாக இது வசூலிக்க கடினமாக உள்ளது. இதனால், சொந்த வீடு வாங்கும் அவர்களின் கனவு இன்னும் தொலைதூரமாகிறது.

d) தனியார் வங்கி கடன் வசூல் நடைமுறைகள் பேங்க் நெகாரா மலேசியாவால் மோசமாகக் கட்டுப்படுத்தப்படுகின்றன.

தனியார் வங்கிகள் வழங்கும் வீட்டுக்கடன்களில், வசூல் (collection) செய்யும் முறைகளில் கட்டுப்பாட்டு மேலாண்மை இல்லாததால், B40 குடும்பங்கள் மிகுந்த அபாயத்தில் உள்ளன. குடும்ப உறுப்பினர்கள் நோய், விபத்து அல்லது இயற்கை பேரழிவு போன்ற எதிர்பாராத நிகழ்வுகளை சந்திக்கும் போது, அவர்கள் கடன் தவணைகளைச் செலுத்த முடியாமல் போகும் அபாயம் அதிகரிக்கிறது. இதன் விளைவாக, அவர்கள் வீட்டிலிருந்து வெளியேற்றப்படுதல் (pengusiran) அல்லது வீடு இழத்தல் போன்ற நிலைகளுக்கு ஆளாகின்றனர்.

e) PPR / PPRT வீடுகளின் பற்றாக்குறை

மக்கள் வீட்டு திட்டம் (PPR) மற்றும் வறுமைநிலை மக்களுக்கான வீட்டு திட்டம் (PPRT) ஆகியவற்றின் கீழ் வழங்கப்படும் வீடுகளின் எண்ணிக்கை மிகவும் குறைவாக உள்ளது.  இதன் விளைவாக, B40 குடும்பங்கள் அரசாங்கம் ஏற்பாடு செய்திருக்கும் வீடு பெறுவதற்காக மிக நீண்டகாலம் காத்திருக்க வேண்டிய நிலைக்கு தள்ளப்பட்டுள்ளனர். இந்த நிதர்சன உண்மை சிலாங்கூர் மாநிலத்தின் அதிகாரப்பூர்வ புள்ளிவிவரங்கள் மூலமாகவும் உறுதிப்படுத்தப்பட்டுள்ளது.

f) அரசியல் தலையீடு மற்றும் அரசாங்க அமைப்புகளின் பலவீனமான செயல்திறன்

மலேசியாவில் B40 குடும்பங்களுக்கான தனித்துவமான வீட்டு கொள்கை (housing policy) இல்லை. இதனால், குறைந்தபட்ச ஊதியம் (gaji minimum) போன்ற முக்கிய காரணிகள் கூட கொள்கை உருவாக்கத்தில் சேர்க்கப்படவில்லை. சிலாங்கூர் மாநிலத்தில், LPHS (Lembaga Perumahan dan Hartanah Selangor) நிறுவனம் வீட்டு திட்டங்களை மேற்பார்வை மற்றும் ஒழுங்குமுறை செய்யும் வரையிலேயே தன்னை வரையறுக்கிறது — ஆனால், B40 குடும்பங்களுக்கு நேரடி ஆதரவு அளிப்பதில் தவறுகிறது. பாஹாங் மாநிலத்தில், மாநில அரசு நிலம் வழங்கும் திறனை மட்டுமே கொண்டுள்ளது; ஆனால், திட்டத்தை முன்னெடுக்க மத்தியஅரசின் அனுமதி, குறிப்பாக தேசிய வீட்டு துறை (JPN) மற்றும் பொருளாதார திட்டமிடல் பிரிவு (EPU) மற்றும் நிதி அமைச்சகம் (MOF) ஆகியவற்றின் விருப்பத்தைப்  சார்ந்துள்ளது.

மடானி மற்றும் URA

MADANI அரசு சில குழுக்களை இலக்காக கொண்டு (குறைந்த வருமானக் குடும்பங்கள் உள்ளிட்ட) வீடுகள் வழங்குவதற்கான சில நடவடிக்கைகளை எடுத்திருந்தாலும், அது நிலப் பயன்பாடு, நகர திட்டமிடல், மற்றும் வளர்ச்சி கொள்கைகள் ஆகியவற்றை நிர்வகிக்கும் முறையில் நிலவும்  ஏற்றத்தாழ்வுகளை  தீர்க்க முடியவில்லை. இந்த ஆண்டின் சர்ச்சைக்குரிய மசோதாவாக இருப்பது நகர மறுசீரமைப்பு சட்டம் (Urban Renewal Act – URA) ஆகும், இது தற்போது மேலதிக ஆய்வுக்காக ஒத்திவைக்கப்பட்டுள்ளது.

இந்த URA சட்டம் குறித்த கவலை என்னவெனில் — இது பேரம் பேசும் சக்தி இல்லாத சிறு சொத்து உரிமையாளர்களுக்கு அழுத்தம் ஏற்படுத்தக்கூடியது. மேலும், அமைச்சருக்கு (Menteri) மிகுந்த அதிகாரம் வழங்கப்பட்டிருப்பது மூலம், வெளிப்படையான ஆலோசனையில்லாமல் ஒரு பகுதியை “மறுசீரமைப்பு பகுதி” என அறிவிக்க முடியும். வேறு வார்த்தைகளில் கூறுவதானால் — URA சட்டம், அரசியல் அதிகாரத்தைப் பயன்படுத்தி மேம்பாட்டு நிறுவனங்களுக்கு (pemaju) நன்மை செய்யும் கருவியாக மாறும் அபாயம் உள்ளது; இதேவேளை, அது நகர்ப்புற மக்களின், குறிப்பாக B40 குடும்பங்களின் தேவைகளை புறக்கணிக்கும் சூழ்நிலையை உருவாக்கக்கூடும்.

உலக வசிப்பிட  நாள் 2025 (Hari Habitat 2025) மற்றும் இதன் “Urban Crisis Response” (நகர நெருக்கடியை சமாளித்தல்) என்ற தலைப்பை முன்னிட்டு, மலேசிய சோசலிசக் கட்சி (PSM) மத்திய மற்றும் மாநில அரசுகளிடம் கீழ்க்கண்ட தெளிவான மற்றும் நடைமுறைப்படியான நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்ளுமாறு வலியுறுத்துகிறது:

1. நகரம் மற்றும் புறநகரப் பகுதிகளில் நடைபெறும் ஒவ்வொரு புதிய வீட்டு திட்டத்திலும், குறைந்தபட்சம் 30–40% வீடுகல் B40/M40 வருமானம் குறைந்த மக்களுக்கு ஒதுக்கப்பட வேண்டும். இந்த வீடுகளின் விலை உண்மையில் மலிவு ஆக இருக்க வேண்டும் — அதாவது, நகர்ப்புற குடும்பங்கள் அடிப்படை வசதிகளுக்கான எளிய அணுகலுடன் வாழ முடியும் வகையில் அமைந்திருக்க வேண்டும். அரசு, சந்தை விலையை அடிப்படையாகக் கொண்டு அல்லாமல், வீட்டின் கட்டுமானச் செலவில் இருந்து நேரடியாக B40 குடும்பங்களுக்கு மானியம் (subsidy) வழங்க வேண்டும். இந்த மானியம், மேம்பாட்டாளர்களின் லாபத்தை உயர்த்துவதற்காக அல்ல, மாறாக, மக்களுக்கு உண்மையில் மலிவு வீடுகளை வழங்கும் நோக்கில் அமல்படுத்தப்பட வேண்டும்.

2. அரசு தெளிவான வழிகாட்டுதல்கள் (garis panduan) வெளியிட வேண்டும் — அதன்படி, தற்போதைய குடியிருப்பாளர்கள் அல்லது உள்ளூர் சமூகங்கள் புதிய வீட்டுக்கு முதல் உரிமையை (hak pertama) பெற வேண்டும். மேலும், வீட்டு ஒதுக்கீட்டு மற்றும் தேர்வு நடைமுறைகள் முழுமையாக லஞ்சம் (rasuah) மற்றும் ஊக சந்தைகளிலிருந்து (pasaran spekulatif) விடுபட்டதாக இருக்க வேண்டும்.

3. URA மறுபரிசீலனை செய்யப்பட வேண்டும். அமைச்சர்களின் அதிகாரங்கள் குறைவாக இருக்க வேண்டும் மற்றும் அசல் குடியிருப்பாளர்களுக்கு முன்னுரிமை அளிக்கப்பட வேண்டும். URA பாதுகாப்பற்றதாகவும் பாழடைந்ததாகவும் நிரூபிக்கப்பட்ட கட்டிடங்களுக்கு மட்டுமே பயன்படுத்தப்பட வேண்டும், டெவலப்பரின் நலனுக்காக கட்டமைப்புகளை கட்டுவதற்கு அல்ல.

4. தாமதமான அல்லது கைவிடப்பட்ட வீட்டு திட்டங்கள் (projek perumahan tertangguh / terbengkalai) மீது அரசு கடுமையான நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும்.இதில், அரசு நிலம் மற்றும் கைவிடப்பட்ட கட்டிடங்களின் உரிமையை மீண்டும் பெறுதல் (pemilikan semula), மேலும், திட்டத்தை சமூகத்தின் பங்கேற்புடன் (penglibatan masyarakat) மறு அட்டவணைப்படுத்தல் (penjadualan semula projek) ஆகியவை அடங்கியிருக்க வேண்டும்.

5. நகர்ப்புற வீட்டு திட்டங்கள், பொது போக்குவரத்து, அடிப்படை வசதிகள் மற்றும் வேலை வாய்ப்புகளுக்கு எளிய அணுகல் இல்லாத தூரப்பகுதிகளில் கட்டப்படக் கூடாது. நகர திட்டங்கள் அனைத்து சமூகத்தினரையும் உள்ளடக்கும் (inklusif) வகையில் வடிவமைக்கப்பட வேண்டும், மேலும் நிலைத்திருக்கும் போக்குவரத்து திட்டமிடல் (sustainable transit planning) இதில் முக்கிய இடம் பெற வேண்டும். இதற்காக, பொது போக்குவரத்துக்கு முன்னுரிமை (keutamaan kepada pengangkutan awam) வழங்கப்படுவது அவசியம்.

6. அரசு, நகர்ப்புற B40 குடும்பங்களுக்கான வீட்டு கடன் உதவி திட்டங்களை (skema bantuan kredit perumahan) மேலும் விரிவுபடுத்த வேண்டும். அதே நேரத்தில், அந்தக் கடனின் சுமை காரணமாக “மலிவு வீடு” என்ற கருத்து, நீண்டகாலக் கடன் சுமையாக (beban hutang jangka panjang) மாறாதபடி உறுதிசெய்யப்பட வேண்டும்.

செய்திவெளியிட்டவர்:
சுரேஷ் பாலசுப்ரமணியம்
மத்திய செயற்குழு உறுப்பினர்
மலேசிய சோசலிசக் கட்சி (PSM)